Salmenes 50
1 Ein salme av Asaf. Gud, Gud Herren talar og kallar på jordi frå solekoma til soleglad.
Drottinn er alvaldur Guð. Hann kallar þjóð sína saman úr austri og vestri.
2 Frå Sion, fagerleiks kruna, strålar Gud fram.
Dýrð Guðs ljómar frá musteri hans á Síonfjalli.
3 Vår Gud kjem og skal ikkje tegja. For hans åsyn gjeng etande eld, og ikring honom stormar det sterkt.
Hann birtist í þrumugný, umlukinn eyðandi eldi og stormviðri.
4 Han kallar på himmelen ovantil og på jordi til å døma sitt folk.
Hann er kominn til að dæma lýð sinn. Hróp hans heyrist á himni og jörðu:
5 «Samla til meg mine trugne, som hev gjort pakt med meg um offer!»
„Safnið saman þjóð minni sem með fórnunum á altari mínu hefur gert sáttmála við mig.“
6 Og himlarne forkynner hans rettferd; for Gud er den som skal halda dom. (Sela)
Guð mun dæma réttláta dóma. Himinninn vitnar um réttlæti hans.
7 «Høyr, mitt folk, eg vil tala; Israel, eg vil vitna imot deg; Gud, din Gud er eg.
Hlusta þú, þjóð mín! Ég er þinn Guð! Taktu eftir úrskurði mínum:
8 Ikkje for dine offer vil eg lasta deg; dine brennoffer er alltid framfyre meg.
Fórnir þínar tek ég gildar. Þar hefur þú sýnt trúfesti.
9 Eg vil ikkje taka uksar frå ditt hus eller bukkar frå dine grindar.
En ég girnist þó ekki uxa þína og geitur,
10 For meg høyrer alle dyr i skogen til, fe på fjelli i tusundtal.
því að öll dýr jarðarinnar tilheyra mér!
11 Eg kjenner alle fuglar på fjelli, og det som rører seg på marki, er meg for augo.
Hjarðirnar á fjöllunum og fuglar loftsins – allt er það mitt.
12 Um eg var hungrig, vilde eg ikkje segja det til deg; for meg høyrer jordriket til med alt det som fyller det.
Væri ég hungraður, segði ég þér ekki frá því – allt á jörðu er mitt, ekkert er undan skilið.
13 Skulde eg eta kjøt av stutar og drikka blod av bukkar?
Nei, ég þrái ekki kjötfórnir þínar og blóðfórnir,
14 Ofra lov og takk til Gud og gjev den Høgste det du hev lova,
heldur þakklæti og orðheldni.
15 og kalla på meg den dag du er i naud, so vil eg frelsa deg ut, og du skal prisa meg.»
Ákallaðu mig á degi neyðarinnar og þá mun ég frelsa þig. Og þú skalt vegsama mig. Já, þetta skaltu gera.
16 Men til den ugudlege segjer Gud: «Kva hev du med å fortelja um mine lover og taka mi pakt i din munn,
En við hina óguðlegu segir Drottinn: „Hættið að þylja upp lögmál mitt og heimta af mér,
17 etter di du hatar tukt og kastar mine ord attum deg?
þið sem hafnið aga og lítilsvirðið boðorð mín.
18 Når du ser ein tjuv, er du gjerne med honom, og med horkarar er du i lag.
Þið aðstoðið þjófinn og samneytið hórkörlum.
19 Din munn slepper du laus til vondt, og di tunga spinn i hop svik.
Þið bölvið og ljúgið
20 Du sit og talar imot bror din, set ein skamflekk på son til mor di.
og baktalið bróður ykkar.
21 Dette gjorde du, og eg tagde; so tenkte du eg var liksom du sjølv; men eg vil yvertyda deg og leggja det fram for deg.
Þannig ferst ykkur og svo á ég að þegja?! Er ég þá eins og þið? Nei, ég mun hegna ykkur svo ekki verður um villst.
22 Gjev gaum etter dette, de som gløymer Gud, so eg ikkje skal riva burt, og ingen frelser.
En þið sem gleymduð Guði, fáið eitt tækifæri enn, síðan læt ég eyðinguna koma og þá er allt um seinan.
23 Den som ofrar meg takk, han ærar meg, og den som gjeng den rette veg, honom vil eg lata sjå Guds frelsa!»
Sá sem færir þakkargjörð að fórn, heiðrar mig. Og þeir sem breyta eftir orðum mínum fá að sjá hjálpræði mitt.“
