Salmenes 38
1 Ein salme av David; til minnesofferet. Herre, refs meg ikkje i din vreide, og tukta meg ikkje i din harm!
Dawid dwom. Adesrɛ. Awurade, nka mʼanim wɔ wʼabufuw mu na ntwe mʼaso wɔ wʼabufuwhyew mu.
2 For dine piler er farne ned i meg, og di hand hev falle tungt på meg.
Wo bɛmma hwirew me mu, na wo nsa adwerɛw me.
3 Det finst inkje friskt i mitt kjøt for din vreide skuld; det er ikkje fred i mine bein for mi synd skuld.
Wʼabufuwhyew no nti ahoɔden biara nni me mu; me bɔne nti, me nnompe ahodwow.
4 For mine misgjerningar stig meg yver hovudet, som ei tung byrd er dei meg for tunge.
Mʼafɔdi amene me te sɛ adesoa a mu yɛ duru dodo.
5 Det luftar ilt av mine sår, dei renn av verk for min dårskap skuld.
Mʼakuru bɔn na aporɔw esiane me bɔne mu agyimisɛm nti.
6 Eg er krøkt, reint samanbøygd, heile dagen gjeng eg svartklædd.
Makotow na wɔabrɛ me ase; da mu nyinaa menantenantew twa agyaadwo.
7 For mine lender er fulle av brand, og det finst inkje frisk i mitt kjøt.
Mʼakyi dompe mu yaw boro so: ahoɔden biara nni me nipadua mu.
8 Eg er reint valen og sundslegen, eg skrik høgt av hjartestynjing.
Mabrɛ na mapɛtɛw koraa. Me koma mu yaw ma misi apini.
9 Herre, for di åsyn er alt mitt ynskje, og min sukk er ikkje løynd for deg.
Awurade, nea merehwɛ anim nyinaa da wʼanim; mʼapinisi nhintaw wo.
10 Mitt hjarta slær hardt, mi kraft hev forlate meg, og jamvel mine augo hev mist sitt ljos for meg.
Me koma bɔ kitirikitiri, na mʼahoɔden asa mpo mʼaniwa aduru sum.
11 Mine vener og frendar held seg undan frå mi plåga, og mine næmaste stend langt burte.
Mʼapirakuru nti me nnamfonom ne me yɔnkonom mmɛn me; mʼafipamfo twe wɔn ho fi me ho.
12 Og dei som ligg etter mitt liv, dei legg ut snaror, og dei som søkjer mi ulukka, dei talar um undergang og tenkjer på svik heile dagen.
Wɔn a wɔpɛ sɛ wokum me no sum me mfiri, wɔn a wɔpɛ sɛ wɔhaw me no di me sɛe ho nkɔmmɔ da mu nyinaa wodwen nnaadaasɛm ho.
13 Og eg er som ein dauv, eg høyrer ikkje, og liksom ein mållaus som ikkje let upp sin munn.
Mete sɛ ɔsotifo a ɔnte asɛm, mete sɛ mum a ontumi nkasa.
14 Ja, eg er som ein mann som ikkje høyrer, og som ikkje hev motmæle i sin munn.
Mayɛ sɛ obi a ɔnte asɛm, nea nʼano ntumi mma mmuae.
15 For til deg, Herre, stend mi von; du vil svara meg, Herre, min Gud!
Awurade, meretwɛn wo; Awurade me Nyankopɔn, wubegye me so.
16 For eg segjer: «Dei vil elles gleda seg yver meg; når min fot vaggar, høgmodast dei yver meg.»
Mekae se, “Mma wɔn ani nnye; anaa wɔmma wɔn ho so bere a mʼanan awatiri no.”
17 For eg er nær på å falla, og min hugverk er stendigt framfyre meg.
Mereyɛ mahwe ase, na me yaw da so wɔ me mu.
18 For eg må sanna mi skuld, syrgja yver mi synd.
Meka me mfomso kyerɛ; me bɔne hyɛ me so.
19 Og mine fiendar liver, dei er mannsterke, og dei er mange som hatar meg utan orsak.
Bebree na wɔyɛ mʼatamfo; wɔn a wɔtan me kwa no dɔɔso.
20 Og dei som løner godt med vondt, stend meg imot, av di eg fer etter det gode.
Wɔn a wɔde bɔne tua me papa so ka no, bɔ me ahohora bere a mereyɛ papa.
21 Forlat meg ikkje, Herre! Min Gud, ver ikkje langt ifrå meg!
Awurade nnyaw me. Me Nyankopɔn, nkɔ akyiri!
22 Kom meg snart til hjelp, Herre, mi frelsa!
Bra ntɛm bɛboa me, Awurade, mʼAgyenkwa. Wɔde ma dwonkyerɛfo no. Yedutun.
