Salmenes 51

1 Til songmeisteren; ein salme av David, då profeten Natan kom til honom, etter han hadde gjenge inn til Batseba. Gud, ver meg nådig etter di miskunn! Sletta ut mine brot etter din store godhug!

To victorie, the salm of Dauid; `whanne Nathan the prophete cam to hym, whanne he entride to Bersabee. God, haue thou merci on me; bi thi greet merci. And bi the mychilnesse of thi merciful doyngis; do thou awei my wickidnesse.

2 Två meg vel rein frå mi skuld, og reinsa meg frå mi synd!

More waische thou me fro my wickidnesse; and clense thou me fro my synne.

3 For mine misgjerningar kjenner eg, og mi synd er alltid framfyre meg.

For Y knouleche my wickidnesse; and my synne is euere ayens me.

4 Mot deg einast hev eg synda og gjort det som vondt er i dine augo, so du må vera rettferdig når du talar, vera rein når du dømer.

I haue synned to thee aloone, and Y haue do yuel bifor thee; that thou be iustified in thi wordis, and ouercome whanne thou art demed. For lo!

5 Sjå, eg er fødd i misgjerning, og mor mi hev avla meg i synd.

Y was conseyued in wickednessis; and my modir conceyuede me in synnes.

6 Sjå, du hev lyst til sanning i innarste; so lær meg då visdom i hjartans løynrom!

For lo! thou louedist treuthe; thou hast schewid to me the vncerteyn thingis, and pryuy thingis of thi wisdom.

7 Reinsa meg frå synd med isop, so eg vert rein! Två meg, so eg vert kvitare enn snø!

Lord, sprenge thou me with ysope, and Y schal be clensid; waische thou me, and Y schal be maad whijt more than snow.

8 Lat meg høyra fagnad og gleda, lat dei bein fagna seg som du hev slege sund!

Yyue thou ioie, and gladnesse to myn heryng; and boonys maad meke schulen ful out make ioye.

9 Løyn di åsyn for mine synder, og sletta ut alle mine misgjerningar!

Turne awei thi face fro my synnes; and do awei alle my wickidnesses.

10 Gud, skap i meg eit reint hjarta, og gjev meg ei ny, stødug ånd inni meg!

God, make thou a clene herte in me; and make thou newe a riytful spirit in my entrailis.

11 Kasta meg ikkje burt frå di åsyn, og tak ikkje din heilage ande frå meg!

Caste thou me not awei fro thi face; and take thou not awei fro me thin hooli spirit.

12 Gjev meg atter fagnaden av di frelsa, og haldt meg uppe med ei viljug ånd!

Yiue thou to me the gladnesse of thyn helthe; and conferme thou me with the principal spirit.

13 So vil eg læra lovbrjotarar dine vegar, og syndarar skal venda um til deg.

I schal teche wickid men thi weies; and vnfeithful men schulen be conuertid to thee.

14 Gud, fria meg frå blodskuld, Gud, mine frelsar! So skal mi tunga fagna seg høgt yver di rettferd.

God, the God of myn helthe, delyuere thou me fro bloodis; and my tunge schal ioyfuli synge thi riytfulnesse.

15 Herre, lat upp mine lippor! So skal min munn forkynna din pris.

Lord, `opene thou my lippis; and my mouth schal telle thi preysyng.

16 For du hev ikkje lyst til slagtoffer - elles skulde eg gjeva deg det; i brennoffer hev du ikkje hugnad.

For if thou haddist wold sacrifice, Y hadde youe; treuli thou schalt not delite in brent sacrifices.

17 Offer for Gud er ei sundbroti ånd; eit sundbrote og knust hjarta vil du, Gud, ikkje forsmå.

A sacrifice to God is a spirit troblid; God, thou schalt not dispise a contrit herte and `maad meke.

18 Gjer vel imot Sion etter din nåde, bygg murarne åt Jerusalem!

Lord, do thou benygneli in thi good wille to Syon; that the wallis of Jerusalem be bildid.

19 Då skal du hava hugnad i rettferds offer, i brennoffer og heiloffer; då skal dei ofra uksar på ditt altar.

Thanne thou schalt take plesauntli the sacrifice of riytfulnesse, offryngis, and brent sacrifices; thanne thei schulen putte calues on thin auter.