Salmenes 35
1 Av David. Herre, før mi sak mot deim som hev sak mot meg! Strid mot deim som strider mot meg!
Yahweh Pakai, eidou ho hi nangin kidoupin, ei kisatpi ho jong nangin kisatpin.
2 Grip skjold og verja og reis deg til hjelp for meg!
Nalum leh naumpho hin kipat in. Galmun a din kigon lang neihung kithopin.
3 Drag spjotet fram og steng vegen for deim som forfylgjer meg! Seg til mi sjæl: «Eg er di frelsa!»
Eihin delkhum ho dounan natengcha leh nateng muh chu hin lam tan. “Keiman gal kajopeh ding nahi!” ti neijah sah tan.
4 Lat deim blygjast og skjemmast, som stend meg etter livet! Lat deim vika attende med skam, som vil meg noko vondt!
Eithat goho chunga hin jumnale jachatna lhun sah in, eigimbol a eisumang go hohi jumson lang nungno jeng tan.
5 Lat deim verta som agner for vind, og Herrens engel støyte deim burt!
Huilah a changvai alenmang bangin lenmang sah in, Yahweh Pakaija kon a vantil banga hung chu semmang sah in.
6 Lat deira veg verta myrk og hål, og Herrens engel forfylgje deim!
A lam lhah nao thimsah inlang lhonalsah in, Yahweh Pakai vantil chun nungdel peh u hen.
7 For utan orsak hev dei løynt si grav med garn åt meg, utan orsak hev dei grave ei grav for mitt liv.
Keiman amaho kabol sepoi, ahin amahon kei matna dingin kotong eilai khum un ahi! Ken amaho kabol sepoi ahin amahon keimat nadin kotong alai uve.
8 Lat tjon koma yver honom, når han ikkje veit det, og det garn han løynde fanga honom; lat honom falla i det til sitt tjon!
Hijeh chun amaho chunga hetman louvin mathahna hunglhung hen! Kei ona dia asem u kotong chu amaho manthahna hijo tahen.
9 Og mi sjæl skal gleda seg i Herren, fagna seg i hans frelsa.
Chuteng keima Yahweh Pakai akakipa ding ahi. Eilhatdoh jeh a keima kipa thanom ding kahi.
10 Alle mine bein skal segja: «Herre, kven er som du, du som friar den arme frå ein som er honom for sterk, den arme og fatige frå den som plundrar honom?»
Katahsa chunga kagu kachang jouse pum a Yahweh Pakai kathangvah ding ahi: “Yahweh Pakai koiham nangtoh kitekah theiding? Koidang ba ham mihatpa thaneina a kona panpi beipa huhdoh a chu?”
11 Det stend upp mange vitne; dei spør meg um det som eg ikkje veit.
Engbolna dih louvin eithemmo sah un. Kahetphahlou jouthu a monna eikichan e.
12 Dei gjev meg vondt til løn for godt; mi sjæl er lati åleine.
Amahon kathil phabol jengjong thilsen eile thuh un lung lhahnan kangui heltai.
13 Men eg, eg gjekk i syrgjeklæde, då dei var sjuke; eg pinte mi sjæl med fasta, og mi bøn vende att til min barm.
Ahijeng vangin amahon anat tenguleh keiman amaho kalainatpi jin khaodip pon kakisil in anngol in amaho kataopeh jin ahi. Hinla kataona donbut louvin ahung kinung le jitai.
14 Eg gjekk ikring, som det skulde vore min ven, min bror; eg gjekk bøygd og svartklædd, som ein som syrgjer på mor si.
Ka golpha le insung mi monga kagel jeh in kalungkham pin, eihinga kanu kalainatpi bang bangin kalainat pi jin ahi.
15 Men no, då det hallar med meg, no gled dei seg og flokkar seg saman; det flokkast mot meg fantar og folk eg ikkje kjenner; dei riv sund og kviler ikkje.
Hinlah ken tunia boina katophat in amaho akipah un keidounan thanom tah in akiloi khomun, hiti chun kahetkhahlou miho kisan in tujeng in jong eino khum un; phat tin in eihouse jing jengun ahi.
16 Liksom skamløysor som driv spott for ein brødbite, so skjer dei tenner imot meg.
Amahon einuisat un eitam seovin noise tah in eihagel khum un ahi.
17 Herre, kor lenge vil du sjå på? Drag mi sjæl undan deira herverk, mitt einaste frå unge løvor!
O Yahweh Pakai itih changei pi neivet a donlouva neikoi ding hitam?
18 Eg vil prisa deg i ei stor samling, lova deg millom mykje folk.
Chutengleh mipi tamtah ki khom te lah a kipathu kahin seiding ahi. Mipi ho jouse masanga nangma kahin thangvah ding ahi.
19 Lat deim som utan grunn er mine fiendar ikkje gleda seg yver meg! Lat deim som hatar meg utan orsak ikkje blinka med auga!
Kajolel nachung a hin eidou te kipa thanop sah hih beh in. Kamuiset nachung in jong ajeh bei a eivetda ho kitai sah hih beh in.
20 For dei talar ikkje fred, men tenkjer upp svikande ord mot dei stille i landet.
Amahon chamna thu aseipouvin, amahon thepmona neilou atoh dingdol bep tongho dounan thilse agong jingun ahi.
21 Og dei riv sin munn vidt upp imot meg, dei segjer: «Ha, ha! Vårt auga hev set det!»
“Aha! Aha! ipi bol kigo nahi kamit tah un kamudoh taove!” tin asam uve.
22 Du ser det, Herre, teg ikkje! Herre, ver ikkje langt ifrå meg!
O Yahweh Pakai nangin hicheghi namusoh kei in nahesoh e, donlouvin koihih beh in O Yahweh Pakai. neidalha hihbeh in O Yahweh Pakai.
23 Vakna upp og vert vaken til å gjeva meg rett, min Gud og Herre, til å føra mi sak!
Hungthoudoh in! eihuhdoh dingin hung dingdoh jengtan! Yahweh ka Pakai le Elohim ka Pathen kachung thuhi neitan peh in.
24 Døm meg etter di rettferd, Herre min Gud, og lat deim ikkje gleda seg yver meg!
O Yahweh Pakai ka Pathen Elohim, kamo louna neiphon doh peh tan, ajeh chu nangma thudih a thutan nahi. Kaboina chung chon a kadougal te nuisat in neium sah hih beh in.
25 Lat deim ikkje segja i sitt hjarta: «Ha, det er vår lyst!» Lat deim ikkje segja: «Me hev gløypt honom upp!»
“Veovin itup uchu imutaove! Tua hi ahingsan a inehchai diu ahitai!” tisah hihbeb in.
26 Lat deim skjemmast og blygjast alle saman som gled seg i mi ulukka; lat deim klæda seg i skam og skjemsla, dei som høgmodast yver meg!
Kahahsatna nikhoa kipah ho sujum inlang jachat sah in. Kachunga hanla samhohi jumnaleh minsetnan lhuh khumin.
27 Lat deim fagna seg og gleda seg, som unner meg min rett, og lat deim alltid segja: «Høglova vere Herren, som unner sin tenar at det gjeng honom godt!»
Ahin koi hileh keima ei huhdia hung ho jouse chu kipanalentah pen. “Yahweh Pakai aloupi e aman asoh hi lunglhai tah in phatthei aboh in lungmon na apei!” tin tanglouvin samjingu hen.
28 Og mi tunga skal kveda ut di rettferd, heile dagen din pris.
Chuteng keiman nathutan adihji samphong ingting niseh a nangma kavahchoi ding ahi.
