Salmenes 37

1 Av David. Vreidskast ikkje yver illgjerningsmennerne, harmast ikkje yver deim som gjer urett!

Öfundaðu aldrei vonda menn,

2 For liksom gras vert dei brått avskorne, og som grøne urter visnar dei burt.

því að fyrr en varir eru þeir fallnir og visna eins og grasið.

3 Lit på Herren og gjer det gode, bu i landet og legg vinn på truskap!

Treystu heldur Drottni, vertu góðgjarn og sýndu kærleika. Þá muntu búa öruggur í landinu og farnast vel.

4 Og hugnast i Herren, so skal han gjeva deg det som ditt hjarta ynskjer.

Þú skalt gleðjast í Drottni – og hann mun veita þér það sem hjarta þitt þráir.

5 Gjev Herren din veg i vald, og lit på honom! Han skal gjera det;

Fel Drottni framtíð þína, áform þín og verk, og treystu honum. Hann mun vel fyrir öllu sjá.

6 og han skal lata di rettferd ganga fram som ljoset, og din rett som middagsklåren.

Heiðarleiki þinn og hreinskilni verða öllum augljós, og Drottinn mun láta þig ná rétti þínum.

7 Ver still for Herren og stunda på honom! Vreidast ikkje yver den som hev lukka på sin veg, den mannen som legg upp meinråd!

Hvíldu í Drottni og treystu honum. Bíð þess í þolinmæði að hann hefjist handa. Öfunda ekki vonda menn sem vegnar vel.

8 Haldt deg frå vreide, lat harm fara, vreidast ikkje, det er berre til å gjera ilt!

Láttu af reiðinni! Slepptu heiftinni. Vertu ekki svekktur og áhyggjufullur – slíkt leiðir ekki til góðs.

9 For illgjerningsmenner skal verta utrudde, men dei som ventar på Herren, dei skal erva landet.

Þeir sem illt fremja verða þurrkaðir út, en þeir sem treysta Drottni eignast landið og gæði þess.

10 Og um ei liti stund er den ugudlege ikkje til, og legg du merke til hans stad, so er han der ikkje.

Innan skamms verða guðleysingjarnir á bak og burt. Þegar þú leitar þeirra eru þeir horfnir.

11 Men dei spaklyndte skal erva landet og hugnast ved mykjen fred.

En hinir hógværu fá landið til eignar, þeir munu hljóta blessun og frið.

12 Den ugudlege tenkjer upp vondt imot den rettferdige og skjer tenner imot honom.

Drottinn hlær að þeim sem brugga launráð gegn hans trúuðu.

13 Herren lær åt honom; for han ser at hans dag kjem.

Hann hefur þegar ákveðið daginn er þeir verða dæmdir.

14 Dei ugudlege dreg sverdet og spenner sin boge til å fella den arme og fatige og myrda deim som fer ærleg fram.

Óguðlegir hyggja á illt gegn réttlátum, undirbúa blóðbað.

15 Deira sverd skal ganga inn i deira eige hjarta, og deira bogar verta brotne sund.

En þeir munu farast fyrir eigin sverði og bogar þeirra verða brotnir.

16 Betre er det vesle den rettferdige hev, enn mykje gods hjå mange ugudlege.

Betra er að eiga lítið og vera guðrækinn, en óguðlegur og hafa allsnægtir,

17 For armarne vert brotne på dei ugudlege, men Herren styd dei rettferdige.

því að óguðlegir munu falla, en Drottinn annast sína trúuðu.

18 Herren kjenner dei dagar dei ulastande skal liva, og deira arv skal vara til æveleg tid.

Daglega skoðar Drottinn réttlætisverk trúaðra og reiknar þeim eilíf laun.

19 Dei skal ikkje verta til skammar i den vonde tid, og i hungers dagar skal dei verta mette.

Hann styður þá í kreppunni og heldur lífinu í þeim í hallæri.

20 For dei ugudlege skal ganga til grunnar, og Herrens fiendar som blomeskrud på engjar; dei kverv som røyk, kverv burt.

Vantrúaðir farast og óvinir Guðs visna eins og grasið. Eins og sinu verður þeim brennt, þeir líða burt eins og reykur.

