Salmenes 51

1 Til songmeisteren; ein salme av David, då profeten Natan kom til honom, etter han hadde gjenge inn til Batseba. Gud, ver meg nådig etter di miskunn! Sletta ut mine brot etter din store godhug!

In finem. Psalmus David, cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee. [Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam; et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.

2 Två meg vel rein frå mi skuld, og reinsa meg frå mi synd!

Amplius lava me ab iniquitate mea, et a peccato meo munda me.

3 For mine misgjerningar kjenner eg, og mi synd er alltid framfyre meg.

Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra me est semper.

4 Mot deg einast hev eg synda og gjort det som vondt er i dine augo, so du må vera rettferdig når du talar, vera rein når du dømer.

Tibi soli peccavi, et malum coram te feci; ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris.

5 Sjå, eg er fødd i misgjerning, og mor mi hev avla meg i synd.

Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum, et in peccatis concepit me mater mea.

6 Sjå, du hev lyst til sanning i innarste; so lær meg då visdom i hjartans løynrom!

Ecce enim veritatem dilexisti; incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.

7 Reinsa meg frå synd med isop, so eg vert rein! Två meg, so eg vert kvitare enn snø!

Asperges me hyssopo, et mundabor; lavabis me, et super nivem dealbabor.

8 Lat meg høyra fagnad og gleda, lat dei bein fagna seg som du hev slege sund!

Auditui meo dabis gaudium et lætitiam, et exsultabunt ossa humiliata.

9 Løyn di åsyn for mine synder, og sletta ut alle mine misgjerningar!

Averte faciem tuam a peccatis meis, et omnes iniquitates meas dele.

10 Gud, skap i meg eit reint hjarta, og gjev meg ei ny, stødug ånd inni meg!

Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum rectum innova in visceribus meis.

11 Kasta meg ikkje burt frå di åsyn, og tak ikkje din heilage ande frå meg!

Ne projicias me a facie tua, et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.

12 Gjev meg atter fagnaden av di frelsa, og haldt meg uppe med ei viljug ånd!

Redde mihi lætitiam salutaris tui, et spiritu principali confirma me.

13 So vil eg læra lovbrjotarar dine vegar, og syndarar skal venda um til deg.

Docebo iniquos vias tuas, et impii ad te convertentur.

14 Gud, fria meg frå blodskuld, Gud, mine frelsar! So skal mi tunga fagna seg høgt yver di rettferd.

Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ, et exsultabit lingua mea justitiam tuam.

15 Herre, lat upp mine lippor! So skal min munn forkynna din pris.

Domine, labia mea aperies, et os meum annuntiabit laudem tuam.

16 For du hev ikkje lyst til slagtoffer - elles skulde eg gjeva deg det; i brennoffer hev du ikkje hugnad.

Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique; holocaustis non delectaberis.

17 Offer for Gud er ei sundbroti ånd; eit sundbrote og knust hjarta vil du, Gud, ikkje forsmå.

Sacrificium Deo spiritus contribulatus; cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.

18 Gjer vel imot Sion etter din nåde, bygg murarne åt Jerusalem!

Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion, ut ædificentur muri Jerusalem.

19 Då skal du hava hugnad i rettferds offer, i brennoffer og heiloffer; då skal dei ofra uksar på ditt altar.

Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta; tunc imponent super altare tuum vitulos.]