Salmenes 34
1 Av David, då han gjorde seg galen hjå Abimelek, so han jaga honom av, og han gjekk burt. Eg vil lova Herren alle tider, hans pris skal stendigt vera i min munn.
Pisarema raDhavhidhi. Paakaita seanopenga pamberi paAbhimereki; uyo akamudzinga, iye akaenda hake. Ndinorumbidza Jehovha nguva dzose; kurumbidzwa kwake kucharamba kuri pamiromo yangu.
2 Mi sjæl skal rosa seg av Herren; dei spaklyndte skal høyra det og gleda seg.
Mwoyo wangu uchazvirumbidza muna Jehovha; vanotambudzika ngavanzwe vafare.
3 Lova Herren storleg med meg, og lat oss saman upphøgja hans namn!
Kudzai Jehovha pamwe chete neni; ngatikudzei zita rake pamwe chete.
4 Eg søkte Herren, og han svara meg og fria meg frå alle mine rædslor.
Ndakachema kuna Jehovha akandipindura; akandisunungura pakutya kwangu kwose.
5 Dei som skoda upp til honom, lyste av gleda, og deira andlit turvte aldri blygjast.
Vanotarira kwaari vanopenya; zviso zvavo hazvingambofukidzwi nenyadzi.
6 Her er ein arming som ropa, og Herren høyrde og frelste honom frå alle hans trengslor.
Murombo uyu akadana, uye Jehovha akamunzwa; akamuponesa pakutambudzika kwake kwose.
7 Herrens englar lægrar seg rundt ikring deim som ottast honom, og han friar deim ut.
Mutumwa waJehovha anokomberedza avo vanomutya, uye anovasunungura.
8 Smaka og sjå at Herren er god! Sæl er den mann som flyr til honom.
Ravirai henyu muone kuti Jehovha akanaka; akaropafadzwa munhu anovanda maari.
9 Ottast Herren, de hans heilage, for inkje vantar dei som ottast honom.
Ityai Jehovha, imi vatsvene vake, nokuti vanomutya havana chavanoshayiwa.
10 Unge løvor lid naud og svelt, men dei som søkjer Herren, deim vantar det inkje godt.
Shumba dzinopera simba uye dzinofa nenzara, asi avo vanotsvaka Jehovha havashayiwi chinhu chakanaka.
11 Kom born, høyr meg! Eg vil læra dykk otte for Herren.
Uyai, vana vangu, nditeererei; ndichakudzidzisai kutya Jehovha.
12 Kven er den mann som hev lyst til liv, som ynskjer seg dagar til å sjå lukka?
Ani naani wenyu anoda upenyu, uye uchida kuona mazuva akawanda,
13 Vakta di tunga frå det som vondt er, og lippor for svikfull tale!
dzora rurimi rwako pane zvakaipa nemiromo yako pakureva nhema.
14 Vik burt frå det vonde og gjer det gode, søk fred og far etter honom!
Ibva pane zvakaipa ugoita zvakanaka; tsvaka rugare uye urutevere.
15 Herrens augo er vende til dei rettferdige, og hans øyro til deira rop.
Meso aJehovha ari pamusoro pavakarurama uye nzeve dzake dzinonzwa kuchema kwavo;
16 Herrens åsyn er imot deim som gjer vondt, til å rydja ut deira minne frå jordi.
chiso chaJehovha chinovenga avo vanoita zvakaipa, kuti abvise chiyeuchidzo chavo panyika.
17 Hine ropar, og Herren høyrer og friar deim ut or alle deira trengslor.
Vakarurama vanodanidzira, uye Jehovha anovanzwa; anovarwira pakutambudzika kwavo kwose.
18 Herren er nær hjå deim som hev eit sundbrote hjarta, og frelser deim som hev ei hugsprengd ånd.
Jehovha ari pedyo navane mwoyo yakaputsika uye anoponesa avo vakapwanyika pamweya.
19 Mange ulukkor kjem yver den rettferdige, men Herren friar honom ut or deim alle.
Akarurama angava namatambudziko mazhinji, asi Jehovha anomurwira paari ose;
20 Herren tek vare på alle hans bein, ikkje eitt av deim vert brote.
anochengetedza mapfupa ake ose, hakuna nerimwe rawo richavhunika.
21 Ulukka drep den ugudlege, og dei som hatar den rettferdige, vert saka.
Zvakaipa zvichauraya vakaipa; vavengi vavakarurama vachapiwa mhosva.
22 Herren løyser ut deira sjæl som tener honom, og av dei som flyr til honom, vert ingen saka.
Jehovha anodzikinura varanda vake; hapana kana mumwe anovanda maari achapiwa mhosva.
