Salmenes 38

1 Ein salme av David; til minnesofferet. Herre, refs meg ikkje i din vreide, og tukta meg ikkje i din harm!

David tahmen hnikhaih Saam laa. Aw Angraeng, palungphuihaih hoiah na zoeh hmah loe, palungbethaih hoiah doeh na thuitaek hmah.

2 For dine piler er farne ned i meg, og di hand hev falle tungt på meg.

Nang kah ih palaanawk loe ka tak thungah akun, na ban hoiah nang boh.

3 Det finst inkje friskt i mitt kjøt for din vreide skuld; det er ikkje fred i mine bein for mi synd skuld.

Palung na phui pongah, ka takpum ngantuihaih om ai; ka zaehaih pongah ka huhnawk ngantuihaih om ai boeh.

4 For mine misgjerningar stig meg yver hovudet, som ei tung byrd er dei meg for tunge.

Ka sakpazaehaih mah ka lu hae zaeng khoep, kai han kazit parai hmuen ah oh, ka phaw thai ai.

5 Det luftar ilt av mine sår, dei renn av verk for min dårskap skuld.

Kam thuhaih pongah kai ih ahmaanawk loe hmuiset moe, qongh.

6 Eg er krøkt, reint samanbøygd, heile dagen gjeng eg svartklædd.

Raihaih ka tong boeh; kanung parai ah ka krak tathuk moe, qahhaih hoiah athun qui ka vah.

7 For mine lender er fulle av brand, og det finst inkje frisk i mitt kjøt.

Ka kaeng loe panuet thok nathaih hoiah koi, ka takpum roe ah ngantuihaih om ai boeh.

8 Eg er reint valen og sundslegen, eg skrik høgt av hjartestynjing.

Tha ka zai sut boeh moe, ka pan dui boeh: tasoehhaih palungthin to ka tawnh pong ah, ka hangh.

9 Herre, for di åsyn er alt mitt ynskje, og min sukk er ikkje løynd for deg.

Aw Angraeng, ka koeh ih hmuennawk loe na hmaa ah amtueng boih, ka hanghaih lok doeh na hmaa hoiah hawk thai ai boeh.

10 Mitt hjarta slær hardt, mi kraft hev forlate meg, og jamvel mine augo hev mist sitt ljos for meg.

Ka palung loe tasoeh moe, tha doeh ka tawn ai: ka mik doeh amtueng ai boeh.

11 Mine vener og frendar held seg undan frå mi plåga, og mine næmaste stend langt burte.

Ka nathaih pongah ka palung ih kaminawk hoi kam puinawk mah doeh kai ang yae o taak, ka imtaeng kaminawk mah doeh kangthla ah ang oh o taak boeh.

12 Og dei som ligg etter mitt liv, dei legg ut snaror, og dei som søkjer mi ulukka, dei talar um undergang og tenkjer på svik heile dagen.

Ka hinghaih paduek han pakrong kaminawk loe kai hanah thaang patung o: nganbawh kana paek hanah kai pakrong kaminawk loe, athun qui amrohaih hoi alinghaih lok to thuih o.

13 Og eg er som ein dauv, eg høyrer ikkje, og liksom ein mållaus som ikkje let upp sin munn.

Toe kai loe naapang baktiah ka oh moe, pakhaa ang thai ai lokaa baktiah ka oh.

14 Ja, eg er som ein mann som ikkje høyrer, og som ikkje hev motmæle i sin munn.

Lok thaikop ai, lokthuih palaem let thai ai kami baktiah ni ka oh.

15 For til deg, Herre, stend mi von; du vil svara meg, Herre, min Gud!

Aw Angraeng, nang ni kang oep: Aw Angraeng ka Sithaw, nang mah loe nang pathim tih.

16 For eg segjer: «Dei vil elles gleda seg yver meg; når min fot vaggar, høgmodast dei yver meg.»

Nihcae mah kai anghoe o thuih ueloe, kam thaek naah nihcae mah kai han amoek o thui tih, to pongah na pathim raeh, tiah ka thuih.

17 For eg er nær på å falla, og min hugverk er stendigt framfyre meg.

Palungsethaih boeng thai ai boeh pongah, kam timh tom boeh.

18 For eg må sanna mi skuld, syrgja yver mi synd.

Ka sakpazaehaih to taphong moe, ka zaehaih pongah dawnpakhuem han boeh.

19 Og mine fiendar liver, dei er mannsterke, og dei er mange som hatar meg utan orsak.

Ka misanawk loe ngantui o moe, thacak o parai: tidoeh na ai ah kai hnuma kaminawk loe paroeai pop o.

20 Og dei som løner godt med vondt, stend meg imot, av di eg fer etter det gode.

Kahoih hmuen to ka patom pongah, hoihaih to sethaih hoiah pathok kaminawk loe kai ih misa ah oh o.

21 Forlat meg ikkje, Herre! Min Gud, ver ikkje langt ifrå meg!

Aw Angraeng, na prawt sut hmah: Aw ka Sithaw, kangthla ah na om taak hmah.

22 Kom meg snart til hjelp, Herre, mi frelsa!

Aw Angraeng kai pahlonghaih, kai abomh hanah karangah angzo rae ah.