Salmenes 37
1 Av David. Vreidskast ikkje yver illgjerningsmennerne, harmast ikkje yver deim som gjer urett!
Ko embetse amo tsivokatseo, vaho ko tsikirihe’o o mpanao ratio,
2 For liksom gras vert dei brått avskorne, og som grøne urter visnar dei burt.
F’ie hiforejeje aniany hoe ahetse, vaho hiheatse hoe rongo-maindoñe.
3 Lit på Herren og gjer det gode, bu i landet og legg vinn på truskap!
Miatoa am’ Iehovà, le anò ty soa; imoneño i taney vaho rañeto ty figahiñañe.
4 Og hugnast i Herren, so skal han gjeva deg det som ditt hjarta ynskjer.
Mifalea am’ Iehovà; le hatolo’e azo ty fisalalàn’ arofo’o.
5 Gjev Herren din veg i vald, og lit på honom! Han skal gjera det;
Ampiatò am’ Iehovà ty fombà’o, Atokiso, vaho ie ty hitoloñe.
6 og han skal lata di rettferd ganga fram som ljoset, og din rett som middagsklåren.
Le hampionjone’e hoe hazavàñe ty havantaña’o, vaho hoe an-tsipinde-mena ty havañona’o.
7 Ver still for Herren og stunda på honom! Vreidast ikkje yver den som hev lukka på sin veg, den mannen som legg upp meinråd!
Manintsiña am’ Iehovà naho mahaliñisa; ko ihobira’o ty miraorao an-tsata’e, t’indaty mitoloñ’ am-pikitrohan-dratio.
8 Haldt deg frå vreide, lat harm fara, vreidast ikkje, det er berre til å gjera ilt!
Fario o habosehañeo, naho apoho ty fombo; ko embetse kera hañosi-karatiañe.
9 For illgjerningsmenner skal verta utrudde, men dei som ventar på Herren, dei skal erva landet.
Toe haitoañe o tsy vokatseo, fa handova i taney ze mitamà Iehovà.
10 Og um ei liti stund er den ugudlege ikkje til, og legg du merke til hans stad, so er han der ikkje.
Aniany le tsy ho eo i lo-tserekey, ho tsoehe’o i akiba’ey f’ie tsy ho trea.
11 Men dei spaklyndte skal erva landet og hugnast ved mykjen fred.
Toe handova i Taney o tretram-poo, hifale am-piraoraoañe vokatse.
12 Den ugudlege tenkjer upp vondt imot den rettferdige og skjer tenner imot honom.
Kililie’ i lo-tsereke ty vantañe, vaho ampikodrita’e nife.
13 Herren lær åt honom; for han ser at hans dag kjem.
Iankahafa’ i Talè, fa arofoana’e te an-titotse ty andro’e.
14 Dei ugudlege dreg sverdet og spenner sin boge til å fella den arme og fatige og myrda deim som fer ærleg fram.
Fa napontsoa’ o tsivokatseo ty fibara, vaho nampibitsoke fale hametsaha’e ambane o rarakeo naho o misotrio, hañohofa’e loza amo an-dala mahitio.
15 Deira sverd skal ganga inn i deira eige hjarta, og deira bogar verta brotne sund.
Hitrofaha’ i fibaray ty tro’ iareo, vaho ho pekañeñe ty fale’ iareo.
16 Betre er det vesle den rettferdige hev, enn mykje gods hjå mange ugudlege.
Hamake ty kedekedek’ anaña’ ty vantañe ta ty havokara’ o tsivokatse maroo.
17 For armarne vert brotne på dei ugudlege, men Herren styd dei rettferdige.
Toe ho pozaheñe ty sira’ o lo-tserekeo, fe tohaña’ Iehovà o vañoñeo.
18 Herren kjenner dei dagar dei ulastande skal liva, og deira arv skal vara til æveleg tid.
Arofoana’ Iehovà ty andro’ o vantañeo, tsy ho modo kitro añ’afe’e ty lova’iareo;
19 Dei skal ikkje verta til skammar i den vonde tid, og i hungers dagar skal dei verta mette.
Tsy ho salatse an-tsan-karatiañe; le ho anjañe an-tsam-paosa.
20 For dei ugudlege skal ganga til grunnar, og Herrens fiendar som blomeskrud på engjar; dei kverv som røyk, kverv burt.
Hikoromake o tsy vokatseo, le hanahake ty safon’ añondry o rafelahi’ Iehovào, ie himosaoñe an-katòeñe, toe himiañe.
