Salmenes 34
1 Av David, då han gjorde seg galen hjå Abimelek, so han jaga honom av, og han gjekk burt. Eg vil lova Herren alle tider, hans pris skal stendigt vera i min munn.
Dawid dwom a ɔtoeɛ ɛberɛ a ɔboa pa danee ɔbɔdamfoɔ wɔ Abimelek anim no na ɔpanin no gyaee no ma ɔkɔeɛ no akyi. Mede aseda bɛma Awurade berɛ nyinaa; nʼayɛyie wɔ mʼanom daa.
2 Mi sjæl skal rosa seg av Herren; dei spaklyndte skal høyra det og gleda seg.
Me kra bɛhoahoa ne ho wɔ Awurade mu; ma amanehunufoɔ nte na wɔn nni ahurisie.
3 Lova Herren storleg med meg, og lat oss saman upphøgja hans namn!
Mo ne me nkamfo Awurade; momma yɛmmɔ mu nkamfo ne din!
4 Eg søkte Herren, og han svara meg og fria meg frå alle mine rædslor.
Mefrɛɛ Awurade na ɔgyee me so; na ɔyii me firii mʼakomatuo nyinaa mu.
5 Dei som skoda upp til honom, lyste av gleda, og deira andlit turvte aldri blygjast.
Wɔn a wɔhwɛ nʼanim no hyerɛn na wɔn anim rengu ase da.
6 Her er ein arming som ropa, og Herren høyrde og frelste honom frå alle hans trengslor.
Ohiani yi frɛeɛ, na Awurade tiee no; na ɔgyee no firii nʼahohia nyinaa mu.
7 Herrens englar lægrar seg rundt ikring deim som ottast honom, og han friar deim ut.
Awurade ɔbɔfoɔ wɛn wɔn a wɔsuro no, na ɔgye wɔn.
8 Smaka og sjå at Herren er god! Sæl er den mann som flyr til honom.
Monka nhwɛ na monhunu sɛ Awurade yɛ. Nhyira ne onipa a ɔhinta wɔ ne mu.
9 Ottast Herren, de hans heilage, for inkje vantar dei som ottast honom.
Monsuro Awurade, mo a moyɛ nʼahotefoɔ, na wɔn a wɔsuro noɔ no nhia hwee.
10 Unge løvor lid naud og svelt, men dei som søkjer Herren, deim vantar det inkje godt.
Agyata yɛ mmrɛ na ɛkɔm de wɔn, nanso wɔn a wɔhwehwɛ Awurade no, adepa biara remmɔ wɔn.
11 Kom born, høyr meg! Eg vil læra dykk otte for Herren.
Mommra, me mma, monyɛ aso mma me; mɛkyerɛkyerɛ mo Awurade ho suro.
12 Kven er den mann som hev lyst til liv, som ynskjer seg dagar til å sjå lukka?
Mo mu hwan na ɔpɛ nkwa na ɔpɛ sɛ ɔhunu nna papa bebree?
13 Vakta di tunga frå det som vondt er, og lippor for svikfull tale!
Ɛnneɛ ɛnsɛ sɛ ɔka kasa bɔne, na ɛsɛ sɛ ɔgyae atorɔtwa.
14 Vik burt frå det vonde og gjer det gode, søk fred og far etter honom!
Twe wo ho firi bɔne ho, na yɛ papa; hwehwɛ asomdwoeɛ na ti no.
15 Herrens augo er vende til dei rettferdige, og hans øyro til deira rop.
Awurade ani wɔ ateneneefoɔ so na ɔtie wɔn mpaeɛbɔ;
16 Herrens åsyn er imot deim som gjer vondt, til å rydja ut deira minne frå jordi.
Awurade ani sa wɔn a wɔyɛ bɔne, sɛ ɔbɛyi wɔn nkaeɛ afiri asase yi so.
17 Hine ropar, og Herren høyrer og friar deim ut or alle deira trengslor.
Ateneneefoɔ team su, na Awurade tie wɔn; ɔyi wɔn firi wɔn haw nyinaa mu.
18 Herren er nær hjå deim som hev eit sundbrote hjarta, og frelser deim som hev ei hugsprengd ånd.
Awurade bɛn wɔn a wɔapa aba na ɔgye wɔn a wɔadwerɛ wɔn wɔ honhom mu no nkwa.
19 Mange ulukkor kjem yver den rettferdige, men Herren friar honom ut or deim alle.
Onipa tenenee bɛhunu amaneɛ bebree nanso Awurade gye no firi ne nyinaa mu;
20 Herren tek vare på alle hans bein, ikkje eitt av deim vert brote.
ɔbɔ ne nnompe nyinaa ho ban, sɛdeɛ emu baako mpo mmu.
21 Ulukka drep den ugudlege, og dei som hatar den rettferdige, vert saka.
Bɔne bɛkum ɔdebɔneyɛfoɔ; ɔteneneeni atamfoɔ bɛnya afɔbuo.
22 Herren løyser ut deira sjæl som tener honom, og av dei som flyr til honom, vert ingen saka.
Awurade gye nʼasomfoɔ nkwa; wɔn a wɔdwane toa noɔ no mu biara renkɔ afɔbuo mu.
