Salmenes 25
1 Av David. Herre, til deg lyfter eg mi sjæl.
Dawid dwom. Ao Awurade, mema me kra so kyerɛ wo;
2 Min Gud, til deg hev eg sett mi lit; lat meg ikkje verta til skammar; lat ikkje mine fiendar gilda seg yver meg!
wo so, Ao me Onyankopɔn, na mede me ho to. Mma mʼanim ngu ase na mma mʼatamfoɔ nso nni me so nkonim.
3 Ja, ingen av deim som ventar på deg, skal verta til skammar; men dei skal verta til skammar, som utan årsak bryt si tru.
Wɔn a wɔde wɔn ho to wo so no mu biara ani renwu da, mmom, wɔn a wɔyɛ kɔntɔnkye no anim bɛgu ase.
4 Herre, lat meg kjenna dine vegar, lær meg dine stigar!
Kyerɛ me wʼakwan, Ao Awurade, na me nhunu wʼatempɔn.
5 Leid meg fram i di sanning og lær meg! for du er Gud, min frelsar, på deg ventar eg all dagen.
Fa wo nokorɛ no so kyerɛkyerɛ me, ɛfiri sɛ woyɛ Onyankopɔn, me Gyefoɔ, na mʼani da wo so daa nyinaa.
6 Herre, kom i hug di miskunn og din nåde! for dei er frå æveleg tid.
Kae, Ao Awurade, wo mmɔborɔhunu ne wo dɔ kɛseɛ a ɛwɔ hɔ firi tete no.
7 Kom ikkje i hug min ungdoms synder og mine misgjerningar; kom meg i hug etter di miskunn for din godhug skuld, Herre!
Nkae me mmabunu berɛ mu bɔne ne mʼatuateɛ akwan; kae me sɛdeɛ wʼadɔeɛ teɛ, Ao Awurade, ɛfiri sɛ wo yɛ.
8 Herren er god og rettvis; difor lærer han syndarar vegen.
Awurade yɛ, na ɔtene; enti ɔkyerɛkyerɛ nnebɔneyɛfoɔ nʼakwan.
9 Han leider dei audmjuke i det som rett er, og lærer dei audmjuke sin veg.
Ɔde ahobrɛasefoɔ fa ɛkwan pa so na ɔkyerɛ wɔn nʼapɛdeɛ.
10 Alle Herrens stigar er nåde og sanning mot deim som held hans pakt og hans vitnemål.
Awurade akwan nyinaa yɛ ɔdɔ ne nokorɛdie ma wɔn a wɔdi nʼapam mu ahyɛdeɛ soɔ.
11 For ditt namn skuld, Herre, forlat meg mi skuld, for ho er stor!
Ao Awurade, me bɔne so deɛ, nanso wo din enti, fa kyɛ me.
12 Kven er den mann som ottast Herren? Honom lærer han den veg han skal velja.
Enti hwan ne onipa a ɔsuro Awurade? Ɔbɛkyerɛ no kwan a wabɔ ama no.
13 Hans sjæl skal stødt bu i sæla, og hans avkjøme skal erva landet.
Ɔbɛdi yie wɔ ne nkwa nna mu, na nʼasefoɔ afa asase no sɛ wɔn agyapadeɛ.
14 Herren hev samlag med deim som ottast honom, og si pakt vil han kunngjera deim.
Awurade da nʼatirimsɛm adi kyerɛ wɔn a wɔsuro no; na ɔma wɔhunu nʼapam.
15 Mine augo er stendigt vende til Herren, for han dreg mine føter ut or garnet.
Mʼani da Awurade so daa, ɛfiri sɛ ɔno nko ara na ɔbɛyi me nan afiri afidie mu.
16 Vend deg til meg og ver meg nådig! for eg er einsleg og arm.
Dane wʼani hwɛ me, na dom me, ɛfiri sɛ meyɛ ankonam na meyɛ mmɔbɔ.
17 Min hjarteverk hev dei gjort stor; før meg ut or mine trengslor!
Mʼakoma mu dadwene adɔɔso; yi me dadwene firi me so.
18 Sjå min armodsdom og mi møda, og forlat meg alle mine synder!
Hwɛ me haw ne mʼahohiahia na yi me bɔne nyinaa firi me so.
19 Sjå mine fiendar, at dei er mange! og dei hatar meg med rettarlaust hat.
Hwɛ sɛdeɛ mʼatamfoɔ adɔɔso ne ɔtan kɛseɛ a wɔde tan me!
20 Vara mi sjæl og frels meg! Lat meg ikkje verta til skammar! for eg flyr til deg.
Bɔ me nkwa ho ban na gye me. Mma mʼanim ngu ase, ɛfiri sɛ me dwanekɔbea ne wo.
21 Lat uskyld og trurøkna verja meg, for eg ventar på deg.
Ma tenenee ne nokorɛ mmɔ me ho ban, ɛfiri sɛ mʼani da wo so.
22 Å Gud, løys Israel ut or alle sine trengslor!
Gye Israel, Ao Onyankopɔn, firi wɔn haw nyinaa mu.