21 Den ugudlege låner og gjev ikkje att, men den rettferdige gjer miskunn og gjev.
Misongo i tsivokatsey fe tsy mañavake; matarike i vantañey vaho mañomey.
22 For dei han velsignar, skal erva landet; men dei han forbannar, skal verta utrudde.
Toe handova i taney o tahie’eo, fe haitoañe añe o afà’eo.
23 Herren gjer ein manns steg faste, og han hev hugnad i hans veg.
Ampijadoña’ Iehovà ty lia’ ondaty, ie no’e i lala’ey.
24 Når han fell, vert han ikkje støypt til marki; for Herren styd hans hand.
Ndra t’ie mikorovoke tsy hidaboñe, fa tohaña’ Iehovà am-pitàñe.
25 Eg hev vore ung og vorte gamall, men aldri hev eg set den rettferdige forlaten eller hans born beda um brød.
Nitora’e iraho, fa antetse henaneo, mboe liako tsy nahatrea te naforintseñe o vañoñeo, te nangata-kaneñe o keleia’eo.
26 Heile dagen gjer han miskunn og låner ut, og hans born vert velsigna.
Matarike lomoñandro re naho mampisongo, vaho vokatse o tiri’eo.
27 Vik frå det vonde og gjer det gode, so vert du æveleg buande i landet.
Ihankaño ty raty, le anò ty soa, vaho himoneñe kitro añ’afe’e.
28 For Herren elskar rett og forlet ikkje sine trugne; til æveleg tid vert dei haldne uppe; men avkjøme av ugudlege vert utrudt.
Tea’ Iehovà ty hatò, le tsy ho farie’e o mpañorike i Ha’eio; soa-fipalitse nainai’e iereo; fe haitoañe ty tiri’ o lo-tserekeo.
29 Dei rettferdige skal erva landet og bu i det til æveleg tid.
Handova i taney o vañoñeo, vaho himoneñe nainai’e.
30 Rettferdig manns munn andar visdom, og hans tunga taler det som rett er.
Mañaka-kihitse ty falie’ o vantañeo, manao saontsi-to i famele’ey.
31 Hans Guds lov er i hans hjarta, hans stig er ikkje ustøde.
Añ’arofo’e ao ty Hàn’Añahare’e, tsy midorasitse o fandia’eo.
32 Dei ugudlege lurer på den rettferdige og søkjer å drepa honom.
Tampone’ ty tsivokatse ty vantañe, mipay hañè-doza ama’e.
33 Herren yvergjev honom ikkje i hans hand og fordømer honom ikkje, når han vert dømd.
Fe tsy hapo’ Iehovà an-taña’e ao, vaho tsy hado’e hafàtse an-jaka.
34 Venta på Herren og haldt deg på hans veg! so skal han upphøgja deg til å erva landet; du skal sjå på at dei ugudlege vert utrudde.
Itamao t’Iehovà, naho ambeno i lala’ey, le honjone’e handova i taney, vaho ho isa’o ty fañitoañe o tsivokatseo.
35 Eg såg ein ugudleg ovrikjen mann, og han breidde seg ut som eit heimevakse tre med sitt grøne lauv.
Fa nitreako ty lahiaga, tsivoatsolo, nandrevake hoe hatae maindoñe an-tane’e ao;
36 Men han gjekk burt, og sjå, han var ikkje meir, og eg leita etter honom, men han vart ikkje funnen.
Fe nihelañe añe, le heheke, tsy eo; pinaiko fa tsy nahatrea.
37 Merk deg den ulastande mann, og sjå på den rett-tenkte, at freds mann hev ei framtid.
Henteo ty vañoñe, hehe i vantañey, ho soa-figadoñe ty mifampilongo.
38 Men dei fråfalne vert alle saman utøydde, framtidi vert avskori for dei ugudlege.
Fe hatrao-karotsake o mpandilatseo vaho ho tomereñe ty figadoña’ ty lo-tsereke.
39 Og frelsa for dei rettferdige kjem frå Herren, deira sterke vern i trengsels tid.
Boak’ am’ Iehovà ty fandrombahañe o vañoñeo, Ie ty fitsoloha’ iareo an-tsàm-poheke.
40 Og Herren hjelper deim og friar deim ut, han friar deim frå dei ugudlege og frelser deim, for dei flyr til honom.
Imbàe’ Iehovà naho votsore’e; haha’e amo tsivokatseo vaho rombahe’e, amy te Ie ty fipalira’ iareo.
