Salmenes 33
1 Fagna dykk høgt i Herren, de rettferdige! For de trurøkne sømer seg lovsong.
Nangcae katoeng kaminawk, Angraeng ah anghoe oh: katoeng kaminawk loe saphawhaih laasak han krak.
2 Prisa Herren med strengeleik, lovsyng honom til tistrengja harpa!
Toenghaih hoiah Angraeng to pakoeh oh: aqui hato kaom katoeng tamoi kruek hoiah anih to pakoeh oh.
3 Syng honom ein ny song, rør strengen fagert med fagnadljod.
Anih khaeah laa kangtha to sah oh; mongkah uenghaih hoiah kanawm ah anih to pakoeh oh.
4 For Herrens ord er ærleg meint, og all hans gjerning er trufast.
Angraeng ih lok loe toeng; anih ih toknawk boih loe toenghaih hoiah ni sak.
5 Han elskar rettferd og rett; av Herrens nåde er jordi full.
Anih loe toenghaih hoiah khokhan moe, kamsoem ah lokcaekhaih to a koeh, long loe Angraeng hoihaih hoiah koi.
6 Himlarne er skapte ved Herrens ord, og all deira her ved hans munns ande.
Vannawk loe Angraeng ih lok hoiah sak moe, van ah kaom hmuennawk boih doeh a pakha thung ih takhi hoiah ni a sak.
7 Han samlar havsens vatn som ei muga, legg dei djupe vatn i upplagshus.
Anih mah tuipui ih tuinawk to nawnto acuu moe, kathuk tuipui doeh pakhuenghaih ahmuen ah a suek.
8 All jordi må ottast for Herren, for honom ræddast alle som bur i mannheimen.
Long boih mah Angraeng to zii o nasoe: long kaminawk boih mah anih to khingza o nasoe.
9 For han tala, og so vart det; han baud, og so stod det der.
Tipongah tih nahaeloe anih loe thuih baktiah angcoengsak; a paek ih lok baktiah ohsak.
10 Herren spiller heidningefolks råd, gjer folkeslags tankar til inkjes.
Sithaw panoek ai kaminawk lokramhaih to anih mah paro pae: kaminawk atimhaih doeh a phraek pae.
11 Herrens råd stend ved lag i all æva, hans hjartans tankar frå ætt til ætt.
Angraeng khokhanhaih loe dungzan khoek to cak, a poekhaih loe angzo han koi caanawk khoek to om poe tih.
12 Sælt er det folk som hev Herren til sin Gud, det folk som han valde ut til sin arv.
Angmah ih qawktoep hanah a qoih ih kaminawk hoi Sithaw loe Angraeng ni, tiah tapom acaengnawk loe tahamhoih o.
13 Frå himmelen skodar Herren ned, han ser alle menneskjeborni.
Angraeng mah van hoi khet tathuk naah, kaminawk to hnuk boih.
14 Frå den staden der han bur, ser han ned til alle som bur på jordi,
A ohhaih ahmuen hoiah khet naah, long ah kaom hmuennawk to panoek boih.
15 han som lagar deira hjarto alle saman, han som merkar alle deira gjerningar.
Angraeng mah kami boih hanah poekhaih palungthin to paek; nihcae mah sak ih hmuennawk Angraeng mah panoek boih.
16 Ein konge vert ikkje frelst ved sin store styrke, ei kjempa ikkje berga ved si store kraft.
Kawbaktih siangpahrang doeh kanoih parai misatuh kaminawk mah pahlong ai: thacak kami doeh thacakhaih mah loisak ai.
17 Hesten er sviksam hjelp til frelsa, og med sin store styrke bergar han ikkje.
Hrang mah ngancuemhaih paek thai ai: a thacakhaih mah mi doeh pahlong thai ai.
18 Sjå, Herrens auga ser til deim som ottast honom, som ventar på hans nåde
Khenah, Angraeng ih mik loe angmah zithaih tawn kami, a palungnathaih oep kaminawk nuiah oh;
19 til å fria deira sjæl frå dauden og halda deim i live i hungersnaud.
duekhaih thung hoiah nihcae ih pakhra to anih mah pahlong moe, khokhaa naah nihcae hingsak hanah a khetzawn.
20 Vår sjæl stundar på Herren; han er vår hjelp og vår skjold.
Aicae hinghaih mah Angraeng to zing: anih loe aicae bomkung hoi angvaenhaih aphaw ah oh.
21 For i honom gled vårt hjarta seg, for me set vår lit til hans heilage namn.
Kaciim anih ih ahmin to a oep o pongah, aicae ih palungthin loe anih ah anghoehaih a tawnh o.
22 Di nåde, Herre, vere yver oss, so som me vonar på deg!
Aw Angraeng, nang kang oep o baktih toengah, na palungnathaih kaicae nuiah om nasoe.
