Salmenes 44
1 Til songmeisteren; av Korahs born; ein salme til lærdom. Gud, me hev høyrt med våre øyro, våre feder hev fortalt oss den gjerning du gjorde i deira dagar, i forne dagar.
[Psalm lun Tulik natul Korah] O God, kut tuh lohng ke insresr sifacna Ma mwet matu lasr elos fahk nu sesr Ke orekma yohk su kom oru nu selos in pacl lalos Ke pacl loeloes somla:
2 Du dreiv ut heidningarne med di hand, men deim planta du; du øydelagde folkeslag, men deim breidde du ut.
Ke kom sifacna lusla mwet koluk liki facl selos Ac oakiya mwet lom in acn selos; Ac ke kom kai pac mutunfacl saya Ac oru tuh mutunfacl lom in kapkapak.
3 For ikkje med sitt sverd vann dei landet, og deira arm gav deim ikkje siger, men di høgre hand og din arm og ditt andlits ljos; for du hadde hugnad i deim.
Mwet lom elos tia sruokya acn inge ke cutlass natulos, Elos tia kutangla ke ku lalos sifacna, A ke ku lulap lom, Ac ke kom welulos. Ma inge akkalemye lah kom lungse elos.
4 Du, Gud, er min konge; byd at Jakob skal verta frelst!
Kom tokosra luk ac God luk; Kom sang kutangla nu sin mwet lom,
5 Ved deg skal me støyta ned våre fiendar, ved ditt namn skal me treda under føter deim som reiser seg imot oss.
Ac ke ku lom kut kutangla mwet lokoalok lasr.
6 For min boge lit eg ikkje på, og mitt sverd gjev meg ikkje siger.
Nga tia lulalfongi ke mwe pisr nutik Ku ke cutlass nutik in moliyula.
7 Men du gjev oss siger yver våre fiendar, og deim som hatar oss, gjer du til skammar.
A kom pa molikutla liki mwet lokoalok lasr Ac kutangulosla su srungakut.
8 Av Gud rosar me oss all dagen og lovar ditt namn til æveleg tid. (Sela)
Kut ac fah kaksakin kom pacl e nukewa Ac sot kulo nu sum nwe tok ma pahtpat.
9 Og endå hev du støytt oss burt og gjort oss til skam, og du dreg ikkje ut med våre herar.
Tuh pa inge kom siskutla ac lela tuh in kutangyukla kut; Kom tia sifil wi mwet mweun lasr fahsr nu ke mweun.
10 Du let oss vika attende for fienden, og dei som hatar oss, fær seg herfang.
Kom tuh oru kut kaingkin mwet lokoalok lasr, Na elos eisla ma lasr tuh in ma lalos.
11 Du gjev oss burt som sauer til å eta upp, og spreider oss ikring millom heidningarne.
Ac kom lela tuh in anwuki kut oana sheep; Kom akfahsryekutelik in facl sin mwetsac.
12 Du sel ditt folk for ingen ting, og ikkje set du høg pris på deim.
Kom kukakunla mwet lom ke moul na srik Oana elos in ma na pilasr.
13 Du gjer oss til hæding for våre grannar, til spott og spe for deim som bur ikring oss.
Ke mwet tulan lasr liye ma kom oru nu sesr inge, Elos aksruksrukye kut ac isrun kut.
14 Du gjer oss til eit ordtøke millom heidningarne; dei rister på hovudet åt oss millom folki.
Kom orekut in mwe tafunkas inmasrlon mutanfahl uh; Ac mwet uh usruk sifalos kacsr in aksruksrukye kut.
15 Heile dagen stend mi skam for mine augo, og blygsl breider seg yver mitt andlit,
Akpusiselyeyuk nga pacl nukewa; Ac arulana yohk mwekin luk
16 ved røysti av spottaren og hædaren, ved syni av fienden og den hemngiruge.
Ke nga lohng pusren aksruksruk ac kas in akkoluk Lun mwet lokoalok luk, su srungayu.
17 Alt dette er kome yver oss, endå me ikkje hev gløymt deg og ikkje svike di pakt.
Ma inge nukewa sikyak nu sesr Kut finne tiana mulkinkomla Ku kunausla wulela su kom oakiya inmasrlosr ac kom.
18 Vårt hjarta veik ikkje frå deg, og våre stig sveiv ikkje ut av din veg,
Kut tiana pilesrekomla; Kut tiana seakos ma sap lom.
19 at du skulde slå oss sund der sjakalar bur, og breida oss ned i daudeskugge.
Ne ouinge kom filikuti inmasrlon kosro lemnak; Ac kom siskutla in nien lohsr matoltol.
20 Hadde me gløymt vår Guds namn og rett våre hender ut til ein framand gud,
Kut funu tui ac tila alu nu sin God lasr A kut alu nu sin god saya,
21 skulde Gud då ikkje ransaka det? for han kjenner hjartans løyndomar.
Kom lukun konauk tari, Mweyen kom etu na pwaye nunak lukma lasr.
22 Men for di skuld vert me drepne all dagen, me er rekna som slagtesauer.
Tuh ke sripom, kutu sesr anwuki len nukewa; Orek kut oana sheep su kokola nu ke misa.
23 Vakna upp! Kvi søv du, Herre? Vakna då, støyt ikkje burt for alltid!
O Leum, ngutalik! Efu kom ku motul? Tukakek! Nikmet siskutla nwe tok!
24 Kvi løyner du di åsyn, gløymer vår armodsdom og vår trengsla?
Efu kom ku wikla liki kut? Nikmet mulkunla keok ac ongoiya lasr!
25 For vår sjæl er nedbøygd i moldi, vår likam nedtrykt til jordi.
Kut itungyuki nu fin fohk uh; Kut kutangyukla oan infohk uh.
26 Statt upp til hjelp for oss, og løys oss ut for din nåde skuld!
Fahsru ac kasrekut! Molikutla ke lungse kawil lom!
