Salmenes 37
1 Av David. Vreidskast ikkje yver illgjerningsmennerne, harmast ikkje yver deim som gjer urett!
Av David. La ikke din vrede optendes over de onde, bli ikke harm over dem som gjør urett!
2 For liksom gras vert dei brått avskorne, og som grøne urter visnar dei burt.
For som gresset blir de hastig avskåret, og som grønne urter visner de bort.
3 Lit på Herren og gjer det gode, bu i landet og legg vinn på truskap!
Sett din lit til Herren og gjør godt, bo i landet og legg vinn på trofasthet!
4 Og hugnast i Herren, so skal han gjeva deg det som ditt hjarta ynskjer.
Og gled dig i Herren! Så skal han gi dig hvad ditt hjerte attrår.
5 Gjev Herren din veg i vald, og lit på honom! Han skal gjera det;
Sett din vei i Herrens hånd og stol på ham! Han skal gjøre det;
6 og han skal lata di rettferd ganga fram som ljoset, og din rett som middagsklåren.
han skal la din rettferdighet gå frem som lyset og din rett som middagens lys.
7 Ver still for Herren og stunda på honom! Vreidast ikkje yver den som hev lukka på sin veg, den mannen som legg upp meinråd!
Vær stille for Herren og vent på ham! La ikke din vrede optendes over den som har lykke på sin vei, over den mann som uttenker onde råd.
8 Haldt deg frå vreide, lat harm fara, vreidast ikkje, det er berre til å gjera ilt!
Lat av fra vrede og la harme fare, la ikke din vrede optendes! Det fører bare til det som ondt er.
9 For illgjerningsmenner skal verta utrudde, men dei som ventar på Herren, dei skal erva landet.
For de onde skal utryddes, men de som bier efter Herren, skal arve landet.
10 Og um ei liti stund er den ugudlege ikkje til, og legg du merke til hans stad, so er han der ikkje.
Og om en liten stund, så er den ugudelige ikke mere, og akter du på hans sted, så er han borte.
11 Men dei spaklyndte skal erva landet og hugnast ved mykjen fred.
Men de saktmodige skal arve landet og glede sig ved megen fred.
12 Den ugudlege tenkjer upp vondt imot den rettferdige og skjer tenner imot honom.
Den ugudelige optenker ondt imot den rettferdige og skjærer tenner imot ham.
13 Herren lær åt honom; for han ser at hans dag kjem.
Herren ler av ham; for han ser at hans dag kommer.
14 Dei ugudlege dreg sverdet og spenner sin boge til å fella den arme og fatige og myrda deim som fer ærleg fram.
De ugudelige drar sverdet og spenner sin bue for å felle den elendige og fattige og slå dem ihjel som vandrer opriktig.
15 Deira sverd skal ganga inn i deira eige hjarta, og deira bogar verta brotne sund.
Deres sverd skal komme i deres eget hjerte, og deres buer skal sønderbrytes.
16 Betre er det vesle den rettferdige hev, enn mykje gods hjå mange ugudlege.
Bedre er det lille som den rettferdige har, enn mange ugudeliges rikdom.
17 For armarne vert brotne på dei ugudlege, men Herren styd dei rettferdige.
For de ugudeliges armer skal sønderbrytes, men Herren støtter de rettferdige.
18 Herren kjenner dei dagar dei ulastande skal liva, og deira arv skal vara til æveleg tid.
Herren kjenner de ulasteliges dager, og deres arv skal bli til evig tid.
19 Dei skal ikkje verta til skammar i den vonde tid, og i hungers dagar skal dei verta mette.
De skal ikke bli til skamme i den onde tid, og i hungerens dager skal de mettes.
20 For dei ugudlege skal ganga til grunnar, og Herrens fiendar som blomeskrud på engjar; dei kverv som røyk, kverv burt.
For de ugudelige skal gå til grunne og Herrens fiender som engenes blomsterskrud; de skal forsvinne, som røk skal de forsvinne.
