Salmenes 38
1 Ein salme av David; til minnesofferet. Herre, refs meg ikkje i din vreide, og tukta meg ikkje i din harm!
He himene na Rawiri, hei whakamahara. E Ihowa, kaua e whakatupehupehu mai ki ahau ina riri koe, kaua ano ahau e pakia ina arita koe.
2 For dine piler er farne ned i meg, og di hand hev falle tungt på meg.
Titi tonu hoki au pere ki ahau: kaha rawa te pehi a tou ringa i ahau.
3 Det finst inkje friskt i mitt kjøt for din vreide skuld; det er ikkje fred i mine bein for mi synd skuld.
Kahore he wahi ora o oku kikokiko, na tou riri hoki: kahore ano e ata takoto oku wheua, noku i hara nei.
4 For mine misgjerningar stig meg yver hovudet, som ei tung byrd er dei meg for tunge.
Kua taupokina iho hoki toku matenga e oku kino: ano he pikaunga taimaha e pehi rawa ana i ahau.
5 Det luftar ilt av mine sår, dei renn av verk for min dårskap skuld.
E piro ana oku whiunga, kua pirau i taku mahi poauau.
6 Eg er krøkt, reint samanbøygd, heile dagen gjeng eg svartklædd.
E whakawiria ana ahau, piko rawa; e tangi haere ana i te roa o te ra.
7 For mine lender er fulle av brand, og det finst inkje frisk i mitt kjøt.
Kei te tahuna hoki toku hope, kapi tonu: kahore hoki he wahi ora o oku kikokiko.
8 Eg er reint valen og sundslegen, eg skrik høgt av hjartestynjing.
Kua kore oku kaha, maru rawa ahau: hamama ana taku aue i te mamae o toku ngakau.
9 Herre, for di åsyn er alt mitt ynskje, og min sukk er ikkje løynd for deg.
E te Ariki, kei tou aroaro oku hiahia katoa; kahore hoki e ngaro i a koe taku aue.
10 Mitt hjarta slær hardt, mi kraft hev forlate meg, og jamvel mine augo hev mist sitt ljos for meg.
Kihakiha kau toku ngakau, kua hemo toku kaha: me te marama o oku kanohi, kua kore hoki ena oku.
11 Mine vener og frendar held seg undan frå mi plåga, og mine næmaste stend langt burte.
Matara noa atu i toku mate te turanga mai o nga tangata i aroha mai ki ahau, o oku hoa hoki; i tawhiti ano oku whanaunga e tu ke mai ana.
12 Og dei som ligg etter mitt liv, dei legg ut snaror, og dei som søkjer mi ulukka, dei talar um undergang og tenkjer på svik heile dagen.
E whakatakoto mahanga ana moku te hunga e whai ana i ahau kia whakamatea; he nanakia ano nga kupu a te hunga e rapu ana i te he moku; he whakaaro tinihanga ano a ratou a pau noa te ra.
13 Og eg er som ein dauv, eg høyrer ikkje, og liksom ein mållaus som ikkje let upp sin munn.
Ko ahau ia, i rite ki te turi, kihai i rongo, ki te tangata wahangu, kahore nei e hamamu tona mangai.
14 Ja, eg er som ein mann som ikkje høyrer, og som ikkje hev motmæle i sin munn.
Na rite tonu ahau ki te tangata kahore nei e rongo, kahore nei he whakatupehupehu i tona mangai.
15 For til deg, Herre, stend mi von; du vil svara meg, Herre, min Gud!
E tumanako nei hoki ahau ki a koe, e Ihowa: ka whakahoki kupu mai ano koe, e te Ariki, e toku Atua.
16 For eg segjer: «Dei vil elles gleda seg yver meg; når min fot vaggar, høgmodast dei yver meg.»
I mea hoki ahau, Kei koa mai ratou ki ahau: ka paheke toku waewae, ka whakahihi ratou ki ahau.
17 For eg er nær på å falla, og min hugverk er stendigt framfyre meg.
Ko ahau hoki, meake kopa, a kei inua tonu i ahau toku pouri.
18 For eg må sanna mi skuld, syrgja yver mi synd.
Ka whaki hoki ahau i toku kino, ka pouri mo toku hara.
19 Og mine fiendar liver, dei er mannsterke, og dei er mange som hatar meg utan orsak.
Ko oku hoariri ia hauhau tonu, kaha tonu; kua tokomaha ano te hunga e kino noa ana ki ahau.
20 Og dei som løner godt med vondt, stend meg imot, av di eg fer etter det gode.
He hoariri ano ki ahau te hunga e utu ana i te pai ki te kino: moku e whai ana i te pai.
21 Forlat meg ikkje, Herre! Min Gud, ver ikkje langt ifrå meg!
Kaua ahau e whakarerea, e Ihowa, e toku Atua; kei mamao atu koe i ahau.
22 Kom meg snart til hjelp, Herre, mi frelsa!
Hohoro ki te awhina i ahau, e te Ariki, e toku whakaoranga.
