Salmenes 34
1 Av David, då han gjorde seg galen hjå Abimelek, so han jaga honom av, og han gjekk burt. Eg vil lova Herren alle tider, hans pris skal stendigt vera i min munn.
Andriañeko an-tsà an-tsà t’Iehovà, am-bavako ao nainai’e ty fandrengeañ’ aze.
2 Mi sjæl skal rosa seg av Herren; dei spaklyndte skal høyra det og gleda seg.
Mirenge am’ Iehovà ty troko; ie ho janjiñe’ o tretram-poo le hifalea’e.
3 Lova Herren storleg med meg, og lat oss saman upphøgja hans namn!
Antao hañonjoñe Iehovà, hitrao-pibango i Tahina’ey.
4 Eg søkte Herren, og han svara meg og fria meg frå alle mine rædslor.
Nitsoeheko t’Iehovà, le tinoi’e, fonga nafaha’e amako ty fangebahebako.
5 Dei som skoda upp til honom, lyste av gleda, og deira andlit turvte aldri blygjast.
Niandra ama’e iereo le niloeloe, tsy ho kolopofen-kameñarañe ka ty tarehe’ iareo.
6 Her er ein arming som ropa, og Herren høyrde og frelste honom frå alle hans trengslor.
Nitoreo ty rarake, naho nijanjiñ’ aze t’Iehovà, vaho rinomba’e amo hasotria’e iabio.
7 Herrens englar lægrar seg rundt ikring deim som ottast honom, og han friar deim ut.
Mitobe mañohoke o mpañeveñe ama’eo ty anjeli’ Iehovà, vaho haha’e.
8 Smaka og sjå at Herren er god! Sæl er den mann som flyr til honom.
Tsopeho vaho mahaisaha te soa t’Iehovà; fale t’indaty mitsolok’ ama’e!
9 Ottast Herren, de hans heilage, for inkje vantar dei som ottast honom.
Mañeveña am’ Iehovà, ry navahe’eo! amy te tampe-draha irieñe ze mañeveñ’ ama’e.
10 Unge løvor lid naud og svelt, men dei som søkjer Herren, deim vantar det inkje godt.
Mete mililitse vaho mifeake ty kerè o liona tora’eo; fe tsy ho po-kasoa o mitsoek’ Iehovào.
11 Kom born, høyr meg! Eg vil læra dykk otte for Herren.
Mb’etoa, ry anake, tsendreño; hatoroko anahareo ty fañeveñañe am’ Iehovà.
12 Kven er den mann som hev lyst til liv, som ynskjer seg dagar til å sjå lukka?
Ia t’indaty misalala ho veloñe, naho mpitea andro, hahaisaha’e ty hasoa?
13 Vakta di tunga frå det som vondt er, og lippor for svikfull tale!
Afofio ami’ty raty ty famele’o, naho o soñi’oo tsy hivolam-pìtake.
14 Vik burt frå det vonde og gjer det gode, søk fred og far etter honom!
Iholiaro ty raty, le anò ty soa; mitsoeha filongoañe—le heaño.
15 Herrens augo er vende til dei rettferdige, og hans øyro til deira rop.
Miatreke o vantañeo ty fihaino’ Iehovà, naho o fitoreo’eo o ravembia’eo.
16 Herrens åsyn er imot deim som gjer vondt, til å rydja ut deira minne frå jordi.
Atreatrè’ Iehovà an-daharañe o mpanao ratio; aitoa’e an-tane atoy ty fitiahiañe iareo.
17 Hine ropar, og Herren høyrer og friar deim ut or alle deira trengslor.
Mikaike, le mijanjiñe t’Iehovà, ie haha’e amo hasotriañe iabio.
18 Herren er nær hjå deim som hev eit sundbrote hjarta, og frelser deim som hev ei hugsprengd ånd.
Marine’ ty mikoretse añ’arofo t’Iehovà, vaho rombahe’e o demok’ an-trok’aoo.
19 Mange ulukkor kjem yver den rettferdige, men Herren friar honom ut or deim alle.
Maro ty mañembetse o vañoñeo, fe avotso’ Iehovà ama’e iaby.
20 Herren tek vare på alle hans bein, ikkje eitt av deim vert brote.
Ambena’e iaby o taola’eo, leo raike tsy rifotse.
21 Ulukka drep den ugudlege, og dei som hatar den rettferdige, vert saka.
Havetra’ ty haratiañe ty lo-tsereke, vaho hafàtse ze malaiñe o vantañeo.
22 Herren løyser ut deira sjæl som tener honom, og av dei som flyr til honom, vert ingen saka.
Jebañe’ Iehovà ty fiai’ o mpitoro’eo, leo raik’ amo mitsolok’ ama’eo tsy hafàtse.