21 Den ugudlege låner og gjev ikkje att, men den rettferdige gjer miskunn og gjev.

Guðlaus maður tekur lán og borgar ekki, en hinn guðrækni er ónískur og gefur með gleði.

22 For dei han velsignar, skal erva landet; men dei han forbannar, skal verta utrudde.

Þeir sem Drottinn blessar eignast landið, en bannfærðum verður útrýmt.

23 Herren gjer ein manns steg faste, og han hev hugnad i hans veg.

Drottinn stýrir skrefum hins guðrækna og gleðst yfir breytni hans.

24 Når han fell, vert han ikkje støypt til marki; for Herren styd hans hand.

Þótt hann falli þá liggur hann ekki flatur því að Drottinn reisir hann á fætur.

25 Eg hev vore ung og vorte gamall, men aldri hev eg set den rettferdige forlaten eller hans born beda um brød.

Ungur var ég og nú er ég gamall orðinn, en aldrei sá ég Drottin snúa baki við guðhræddum manni né heldur börn hans biðja sér matar.

26 Heile dagen gjer han miskunn og låner ut, og hans born vert velsigna.

Nei, guðræknir menn eru mildir og lána og börn þeirra verða öðrum til blessunar.

27 Vik frå det vonde og gjer det gode, so vert du æveleg buande i landet.

Viljir þú búa við frið og lifa lengi, þá forðastu illt en gerðu gott,

28 For Herren elskar rett og forlet ikkje sine trugne; til æveleg tid vert dei haldne uppe; men avkjøme av ugudlege vert utrudt.

því að Drottinn hefur mætur á góðum verkum og yfirgefur ekki sína trúuðu, hann mun varðveita þá, en uppræta niðja óguðlegra.

29 Dei rettferdige skal erva landet og bu i det til æveleg tid.

Hinir réttlátu fá landið til eignar og búa þar mann fram af manni.

30 Rettferdig manns munn andar visdom, og hans tunga taler det som rett er.

Guðrækinn maður talar speki, enda réttsýnn og sanngjarn.

31 Hans Guds lov er i hans hjarta, hans stig er ikkje ustøde.

Lögmál Guðs er í hjarta hans og hann kann að greina gott frá illu.

32 Dei ugudlege lurer på den rettferdige og søkjer å drepa honom.

Ranglátir menn njósna um réttláta, vilja þá feiga.

33 Herren yvergjev honom ikkje i hans hand og fordømer honom ikkje, når han vert dømd.

En Drottinn stöðvar áform illvirkjanna og sýknar réttláta fyrir dómi.

34 Venta på Herren og haldt deg på hans veg! so skal han upphøgja deg til å erva landet; du skal sjå på at dei ugudlege vert utrudde.

Óttastu ekki, því að Drottinn mun svara bæn þinni! Gakktu hiklaust á hans vegum. Á réttum tíma mun hann veita þér velgengni og uppreisn æru. Þá muntu sjá illvirkjunum útrýmt.

35 Eg såg ein ugudleg ovrikjen mann, og han breidde seg ut som eit heimevakse tre med sitt grøne lauv.

Ég sá vondan mann og hrokafullan – hann þandi sig út eins og laufmikið tré –

36 Men han gjekk burt, og sjå, han var ikkje meir, og eg leita etter honom, men han vart ikkje funnen.

en svo var hann horfinn! Ég leitaði eftir honum, en fann hann ekki framar.

37 Merk deg den ulastande mann, og sjå på den rett-tenkte, at freds mann hev ei framtid.

En hvað um hinn ráðvanda og hreinskilna? Það er önnur saga! Því að góðir menn og friðsamir eiga framtíð fyrir höndum.

38 Men dei fråfalne vert alle saman utøydde, framtidi vert avskori for dei ugudlege.

Illum mönnum verður útrýmt og þeir eiga enga framtíðarvon.

39 Og frelsa for dei rettferdige kjem frå Herren, deira sterke vern i trengsels tid.

Drottinn bjargar hinum guðræknu. Hann er þeim hjálp og skjól á neyðartímum.

40 Og Herren hjelper deim og friar deim ut, han friar deim frå dei ugudlege og frelser deim, for dei flyr til honom.

Þeir treysta honum og því hjálpar hann þeim og frelsar þá frá vélráðum óguðlegra.