21 Den ugudlege låner og gjev ikkje att, men den rettferdige gjer miskunn og gjev.
Den ugudelige låner og betaler ikke, men den rettferdige forbarmer sig og gir.
22 For dei han velsignar, skal erva landet; men dei han forbannar, skal verta utrudde.
For de han velsigner, skal arve landet, men de han forbanner, skal utryddes.
23 Herren gjer ein manns steg faste, og han hev hugnad i hans veg.
Herren gjør en manns gang fast, og han har velbehag i hans vei.
24 Når han fell, vert han ikkje støypt til marki; for Herren styd hans hand.
Når han snubler, faller han ikke til jorden; for Herren støtter hans hånd.
25 Eg hev vore ung og vorte gamall, men aldri hev eg set den rettferdige forlaten eller hans born beda um brød.
Jeg har vært ung og er blitt gammel, men ikke har jeg sett den rettferdige forlatt eller hans avkom søke efter brød.
26 Heile dagen gjer han miskunn og låner ut, og hans born vert velsigna.
Den hele dag forbarmer han sig og låner ut, og hans avkom blir velsignet.
27 Vik frå det vonde og gjer det gode, so vert du æveleg buande i landet.
Vik fra ondt og gjør godt! Så skal du bli boende til evig tid.
28 For Herren elskar rett og forlet ikkje sine trugne; til æveleg tid vert dei haldne uppe; men avkjøme av ugudlege vert utrudt.
For Herren elsker rett og forlater ikke sine fromme; til evig tid blir de bevart. Men de ugudeliges avkom utryddes.
29 Dei rettferdige skal erva landet og bu i det til æveleg tid.
De rettferdige skal arve landet og bo i det evindelig.
30 Rettferdig manns munn andar visdom, og hans tunga taler det som rett er.
Den rettferdiges munn taler visdom, og hans tunge sier hvad rett er.
31 Hans Guds lov er i hans hjarta, hans stig er ikkje ustøde.
Hans Guds lov er i hans hjerte, hans trin vakler ikke.
32 Dei ugudlege lurer på den rettferdige og søkjer å drepa honom.
Den ugudelige lurer på den rettferdige og søker å drepe ham;
33 Herren yvergjev honom ikkje i hans hand og fordømer honom ikkje, når han vert dømd.
Herren overlater ham ikke i hans hånd, og fordømmer ham ikke når han blir dømt.
34 Venta på Herren og haldt deg på hans veg! so skal han upphøgja deg til å erva landet; du skal sjå på at dei ugudlege vert utrudde.
Bi på Herren og ta vare på hans vei! Så skal han ophøie dig til å arve landet; du skal se på at de ugudelige utryddes.
35 Eg såg ein ugudleg ovrikjen mann, og han breidde seg ut som eit heimevakse tre med sitt grøne lauv.
Jeg så en ugudelig som var veldig og utbredte sig som et grønt tre som ikke er flyttet;
36 Men han gjekk burt, og sjå, han var ikkje meir, og eg leita etter honom, men han vart ikkje funnen.
men han forsvant, og se, han var ikke mere, og jeg søkte efter ham, men han fantes ikke.
37 Merk deg den ulastande mann, og sjå på den rett-tenkte, at freds mann hev ei framtid.
Akt på den ulastelige og se på den opriktige! for fredens mann har en fremtid;
38 Men dei fråfalne vert alle saman utøydde, framtidi vert avskori for dei ugudlege.
men overtrederne skal tilintetgjøres alle sammen, de ugudeliges fremtid skal avskjæres.
39 Og frelsa for dei rettferdige kjem frå Herren, deira sterke vern i trengsels tid.
Og de rettferdiges frelse kommer fra Herren, deres sterke vern i nødens tid.
40 Og Herren hjelper deim og friar deim ut, han friar deim frå dei ugudlege og frelser deim, for dei flyr til honom.
Og Herren hjelper dem og utfrir dem, han utfrir dem fra de ugudelige og frelser dem, fordi de har tatt sin tilflukt til ham.
