Salmenes 32

1 Av David; ein song til lærdom. Sæl er den som hans misgjerd er forlati og hans synd yverbreidd!

Av David; en læresalme. Salig er den hvis overtredelse er forlatt, hvis synd er skjult.

2 Sælt er det menneskje som Herren ikkje tilreknar skuld, og som er utan svik i si ånd!

Salig er det menneske som Herren ikke tilregner misgjerning, og i hvis ånd det ikke er svik.

3 Då eg tagde, morkna mine bein, med di eg stunde heile dagen.

Da jeg tidde, blev mine ben borttæret, idet jeg stønnet hele dagen.

4 For dag og natt låg di hand tungt på meg, mi livssaft torna ut som i sumarturken. (Sela)

For dag og natt lå din hånd tungt på mig, min livssaft svant som ved sommerens tørke. (Sela)

5 Eg kjendest ved mi synd for deg og dulde ikkje mi skuld; eg sagde: «Eg vil sanna mine misgjerningar for Herren.» Og du tok burt mi syndeskuld. (Sela)

Jeg bekjente min synd for dig og skjulte ikke min skyld, jeg sa: Jeg vil bekjenne mine misgjerninger for Herren. Og du tok bort min syndeskyld. (Sela)

6 Difor skal kvar som er trugen beda til deg den tid du er finnande; sanneleg, um store vatsfløde kjem, til honom skal dei ikkje nå.

Derfor bede hver from til dig den tid du er å finne! Visselig, når store vannflommer kommer, til ham skal de ikke nå.

7 Du er mi gøymsla, du vaktar meg for trengsla, du let fagnadrop um frelsa ljoda ikring meg. (Sela)

Du er mitt skjul, du vokter mig for trengsel; med frelses jubel omgir du mig. (Sela)

8 Eg vil læra deg og visa deg den vegen du skal ganga; eg vil gjeva deg råd med mitt auga på deg.

Jeg vil lære dig og vise dig den vei du skal vandre; jeg vil gi dig råd med mitt øie.

9 Ver ikkje som hest og muldyr som ikkje hev vit: deira prydnad er taum og beisl til å tvinga deim, elles kjem dei ikkje nær til deg.

Vær ikke som hest og muldyr, som ikke har forstand! Deres smykke er tømme og bissel til å tvinge dem med; de vil ikke komme nær til dig.

10 Den ugudlege hev mange pinor, men den som lit på Herren, honom kransar han med miskunn.

Den ugudelige har mange piner, men den som setter sin lit til Herren, ham omgir han med miskunnhet.

11 Gled dykk i Herren og fegnast, de rettferdige, og syng av fagnad, alle de trurøkne i hjarta!

Gled eder i Herren og fryd eder, I rettferdige, og juble, alle I opriktige av hjertet!