Salmenes 55
1 Til songmeisteren, med strengleik; ein song til lærdom av David. Gud, vend øyra til mi bøn, og løyn deg ikkje for mi naudbeding!
Zborovođi. Uza žičana glazbala. Poučna pjesma. Davidova. Počuj mi, Bože, molitvu, ne krij se molbi mojoj:
2 Gjev gaum etter meg og svara meg! Eg er uroleg med mine sorgfyllte tankar, og eg må stynja
obazri se na me i usliši me! Mučim se u svojoj tjeskobi,
3 for rop frå fienden, for trykk frå den ugudlege. For dei velter vondt yver meg, og i vreide forfylgjer dei meg.
zbuni me vika dušmanska i tlačenje grešničko. Navališe na me nesrećom, bijesno me progone.
4 Mitt hjarta skjelv i meg, og daudens fæle hev falle på meg.
Srce mi je ustreptalo i strah me samrtni spopade.
5 Otte og skjelving kjem yver meg og rædsla legg seg på meg.
Užas me i trepet hvata, groza me obuze.
6 Og eg segjer: «Å, hadde eg vengjer som duva, då skulde eg fljuga burt og finna ein bustad.
Zavapih: “O, da su mi krila golubinja, odletio bih da otpočinem!
7 Sjå, eg vilde fly langt burt, eg vilde finna herbyrge i øydemarki. (Sela)
Daleko, daleko bih letio, u pustinji se nastanio;
8 Eg vilde skunda meg i livd for den føykjande vinden, for stormen.»
brzo bih si potražio sklonište od bijesne oluje i vihora.”
9 Sluk deim, Herre, kløyv deira tungemål! For eg ser vald og kiv i byen.
Smeti ih, Gospode, podvoji im jezike, jer nasilje i svađu vidim u gradu;
10 Dag og natt renner dei kringum honom på murarne, ugjerd og møda er midt i honom.
danju i noću zidinama kruže; bezakonja su i nevolje u njemu.
11 Tjon er midt i honom, og ikkje vik frå gatorne vald og svik.
Usred njega zasjede, s ulica mu nepravda i podlost ne odlaze.
12 For ikkje min fiende er det som hæder meg - det kunde eg tola; ikkje min uven er det som briskar seg mot meg - då kunde eg gøyma meg for honom.
Da me pogrdio dušmanin, bio bih podnio; da se digao na me koji me mrzi, pred njim bih se sakrio.
13 Men du er det, du som var min likemann, min ven, min kjenning, -
Ali ti, ti si to bio, meni jednak, prijatelj moj, moj pouzdanik
14 me som hadde huglegt samråd med kvarandre, som gjekk til Guds hus med den glade hop.
s kojim sam slatko drugovao i složno hodismo u Domu Božjemu.
15 Lat dauden koma brått på deim! Lat deim fara ned til helheimen livande! For vondskap råder i deira bustad og i deira hjarta. (Sheol h7585)
Smrt neka ih zaskoči, živi nek' siđu u Podzemlje jer im je pakost u stanu i srcu. (Sheol h7585)
16 Eg vil ropa til Gud, og Herren skal frelsa meg.
A ja ću Boga prizvati, i Jahve će me spasiti.
17 Kveld og morgon og middag vil eg klaga og sukka, so vil han høyra mi røyst.
Večerom, jutrom i o podne tužan ću jecati, i on će čuti vapaj moj.
18 Han løyser ut mi sjæl frå strid mot meg og gjev meg fred, for mange er dei mot meg.
Dat će mi mira od onih koji me progone: jer mnogi su protiv mene.
19 Gud skal høyra og svara deim - han sit frå fordoms tid, (sela) deim som ikkje vil verta annarleis og som ikkje ottast Gud.
Bog će čuti i njih poniziti, Onaj koji kraljuje odvijeka, jer se ne popravljaju, Boga se ne boje.
20 Han legg hand på folk som held fred med honom, han bryt si pakt.
Podižu ruke na prijatelje, savez svoj oskvrnjuju.
21 Ordi frå hans munn er håle som smør, men hans hjarta er fullt av strid. Hans ord er mjukare enn olje, og dei er då utdregne sverd.
Usta su im glađa od maslaca, a srce ratoborno; riječi blaže od ulja, a oni - isukani mačevi.
22 Kasta byrdi di på Herren, og han skal halda deg uppe! han skal ikkje i all æva lata den rettferdige verta rikka.
Povjeri Jahvi svu svoju brigu, i on će te pokrijepiti: neće dati da ikada posrne pravednik.
23 Men du, Gud, skal støyta deim ned i den djupe grav; blodgiruge og falske menner skal ikkje nå til helvti av si livetid; men eg set mi lit til deg.
A njih ti, o Bože, strmoglavi u jamu grobnu! Krvoloci i varalice ni polovicu dana neće doživjeti! A ja se u tebe uzdam!
