Salmenes 38

1 Ein salme av David; til minnesofferet. Herre, refs meg ikkje i din vreide, og tukta meg ikkje i din harm!

En Salme af David. Lehazkir.

2 For dine piler er farne ned i meg, og di hand hev falle tungt på meg.

HERRE, revs mig ej i din Vrede, tugt mig ej i din Harme!

3 Det finst inkje friskt i mitt kjøt for din vreide skuld; det er ikkje fred i mine bein for mi synd skuld.

Thi dine Pile sidder i mig, din Haand har lagt sig paa mig.

4 For mine misgjerningar stig meg yver hovudet, som ei tung byrd er dei meg for tunge.

Intet er karskt paa min Krop for din Vredes Skyld, intet uskadt i mine Ledemod for mine Synders Skyld;

5 Det luftar ilt av mine sår, dei renn av verk for min dårskap skuld.

thi over mit Hoved skyller min Brøde som en tyngende Byrde, for tung for mig.

6 Eg er krøkt, reint samanbøygd, heile dagen gjeng eg svartklædd.

Mine Saar baade stinker og raadner, for min Daarskabs Skyld gaar jeg bøjet;

7 For mine lender er fulle av brand, og det finst inkje frisk i mitt kjøt.

jeg er saare nedtrykt, sorgfuld vandrer jeg Dagen lang.

8 Eg er reint valen og sundslegen, eg skrik høgt av hjartestynjing.

Thi Lænderne er fulde af Brand, intet er karskt paa min Krop,

9 Herre, for di åsyn er alt mitt ynskje, og min sukk er ikkje løynd for deg.

jeg er lammet og fuldkommen knust, jeg skriger i Hjertets Vaande.

10 Mitt hjarta slær hardt, mi kraft hev forlate meg, og jamvel mine augo hev mist sitt ljos for meg.

HERRE, du kender al min Attraa, mit Suk er ej skjult for dig;

11 Mine vener og frendar held seg undan frå mi plåga, og mine næmaste stend langt burte.

mit Hjerte banker, min Kraft har svigtet, selv mit Øje har mistet sin Glans.

12 Og dei som ligg etter mitt liv, dei legg ut snaror, og dei som søkjer mi ulukka, dei talar um undergang og tenkjer på svik heile dagen.

For min Plages Skyld flyr mig Ven og Frænde, mine Nærmeste holder sig fjernt;

13 Og eg er som ein dauv, eg høyrer ikkje, og liksom ein mållaus som ikkje let upp sin munn.

de, der vil mig til Livs, sætter Snarer, og de, der vil mig ondt, lægger Raad om Fordærv, de tænker Dagen igennem paa Svig.

14 Ja, eg er som ein mann som ikkje høyrer, og som ikkje hev motmæle i sin munn.

Men jeg er som en døv, der intet hører, som en stum, der ej aabner sin Mund,

15 For til deg, Herre, stend mi von; du vil svara meg, Herre, min Gud!

som en Mand, der ikke kan høre, i hvis Mund der ikke er Svar.

16 For eg segjer: «Dei vil elles gleda seg yver meg; når min fot vaggar, høgmodast dei yver meg.»

Thi til dig staar mit Haab, o HERRE, du vil bønhøre, Herre min Gud,

17 For eg er nær på å falla, og min hugverk er stendigt framfyre meg.

naar jeg siger: »Lad dem ikke glæde sig over mig, hovmode sig over min vaklende Fod!«

18 For eg må sanna mi skuld, syrgja yver mi synd.

Thi jeg staar allerede for Fald, mine Smerter minder mig stadig;

19 Og mine fiendar liver, dei er mannsterke, og dei er mange som hatar meg utan orsak.

thi jeg maa bekende min Skyld, maa sørge over min Synd.

20 Og dei som løner godt med vondt, stend meg imot, av di eg fer etter det gode.

Mange er de, der med Urette er mine Fjender, talrige de, der hader mig uden Grund,

21 Forlat meg ikkje, Herre! Min Gud, ver ikkje langt ifrå meg!

som lønner mig godt med ondt, som staar mig imod, fordi jeg søger det gode.

22 Kom meg snart til hjelp, Herre, mi frelsa!

HERRE, forlad mig ikke, min Gud, hold dig ikke borte fra mig, il mig til Hjælp, o Herre, min Frelse!