Salmenes 25
1 Av David. Herre, til deg lyfter eg mi sjæl.
Ihe, ry Iehovà! ro añonjonako fiaiñe.
2 Min Gud, til deg hev eg sett mi lit; lat meg ikkje verta til skammar; lat ikkje mine fiendar gilda seg yver meg!
O ry Andrianañahareko, ihe ro fiatoako, ko anga’o ho salaren-draho; ko apo’o ho giohe’ o rafelahikoo.
3 Ja, ingen av deim som ventar på deg, skal verta til skammar; men dei skal verta til skammar, som utan årsak bryt si tru.
Eka ndra ia ia mitamà azo tsy hiolitsolitse; fe hilolidolitse o mamañahy tsy aman-dengo’eo.
4 Herre, lat meg kjenna dine vegar, lær meg dine stigar!
Ampahafohino ahy o lala’oo, ry Iehovà, anaro ahy o oloñolo’oo.
5 Leid meg fram i di sanning og lær meg! for du er Gud, min frelsar, på deg ventar eg all dagen.
Iaolò ami’ty hatò’o, le anaro; Ihe Andrianañaharem- Pandrombahañe ahy; Ihe ro fitamàko lomoñandro.
6 Herre, kom i hug di miskunn og din nåde! for dei er frå æveleg tid.
Tiahio ry Iehovà ty fiferenaiña’o naho ty hafatram-pikokokoa’o, ie fa toe haehae.
7 Kom ikkje i hug min ungdoms synder og mine misgjerningar; kom meg i hug etter di miskunn for din godhug skuld, Herre!
Ko tiahie’o o hakeom-paha-torakoo naho o fiolàkoo, fe tiahio ankalèn’arofo’o, ami’ty hatrentra’o, ry Iehovà,
8 Herren er god og rettvis; difor lærer han syndarar vegen.
Soa naho vantañ’arofo t’Iehovà, izay ty anoroa’e o manan-tahiñeo i lalañey.
9 Han leider dei audmjuke i det som rett er, og lærer dei audmjuke sin veg.
Iaoloa’e ami’ty hatò o mpirèkeo, vaho anare’e amo sata’eo ty tretram-po.
10 Alle Herrens stigar er nåde og sanning mot deim som held hans pakt og hans vitnemål.
Songa fiferenaiñañe naho figahiñañe o lala’ Iehovào, amo mpiambeñe i fañina’ey naho o taro’eo.
11 For ditt namn skuld, Herre, forlat meg mi skuld, for ho er stor!
Amy tahina’oy, ry Iehovà, apoho o hakeokoo, fa bey.
12 Kven er den mann som ottast Herren? Honom lærer han den veg han skal velja.
Ia ty’ ndaty mañeveñe am’Iehovà? ho toroa’e ty lalan-tsoa ho joboñe’e.
13 Hans sjæl skal stødt bu i sæla, og hans avkjøme skal erva landet.
Hiaiñ’añ’oleñañe ty fiai’e; handova i taney o tarira’eo
14 Herren hev samlag med deim som ottast honom, og si pakt vil han kunngjera deim.
Avere’ Iehovà o mañeveñe ama’eo; le ampahafohine’e iareo i fañina’ey.
15 Mine augo er stendigt vende til Herren, for han dreg mine føter ut or garnet.
Mitolike mb’am’ Iehovà nainai’e o masokoo, amy te Ie ro mañakats’ o tombokoo ami’ty harato.
16 Vend deg til meg og ver meg nådig! for eg er einsleg og arm.
Mitoliha amako le iferenaiño, fa mijorìñe naho misotry.
17 Min hjarteverk hev dei gjort stor; før meg ut or mine trengslor!
Miebotse ty haemberan-troko, afaho amo hasosorakoo.
18 Sjå min armodsdom og mi møda, og forlat meg alle mine synder!
Vazohò ty hasotriako naho ty falovoloiako; vaho apoho o hakeokoo.
19 Sjå mine fiendar, at dei er mange! og dei hatar meg med rettarlaust hat.
Vazoho o rafelahikoo, te maro; heje’ iareo am-palai-mena iraho.
20 Vara mi sjæl og frels meg! Lat meg ikkje verta til skammar! for eg flyr til deg.
Ambeno o fiaikoo, hahao, le ko ado’o ho salareñe, amy te Ihe ro fipalirako.
21 Lat uskyld og trurøkna verja meg, for eg ventar på deg.
Hañaro ahy o havañonañeo naho o havantañañeo; fa mitamà Azo iraho.
22 Å Gud, løys Israel ut or alle sine trengslor!
Jebaño t’Israele, ry Andrianañahare amo haembera’e iabio
