Salmenes 50
1 Ein salme av Asaf. Gud, Gud Herren talar og kallar på jordi frå solekoma til soleglad.
Psalam. Asafov. Bog nad bogovima, Jahve, govori i zove zemlju od izlaza sunčeva do zalaza.
2 Frå Sion, fagerleiks kruna, strålar Gud fram.
Sa Siona predivnog Bog zablista:
3 Vår Gud kjem og skal ikkje tegja. For hans åsyn gjeng etande eld, og ikring honom stormar det sterkt.
Bog naš dolazi i ne šuti. Pred njim ide oganj što proždire, oko njega silna bjesni oluja.
4 Han kallar på himmelen ovantil og på jordi til å døma sitt folk.
On zove nebesa odozgo i zemlju da sudi narodu svojemu:
5 «Samla til meg mine trugne, som hev gjort pakt med meg um offer!»
“Saberite mi sve pobožnike koji žrtvom Savez sa mnom sklopiše!”
6 Og himlarne forkynner hans rettferd; for Gud er den som skal halda dom. (Sela)
Nebesa objavljuju pravednost njegovu: on je Bog sudac!
7 «Høyr, mitt folk, eg vil tala; Israel, eg vil vitna imot deg; Gud, din Gud er eg.
“Slušaj, narode moj, ja ću govoriti, o Izraele, svjedočit ću protiv tebe: ja, Bog - Bog tvoj!
8 Ikkje for dine offer vil eg lasta deg; dine brennoffer er alltid framfyre meg.
Ne korim te zbog žrtava tvojih - paljenice su tvoje svagda preda mnom.
9 Eg vil ikkje taka uksar frå ditt hus eller bukkar frå dine grindar.
Neću od doma tvog' uzet junca, ni jaraca iz tvojih torova:
10 For meg høyrer alle dyr i skogen til, fe på fjelli i tusundtal.
tÓa moje su sve životinje šumske, tisuće zvjeradi u gorama mojim.
11 Eg kjenner alle fuglar på fjelli, og det som rører seg på marki, er meg for augo.
Znam sve ptice nebeske, moje je sve što se miče u poljima.
12 Um eg var hungrig, vilde eg ikkje segja det til deg; for meg høyrer jordriket til med alt det som fyller det.
Kad bih ogladnio, ne bih ti rekao, jer moja je zemlja i sve što je ispunja.
13 Skulde eg eta kjøt av stutar og drikka blod av bukkar?
Zar da ja jedem meso bikova ili da pijem krv jaraca?
14 Ofra lov og takk til Gud og gjev den Høgste det du hev lova,
Prinesi Bogu žrtvu zahvalnu, ispuni Višnjemu zavjete svoje!
15 og kalla på meg den dag du er i naud, so vil eg frelsa deg ut, og du skal prisa meg.»
I zazovi me u dan tjeskobe: oslobodit ću te, a ti ćeš me slaviti.”
16 Men til den ugudlege segjer Gud: «Kva hev du med å fortelja um mine lover og taka mi pakt i din munn,
A grešniku Bog progovara: “Što tumačiš naredbe moje, što mećeš u usta Savez moj?
17 etter di du hatar tukt og kastar mine ord attum deg?
Ti, komu stega ne prija, te riječi moje iza leđa bacaš?
18 Når du ser ein tjuv, er du gjerne med honom, og med horkarar er du i lag.
Kad tata vidiš, s njime se bratimiš i družiš se s preljubnicima.
19 Din munn slepper du laus til vondt, og di tunga spinn i hop svik.
Svoja si usta predao pakosti, a jezik ti plete prijevare.
20 Du sit og talar imot bror din, set ein skamflekk på son til mor di.
U društvu na brata govoriš i kaljaš sina matere svoje.
21 Dette gjorde du, og eg tagde; so tenkte du eg var liksom du sjølv; men eg vil yvertyda deg og leggja det fram for deg.
Sve si to činio, a ja da šutim? Zar misliš da sam ja tebi sličan? Pokarat ću te i stavit ću ti sve to pred oči.”
22 Gjev gaum etter dette, de som gløymer Gud, so eg ikkje skal riva burt, og ingen frelser.
Shvatite ovo svi vi koji Boga zaboraviste, da vas ne pograbim i nitko vas spasiti neće.
23 Den som ofrar meg takk, han ærar meg, og den som gjeng den rette veg, honom vil eg lata sjå Guds frelsa!»
Pravo me štuje onaj koji prinosi žrtvu zahvalnu: i onomu koji hodi stazama pravim - njemu ću pokazati spasenje svoje.
