Salmenes 34
1 Av David, då han gjorde seg galen hjå Abimelek, so han jaga honom av, og han gjekk burt. Eg vil lova Herren alle tider, hans pris skal stendigt vera i min munn.
Dāvida dziesma, kad viņš izlikās negudrs Abimeleka priekšā, kas viņu aizdzina, un viņš aizgāja. Es teikšu To Kungu allažiņ, Viņa teikšana būs manā mutē vienmēr.
2 Mi sjæl skal rosa seg av Herren; dei spaklyndte skal høyra det og gleda seg.
Mana dvēsele lielīsies ar To Kungu; pazemīgie to dzirdēs un priecāsies.
3 Lova Herren storleg med meg, og lat oss saman upphøgja hans namn!
Teiciet augsti To Kungu līdz ar mani; mēs kopā augsti slavēsim Viņa vārdu.
4 Eg søkte Herren, og han svara meg og fria meg frå alle mine rædslor.
Es meklēju To Kungu, un Viņš man atbildēja, un izglāba mani no visām manām izbailēm.
5 Dei som skoda upp til honom, lyste av gleda, og deira andlit turvte aldri blygjast.
Kas Viņu uzlūko un Viņam pieskrien(tuvojās priecīgi), to vaigs netaps kaunā.
6 Her er ein arming som ropa, og Herren høyrde og frelste honom frå alle hans trengslor.
Kad šis bēdīgais sauca, tad Tas Kungs klausīja un to izpestīja no visām viņa bēdām.
7 Herrens englar lægrar seg rundt ikring deim som ottast honom, og han friar deim ut.
Tā Kunga eņģelis apmetās ap tiem, kas Viņu bīstas, un tos izglābj.
8 Smaka og sjå at Herren er god! Sæl er den mann som flyr til honom.
Baudāt un redzat, ka Tas Kungs ir labs; svētīgs tas vīrs, kas uz Viņu paļaujas.
9 Ottast Herren, de hans heilage, for inkje vantar dei som ottast honom.
Bīstaties To Kungu, jūs Viņa svētie, jo kas Viņu bīstas, tiem netrūkst nenieka.
10 Unge løvor lid naud og svelt, men dei som søkjer Herren, deim vantar det inkje godt.
Jaunie lauvas cieš trūkumu un badu, bet kas To Kungu meklē, tiem netrūkst nekāda labuma.
11 Kom born, høyr meg! Eg vil læra dykk otte for Herren.
Nāciet šurp, bērni, klausiet mani, es jums mācīšu Tā Kunga bijāšanu.
12 Kven er den mann som hev lyst til liv, som ynskjer seg dagar til å sjå lukka?
Kas tas vīrs, kam gribās dzīvot? Kam tīk redzēt labas dienas?
13 Vakta di tunga frå det som vondt er, og lippor for svikfull tale!
Pasargi savu mēli no ļauna un savas lūpas no viltīgas valodas;
14 Vik burt frå det vonde og gjer det gode, søk fred og far etter honom!
Atkāpies no ļauna un dari labu, meklē mieru un dzenies tam pakaļ.
15 Herrens augo er vende til dei rettferdige, og hans øyro til deira rop.
Tā Kunga acis lūko uz taisniem, un Viņa ausis uz viņu kliegšanu.
16 Herrens åsyn er imot deim som gjer vondt, til å rydja ut deira minne frå jordi.
Tā Kunga vaigs ir pretī tiem, kas ļaunu dara, ka Tas viņu piemiņu izdeldē no zemes.
17 Hine ropar, og Herren høyrer og friar deim ut or alle deira trengslor.
Kad taisnie sauc, tad Tas Kungs klausa, un tos izglābj no visām viņu bēdām.
18 Herren er nær hjå deim som hev eit sundbrote hjarta, og frelser deim som hev ei hugsprengd ånd.
Tas Kungs ir tuvu tiem, kam satriektas sirdis, un palīdz tiem, kam sagrauzts prāts.
19 Mange ulukkor kjem yver den rettferdige, men Herren friar honom ut or deim alle.
Taisnam ir daudz bēdu, bet no visām tām Tas Kungs to izpestī.
20 Herren tek vare på alle hans bein, ikkje eitt av deim vert brote.
Viņš pasargā visus viņa kaulus, ka neviens no tiem netiek salauzts.
21 Ulukka drep den ugudlege, og dei som hatar den rettferdige, vert saka.
Blēdība nokaus bezdievīgo, un kas taisno ienīst, tie būs noziedzīgi.
22 Herren løyser ut deira sjæl som tener honom, og av dei som flyr til honom, vert ingen saka.
Tas Kungs izpestī Savu kalpu dvēseli, un visi, kas tic uz Viņu, nebūs noziedzīgi.
