Salmenes 44
1 Til songmeisteren; av Korahs born; ein salme til lærdom. Gud, me hev høyrt med våre øyro, våre feder hev fortalt oss den gjerning du gjorde i deira dagar, i forne dagar.
Aka mawt ham Korah ca rhoek kah Hlohlai Pathen aw, hlamat kum kah amamih tue ah na saii khoboe te, a pa rhoek loh kaimih ham a tae uh tih, kaimih hna neh ka yaak uh coeng.
2 Du dreiv ut heidningarne med di hand, men deim planta du; du øydelagde folkeslag, men deim breidde du ut.
Na kut neh namtom na haek tih a pa rhoek te na thoh. Namtu te talh sak ham a pa rhoek na hlun.
3 For ikkje med sitt sverd vann dei landet, og deira arm gav deim ikkje siger, men di høgre hand og din arm og ditt andlits ljos; for du hadde hugnad i deim.
A cunghang loh khohmuen pang sak uh pawt tih a bantha loh amih a khang moenih. Tedae amih te na moeithen dongah na bantang kut kah na bantha, na maelhmai kah khosae nen ni na khang.
4 Du, Gud, er min konge; byd at Jakob skal verta frelst!
Ka manghai Pathen nang loh Jakob kah khangnah ham uen lah.
5 Ved deg skal me støyta ned våre fiendar, ved ditt namn skal me treda under føter deim som reiser seg imot oss.
Nang rhang neh ka rhal rhoek te ka thoeh uh. Kaimih taengkah aka tlai rhoek na ming neh ka suntlae uh.
6 For min boge lit eg ikkje på, og mitt sverd gjev meg ikkje siger.
Ka liva dongah ka pangtung pawt tih ka cunghang loh kai n'khang moenih.
7 Men du gjev oss siger yver våre fiendar, og deim som hatar oss, gjer du til skammar.
Tedae ka rhal kut lamkah kaimih nan khang tih kaimih kah ka lunguet rhoek te na yah sak.
8 Av Gud rosar me oss all dagen og lovar ditt namn til æveleg tid. (Sela)
Hnin takuem Pathen rhang neh ka thangthen uh tih na ming te kumhal duela ka uem uh ni. (Selah)
9 Og endå hev du støytt oss burt og gjort oss til skam, og du dreg ikkje ut med våre herar.
Tedae nan hlahpham tih kaimih kah hmaithae na saii dae ka caempuei taengla na pawk tloe moenih.
10 Du let oss vika attende for fienden, og dei som hatar oss, fær seg herfang.
Rhal taeng lamkah kaimih he hnuk la let nan khuen vaengah ka lunguet rhoek loh amamih vik te tukvat uh thae.
11 Du gjev oss burt som sauer til å eta upp, og spreider oss ikring millom heidningarne.
Boiv a bangla kaimih he maeh la nan mop tih namtom taengah kaimih he nan thaek nan yak.
12 Du sel ditt folk for ingen ting, og ikkje set du høg pris på deim.
A rhoeh pawt dongah na pilnam na yoih dae amih phu nen khaw na rhoeng hae pawh.
13 Du gjer oss til hæding for våre grannar, til spott og spe for deim som bur ikring oss.
Imben rhoek ham kokhahnah, tamdaengnah neh kaepvai kah soehsalnah la kaimih nan khueh.
14 Du gjer oss til eit ordtøke millom heidningarne; dei rister på hovudet åt oss millom folki.
Namtom rhoek taengah thuidoeknah neh namtu pawt kah lu thuknah ham ni kaimih he nan khueh.
15 Heile dagen stend mi skam for mine augo, og blygsl breider seg yver mitt andlit,
Kamah kah mingthae loh hnin takuem kamah hmuh ah om tih,
16 ved røysti av spottaren og hædaren, ved syni av fienden og den hemngiruge.
aka veet kah ol neh thunkha nah phu aka lo kah mikhmuh ah a hliphen dongah ka maelhmai he yahpohnah loh a thing khoep.
17 Alt dette er kome yver oss, endå me ikkje hev gløymt deg og ikkje svike di pakt.
He boeih loh kaimih taengah ha pai dae nang kan hnilh uh pawt tih na paipi dongah rhi ka lat uh moenih.
18 Vårt hjarta veik ikkje frå deg, og våre stig sveiv ikkje ut av din veg,
Ka lungbuei he a hnuk la balkhong pawh. Kaimih khokan long khaw na caehlong te phaelh pawh.
19 at du skulde slå oss sund der sjakalar bur, og breida oss ned i daudeskugge.
Tedae pongui kho ah kaimih nan phen tih dueknah hlipkhup neh nan khuk thil.
20 Hadde me gløymt vår Guds namn og rett våre hender ut til ein framand gud,
Ka Pathen ming ka hnilh uh tih rhalawt pathen taengah kut ka phuel uh atah,
21 skulde Gud då ikkje ransaka det? for han kjenner hjartans løyndomar.
Lungbuei kah a huephael aka ming Pathen loh hekah he khe mahpawt a?
22 Men for di skuld vert me drepne all dagen, me er rekna som slagtesauer.
Nang ham dongah maeh aka ngawn kah boiva la poek uh tih hnin takuem ah kaimih n'ngawn uh.
23 Vakna upp! Kvi søv du, Herre? Vakna då, støyt ikkje burt for alltid!
Haenghang laeh ba dongah lae na ih. Ka Boeipa, thoo laeh a yoeyah la nan hlahpham tarha mahpawh.
24 Kvi løyner du di åsyn, gløymer vår armodsdom og vår trengsla?
Ba dongah lae na hmai na thuh tih kaimih pum kah phacipphabaem neh hnaemtaeknah na hnilh?
25 For vår sjæl er nedbøygd i moldi, vår likam nedtrykt til jordi.
Kaimih hinglu loh laipi dongla ngam tih kaimih bung loh diklai la khoem uh coeng.
26 Statt upp til hjelp for oss, og løys oss ut for din nåde skuld!
Kaimih kah bomkung aw thoo lamtah na sitlohnah dongah kaimih n'lat dae.
