Salmenes 37
1 Av David. Vreidskast ikkje yver illgjerningsmennerne, harmast ikkje yver deim som gjer urett!
(Af David.) Græm dig ikke over Ugerningsmænd, misund ikke dem, der gør Uret!
2 For liksom gras vert dei brått avskorne, og som grøne urter visnar dei burt.
Thi hastigt svides de af som Græsset, visner som det friske Grønne.
3 Lit på Herren og gjer det gode, bu i landet og legg vinn på truskap!
Stol på HERREN og gør det gode, bo i Landet og læg Vind på Troskab,
4 Og hugnast i Herren, so skal han gjeva deg det som ditt hjarta ynskjer.
da skal du have din Fryd i HERREN, og han skal give dig, hvad dit Hjerte attrår.
5 Gjev Herren din veg i vald, og lit på honom! Han skal gjera det;
Vælt din Vej på HERREN, stol på ham, så griber han ind
6 og han skal lata di rettferd ganga fram som ljoset, og din rett som middagsklåren.
og fører din Retfærdighed frem som Lyset, din Ret som den klare Dag.
7 Ver still for Herren og stunda på honom! Vreidast ikkje yver den som hev lukka på sin veg, den mannen som legg upp meinråd!
Vær stille for HERREN og bi på ham, græm dig ej over den, der har Held, over den, der farer med Rænker.
8 Haldt deg frå vreide, lat harm fara, vreidast ikkje, det er berre til å gjera ilt!
Tæm din Harme, lad Vreden fare, græm dig ikke, det volder kun Harm.
9 For illgjerningsmenner skal verta utrudde, men dei som ventar på Herren, dei skal erva landet.
Thi Ugerningsmænd skal ryddes ud, men de, der bier på HERREN, skal arve Landet.
10 Og um ei liti stund er den ugudlege ikkje til, og legg du merke til hans stad, so er han der ikkje.
En liden Stund, og den gudløse er ikke mere; ser du hen til hans Sted, så er han der ikke.
11 Men dei spaklyndte skal erva landet og hugnast ved mykjen fred.
Men de sagtmodige skal arve Landet, de fryder sig ved megen Fred.
12 Den ugudlege tenkjer upp vondt imot den rettferdige og skjer tenner imot honom.
Den gudløse vil den retfærdige ilde og skærer Tænder imod ham;
13 Herren lær åt honom; for han ser at hans dag kjem.
men Herren, han ler ad ham, thi han ser hans Time komme.
14 Dei ugudlege dreg sverdet og spenner sin boge til å fella den arme og fatige og myrda deim som fer ærleg fram.
De gudløse drager Sværdet og spænder Buen for at fælde arm og fattig, for at nedslagte dem, der vandrer ret;
15 Deira sverd skal ganga inn i deira eige hjarta, og deira bogar verta brotne sund.
men Sværdet rammer dem selv i Hjertet, og Buerne brydes sønder og sammen.
16 Betre er det vesle den rettferdige hev, enn mykje gods hjå mange ugudlege.
Det lidt, en retfærdig har, er bedre end mange gudløses Rigdom;
17 For armarne vert brotne på dei ugudlege, men Herren styd dei rettferdige.
thi de gudløses Arme skal brydes, men HERREN støtter de retfærdige;
18 Herren kjenner dei dagar dei ulastande skal liva, og deira arv skal vara til æveleg tid.
HERREN kender de uskyldiges Dage, deres Arvelod bliver evindelig;
19 Dei skal ikkje verta til skammar i den vonde tid, og i hungers dagar skal dei verta mette.
de beskæmmes ikke i onde Tider, de mættes i Hungerens Dage.
20 For dei ugudlege skal ganga til grunnar, og Herrens fiendar som blomeskrud på engjar; dei kverv som røyk, kverv burt.
Thi de gudløse går til Grunde, som Engenes Pragt er HERRENs Fjender, de svinder, de svinder som Røg.
