Salmenes 48

1 Ein song, ein salme; av Korahs born. Stor er Herren og høglova i vår Guds by, på hans heilage fjell.

He waiata, he himene ma nga tama a Koraha. He nui a Ihowa, kia nui hoki te whakamoemiti ki a ia i te pa o to tatou Atua, i te maunga o tona tapu.

2 Fager i si høgd, ein fagnad for all jordi er Sions fjell, utkanten av nordheimen, staden til den store kongen.

Ataahua ana te tairanga o Maunga Hiona, ko ta te ao katoa e koa ai: kei te taha ki te raki te pa o te Kingi nui.

3 Gud er i hans hallar kjend som ei fast borg.

E matauria ana te Atua i roto i ona whare papai hei piringa.

4 For sjå, kongarne kom saman og drog fram i lag.

Na, huihui tahi mai ana nga kingi haere tahi atu ana ratou.

5 Dei såg - so vart dei forfærde, dei vart vitskræmde, flydde i bråhast.

I kite ratou, miharo iho: raruraru ana, hohoro tonu atu.

6 Ein skjelv greip deim der, ei bivring som hjå ei barnsjuk kvinna.

Pa ana te wehi ki a ratou i reira, te mamae, ano he wahine e whanau ana.

7 Med austanvind bryt du sund Tarsis-skip.

E wahia ana e koe nga kaipuke o Tarahihi ki te marangai.

8 Liksom me hev høyrt, so hev me no set det i Herren, allhers drotts by, i vår Guds by, Gud gjer honom fast til æveleg tid. (Sela)

Rite tonu ki ta matou i rongo ai, ta matou i kite ai i roto i te pa o Ihowa o nga mano, i te pa o to tatou Atua: ma te Atua e whakapumau ake ake. (Hera)

9 Me grundar på din nåde, Gud, midt i ditt tempel.

I whakaaroaro matou ki tou atawhai, e te Atua, i waenganui o tou temepara.

10 Som ditt namn, Gud, so er din pris alt til endarne av jordi; di høgre hand er full av rettferd.

E te Atua, rite tahi ki tou ingoa te whakamoemiti mou, tae noa atu ki nga pito o te whenua: ki tonu tou matau i te tika.

11 Sionsfjellet gled seg, Juda døtter fagnar seg yver dine domar.

Kia hari a Maunga Hiona, kia koa nga tamahine a Hura i au whakaritenga.

12 Gakk ikring Sion, far rundt um henne, tel hennar tårn!

Taiawhiotia a Hiona, haere, a kopiko noa mai: taua ona pourewa.

13 Legg merke til hennar vollar, gakk igjenom hennar hallar, so de kann fortelja um det til den komande ætt.

Maharatia ona pekerangi, tirohia ona whare papai; hei korerotanga ma koutou ki enei ake whakatupuranga.

14 For denne Gud er vår Gud æveleg og alltid; han skal føra oss ut yver dauden.

Ko tenei Atua hoki te Atua mo tatou ake ake: ko ia hei kaiarahi i a tatou a mate noa.