Salmenes 55
1 Til songmeisteren, med strengleik; ein song til lærdom av David. Gud, vend øyra til mi bøn, og løyn deg ikkje for mi naudbeding!
Psalmus, in finem, In hymnis intellectus David. Exaudi Deus orationem meam, et ne despexeris deprecationem meam:
2 Gjev gaum etter meg og svara meg! Eg er uroleg med mine sorgfyllte tankar, og eg må stynja
intende mihi, et exaudi me. Contristatus sum in exercitatione mea: et conturbatus sum
3 for rop frå fienden, for trykk frå den ugudlege. For dei velter vondt yver meg, og i vreide forfylgjer dei meg.
a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. Quoniam declinaverunt in me iniquitates, et in ira molesti erant mihi.
4 Mitt hjarta skjelv i meg, og daudens fæle hev falle på meg.
Cor meum conturbatum est in me: et formido mortis cecidit super me.
5 Otte og skjelving kjem yver meg og rædsla legg seg på meg.
Timor et tremor venerunt super me: et contexerunt me tenebrae:
6 Og eg segjer: «Å, hadde eg vengjer som duva, då skulde eg fljuga burt og finna ein bustad.
Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut columbae, et volabo, et requiescam?
7 Sjå, eg vilde fly langt burt, eg vilde finna herbyrge i øydemarki. (Sela)
Ecce elongavi fugiens: et mansi in solitudine.
8 Eg vilde skunda meg i livd for den føykjande vinden, for stormen.»
Expectabam eum, qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate.
9 Sluk deim, Herre, kløyv deira tungemål! For eg ser vald og kiv i byen.
Praecipita Domine, divide linguas eorum: quoniam vidi iniquitatem, et contradictionem in civitate.
10 Dag og natt renner dei kringum honom på murarne, ugjerd og møda er midt i honom.
Die ac nocte circumdabit eam super muros eius iniquitas: et labor in medio eius,
11 Tjon er midt i honom, og ikkje vik frå gatorne vald og svik.
et iniustitia. Et non defecit de plateis eius usura et dolus.
12 For ikkje min fiende er det som hæder meg - det kunde eg tola; ikkje min uven er det som briskar seg mot meg - då kunde eg gøyma meg for honom.
Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique. Et si is, qui oderat me, super me magna locutus fuisset: abscondissem me forsitan ab eo.
13 Men du er det, du som var min likemann, min ven, min kjenning, -
Tu vero homo unanimis: dux meus, et notus meus:
14 me som hadde huglegt samråd med kvarandre, som gjekk til Guds hus med den glade hop.
Qui simul mecum dulces capiebas cibos: in domo Dei ambulavimus cum consensu.
15 Lat dauden koma brått på deim! Lat deim fara ned til helheimen livande! For vondskap råder i deira bustad og i deira hjarta. (Sheol h7585)
Veniat mors super illos: et descendant in infernum viventes: Quoniam nequitiae in habitaculis eorum: in medio eorum. (Sheol h7585)
16 Eg vil ropa til Gud, og Herren skal frelsa meg.
Ego autem ad Deum clamavi: et Dominus salvabit me.
17 Kveld og morgon og middag vil eg klaga og sukka, so vil han høyra mi røyst.
Vespere, et mane, et meridie narrabo et annunciabo: et exaudiet vocem meam.
18 Han løyser ut mi sjæl frå strid mot meg og gjev meg fred, for mange er dei mot meg.
Redimet in pace animam meam ab his, qui appropinquant mihi: quoniam inter multos erant mecum.
19 Gud skal høyra og svara deim - han sit frå fordoms tid, (sela) deim som ikkje vil verta annarleis og som ikkje ottast Gud.
Exaudiet Deus, et humiliabit illos, qui est ante saecula. Non enim est illis commutatio, et non timuerunt Deum:
20 Han legg hand på folk som held fred med honom, han bryt si pakt.
extendit manum suam in retribuendo. Contaminaverunt testamentum eius,
21 Ordi frå hans munn er håle som smør, men hans hjarta er fullt av strid. Hans ord er mjukare enn olje, og dei er då utdregne sverd.
divisi sunt ab ira vultus eius: et appropinquavit cor illius. Molliti sunt sermones eius super oleum: et ipsi sunt iacula.
22 Kasta byrdi di på Herren, og han skal halda deg uppe! han skal ikkje i all æva lata den rettferdige verta rikka.
Iacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet: non dabit in aeternum fluctuationem iusto.
23 Men du, Gud, skal støyta deim ned i den djupe grav; blodgiruge og falske menner skal ikkje nå til helvti av si livetid; men eg set mi lit til deg.
Tu vero Deus deduces eos, in puteum interitus. Viri sanguinum, et dolosi non dimidiabunt dies suos: ego autem sperabo in te Domine.
