Salmenes 32

1 Av David; ein song til lærdom. Sæl er den som hans misgjerd er forlati og hans synd yverbreidd!

Thaburi ya Daudi Kũrathimwo-rĩ, nĩ ũrĩa ũrekeirwo mahĩtia make, o ũrĩa mehia make mahumbĩrĩtwo.

2 Sælt er det menneskje som Herren ikkje tilreknar skuld, og som er utan svik i si ånd!

Kũrathimwo-rĩ, nĩ mũndũ ũrĩa Jehova atatuaga mwĩhia, na ũrĩa ũtarĩ ũhinga ngoro.

3 Då eg tagde, morkna mine bein, med di eg stunde heile dagen.

Rĩrĩa ndakirĩte ki, mahĩndĩ makwa nĩmahinyarire nĩ ũndũ wa gũcaaya gwakwa mũthenya wothe.

4 For dag og natt låg di hand tungt på meg, mi livssaft torna ut som i sumarturken. (Sela)

Nĩgũkorwo guoko gwaku nĩ kwanditũhagĩra mũthenya na ũtukũ; hinya wakwa wathirire o ta ũrĩa ime rĩthiraga hĩndĩ ya riũa.

5 Eg kjendest ved mi synd for deg og dulde ikkje mi skuld; eg sagde: «Eg vil sanna mine misgjerningar for Herren.» Og du tok burt mi syndeskuld. (Sela)

Hĩndĩ ĩyo ngĩkumbũrĩra mehia makwa, na ndiahithire waganu wakwa, ndoigire atĩrĩ, “Nĩngumbũra mahĩtia makwa kũrĩ Jehova,” nawe ũkĩndekera ũũru wa mehia makwa.

6 Difor skal kvar som er trugen beda til deg den tid du er finnande; sanneleg, um store vatsfløde kjem, til honom skal dei ikkje nå.

Nĩ ũndũ ũcio mũndũ wothe mwĩtigĩri Ngai nĩakũhooe rĩrĩa ũngĩoneka; ti-itherũ rĩrĩa maaĩ maingĩ marĩ hinya maambũrũrũka, matingĩmũkinyĩra.

7 Du er mi gøymsla, du vaktar meg for trengsla, du let fagnadrop um frelsa ljoda ikring meg. (Sela)

Wee nĩwe kĩĩhitho gĩakwa; nĩũkangitĩra hĩndĩ ya mathĩĩna, na ũũthiũrũrũkĩrie na nyĩmbo cia ũhonokio.

8 Eg vil læra deg og visa deg den vegen du skal ganga; eg vil gjeva deg råd med mitt auga på deg.

Nĩndĩrĩkũrutaga na ngakuonereria njĩra ĩrĩa wagĩrĩirwo nĩ kũgera; ndĩrĩgũtaaraga na ngũmenyagĩrĩre.

9 Ver ikkje som hest og muldyr som ikkje hev vit: deira prydnad er taum og beisl til å tvinga deim, elles kjem dei ikkje nær til deg.

Ndũkahaane ta mbarathi kana nyũmbũ, iria itarĩ ũmenyo, iria arĩ o nginya ciĩkĩrwo matamu na mĩkwa kanua, kwaga ũguo itingĩgũkuhĩrĩria.

10 Den ugudlege hev mange pinor, men den som lit på Herren, honom kransar han med miskunn.

Andũ arĩa aaganu monaga maruo maingĩ, no mũndũ ũrĩa wĩhokaga Jehova egũtũũra arigiicĩirio nĩ wendo ũrĩa ũtathiraga.

11 Gled dykk i Herren og fegnast, de rettferdige, og syng av fagnad, alle de trurøkne i hjarta!

Inyuĩ arĩa athingu kenerai Jehova na mũcanjamũke; mũinĩrei, inyuothe arĩa arũngĩrĩru ngoro!