21 Den ugudlege låner og gjev ikkje att, men den rettferdige gjer miskunn og gjev.
Den gudløse låner og bliver i Gælden, den retfærdige ynkes og giver;
22 For dei han velsignar, skal erva landet; men dei han forbannar, skal verta utrudde.
de, han velsigner, skal arve Landet, de, han forbander, udryddes.
23 Herren gjer ein manns steg faste, og han hev hugnad i hans veg.
Af HERREN stadfæstes Mandens Skridt, når han har Behag i hans Vej;
24 Når han fell, vert han ikkje støypt til marki; for Herren styd hans hand.
om end han snubler, falder han ikke, thi HERREN støtter hans Hånd.
25 Eg hev vore ung og vorte gamall, men aldri hev eg set den rettferdige forlaten eller hans born beda um brød.
Ung har jeg været, og nu er jeg gammel, men aldrig så jeg en retfærdig forladt eller hans Afkom tigge sit Brød;
26 Heile dagen gjer han miskunn og låner ut, og hans born vert velsigna.
han ynkes altid og låner ud, og hans Afkom er til Velsignelse.
27 Vik frå det vonde og gjer det gode, so vert du æveleg buande i landet.
Vig fra ondt og øv godt, så bliver du boende evindelig;
28 For Herren elskar rett og forlet ikkje sine trugne; til æveleg tid vert dei haldne uppe; men avkjøme av ugudlege vert utrudt.
thi HERREN elsker Ret og svigter ej sine fromme. De onde udslettes for evigt, de gudløses Afkom udryddes;
29 Dei rettferdige skal erva landet og bu i det til æveleg tid.
de retfærdige arver Landet og skal bo der til evig Tid.
30 Rettferdig manns munn andar visdom, og hans tunga taler det som rett er.
Den retfærdiges Mund taler Visdom; hans Tunge siger, hvad ret er;
31 Hans Guds lov er i hans hjarta, hans stig er ikkje ustøde.
sin Guds Lov har han i Hjertet, ikke vakler hans Skridt.
32 Dei ugudlege lurer på den rettferdige og søkjer å drepa honom.
Den gudløse lurer på den retfærdige og står ham efter Livet,
33 Herren yvergjev honom ikkje i hans hand og fordømer honom ikkje, når han vert dømd.
men, HERREN giver ham ej i hans Hånd og lader ham ikke dømmes for Retten.
34 Venta på Herren og haldt deg på hans veg! so skal han upphøgja deg til å erva landet; du skal sjå på at dei ugudlege vert utrudde.
Bi på HERREN og bliv på hans Vej, så skal han ophøje dig til at arve Landet; du skal skue de gudløses Undergang.
35 Eg såg ein ugudleg ovrikjen mann, og han breidde seg ut som eit heimevakse tre med sitt grøne lauv.
Jeg har set en gudløs trodse, bryste sig som en Libanons Ceder
36 Men han gjekk burt, og sjå, han var ikkje meir, og eg leita etter honom, men han vart ikkje funnen.
men se, da jeg gik der forbi, var han borte; da jeg søgte ham, fandtes han ikke.
37 Merk deg den ulastande mann, og sjå på den rett-tenkte, at freds mann hev ei framtid.
Vogt på Uskyld, læg Vind på Oprigtighed, thi Fredens Mand har en Fremtid;
38 Men dei fråfalne vert alle saman utøydde, framtidi vert avskori for dei ugudlege.
men Overtræderne udryddes til Hobe, de gudløses Fremtid går tabt.
39 Og frelsa for dei rettferdige kjem frå Herren, deira sterke vern i trengsels tid.
De retfærdiges Frelse kommer fra HERREN, deres Tilflugt i Nødens Stund;
40 Og Herren hjelper deim og friar deim ut, han friar deim frå dei ugudlege og frelser deim, for dei flyr til honom.
HERREN hjælper og frier dem, fra de gudløse frier og frelser han dem; thi hos ham har de søgt deres Tilflugt.
