Salmenes 38

1 Ein salme av David; til minnesofferet. Herre, refs meg ikkje i din vreide, og tukta meg ikkje i din harm!

Youn Sòm David; tankou yon sonj memorab O SENYÈ, pa repwoche mwen nan kòlè Ou, ni fè m chatiman nan kòlè Ou k ap brile.

2 For dine piler er farne ned i meg, og di hand hev falle tungt på meg.

Paske flèch Ou yo fin antre fon anndan m, epi men Ou fin peze m.

3 Det finst inkje friskt i mitt kjøt for din vreide skuld; det er ikkje fred i mine bein for mi synd skuld.

Nanpwen anyen ki ansante nan chè m, akoz endiyasyon Ou. Nanpwen lasante nan zo m yo akoz peche mwen.

4 For mine misgjerningar stig meg yver hovudet, som ei tung byrd er dei meg for tunge.

Paske inikite mwen yo fin monte sou tèt mwen. Tankou yon fado lou, yo peze twòp pou mwen.

5 Det luftar ilt av mine sår, dei renn av verk for min dårskap skuld.

Blesi mwen yo vin santi e anfle akoz foli mwen.

6 Eg er krøkt, reint samanbøygd, heile dagen gjeng eg svartklædd.

Mwen fin koube nèt e bese anpil. Mwen ap fè doulè tout lajounen.

7 For mine lender er fulle av brand, og det finst inkje frisk i mitt kjøt.

Paske ren mwen plen ak brile. Nanpwen anyen ansante nan chè m.

8 Eg er reint valen og sundslegen, eg skrik høgt av hjartestynjing.

Mwen pa kab santi anyen ankò. Mwen fin kraze nèt. Vwa m plenyen akoz kè m ajite.

9 Herre, for di åsyn er alt mitt ynskje, og min sukk er ikkje løynd for deg.

SENYÈ, tout volonte m devan Ou. Tout plent a vwa m yo pa kache a Ou menm.

10 Mitt hjarta slær hardt, mi kraft hev forlate meg, og jamvel mine augo hev mist sitt ljos for meg.

Kè m bat fò, fòs mwen kite m. Menm limyè a zye m, menm sa fin kite mwen.

11 Mine vener og frendar held seg undan frå mi plåga, og mine næmaste stend langt burte.

Pwòch mwen yo avèk zanmi mwen yo kanpe nan distans akoz touman m. Fanmi m yo kanpe byen lwen.

12 Og dei som ligg etter mitt liv, dei legg ut snaror, og dei som søkjer mi ulukka, dei talar um undergang og tenkjer på svik heile dagen.

(Sila) ki chache lavi m yo, ap prepare pyèj yo pou mwen. (Sila) ki chache fè m donmaj yo ap fè menas destriksyon. Y ap manniganse trayizon tout lajounen.

13 Og eg er som ein dauv, eg høyrer ikkje, og liksom ein mållaus som ikkje let upp sin munn.

Men mwen menm, tankou yon moun mouri, mwen pa tande; Epi se tankou yon bèbè, ki pa ouvri bouch li.

14 Ja, eg er som ein mann som ikkje høyrer, og som ikkje hev motmæle i sin munn.

Wi, mwen tankou yon nonm ki pa tande. E nan bouch mwen, pa gen repons.

15 For til deg, Herre, stend mi von; du vil svara meg, Herre, min Gud!

Paske mwen mete espwa m nan Ou, O SENYÈ. Ou va reponn, O SENYÈ, Bondye mwen an.

16 For eg segjer: «Dei vil elles gleda seg yver meg; når min fot vaggar, høgmodast dei yver meg.»

Paske mwen te di: “Ke yo pa vin rejwi sou mwen. Pou lè pye m chape, pou yo ta vante tèt yo kont mwen.”

17 For eg er nær på å falla, og min hugverk er stendigt framfyre meg.

Paske mwen prèt pou tonbe. Tristès mwen devan m tout tan.

18 For eg må sanna mi skuld, syrgja yver mi synd.

Konsa, mwen konfese inikite mwen. Mwen ranpli avèk regrè akoz peche m.

19 Og mine fiendar liver, dei er mannsterke, og dei er mange som hatar meg utan orsak.

Men lènmi m yo plen kouraj e fò. Yo anpil ki rayi mwen san koz.

20 Og dei som løner godt med vondt, stend meg imot, av di eg fer etter det gode.

(Sila) ki remèt mal pou byen yo se lènmi m akoz mwen swiv sa ki bon.

21 Forlat meg ikkje, Herre! Min Gud, ver ikkje langt ifrå meg!

Pa abandone m, O SENYÈ. O Bondye m nan, pa rete lwen m!

22 Kom meg snart til hjelp, Herre, mi frelsa!

Fè vit pou ede mwen, O SENYÈ, delivrans mwen an!