Salmenes 25
1 Av David. Herre, til deg lyfter eg mi sjæl.
David ƒe ha. O! Yehowa, wòe mekɔ nye luʋɔ ɖe dzi na.
2 Min Gud, til deg hev eg sett mi lit; lat meg ikkje verta til skammar; lat ikkje mine fiendar gilda seg yver meg!
O! Nye Mawu, ŋuwòe meɖo dzi ɖo. Mègana ŋu nakpem, alo nàɖe mɔ nye futɔwo naɖu dzinye o.
3 Ja, ingen av deim som ventar på deg, skal verta til skammar; men dei skal verta til skammar, som utan årsak bryt si tru.
Ame si tsɔ eƒe mɔkpɔkpɔ da ɖe dziwò la, ŋu makpee akpɔ gbeɖe o; gake ŋu akpe ame siwo nye vivimenuwɔlawo.
4 Herre, lat meg kjenna dine vegar, lær meg dine stigar!
O! Yehowa, fia wò mɔwo kple wò toƒewom,
5 Leid meg fram i di sanning og lær meg! for du er Gud, min frelsar, på deg ventar eg all dagen.
kplɔm le wò nyateƒe la me, eye nàfia num, elabena wòe nye nye Mawu kple nye Ɖela, eye nye mɔkpɔkpɔ le mewò ŋkeke blibo la katã.
6 Herre, kom i hug di miskunn og din nåde! for dei er frå æveleg tid.
O! Yehowa, ɖo ŋku wò lɔlɔ̃ kple wò nublanuikpɔkpɔ sɔgbɔ la dzi, elabena woli tso blema ke.
7 Kom ikkje i hug min ungdoms synder og mine misgjerningar; kom meg i hug etter di miskunn for din godhug skuld, Herre!
O! Yehowa, mègaɖo ŋku nye ɖekakpuimenu vɔ̃wo kple nye aglãdzemɔwo dzi o; ke boŋ ɖo ŋku dzinye le wò lɔlɔ̃ la ta, elabena nyuiwɔwɔ le mewò.
8 Herren er god og rettvis; difor lærer han syndarar vegen.
Yehowa nyo, eye wòwɔa nu dzɔdzɔe, eya ta efiaa eƒe mɔ nu vɔ̃ wɔlawo.
9 Han leider dei audmjuke i det som rett er, og lærer dei audmjuke sin veg.
Ekplɔa ɖokuibɔbɔlawo to nu dzɔdzɔe wɔwɔ me, eye wòfiaa eƒe mɔ wo.
10 Alle Herrens stigar er nåde og sanning mot deim som held hans pakt og hans vitnemål.
Yehowa ƒe mɔwo katã nye lɔlɔ̃ kple nuteƒewɔwɔ na ame siwo léa eƒe nubablamenyawo ɖe asi.
11 For ditt namn skuld, Herre, forlat meg mi skuld, for ho er stor!
O! Yehowa, togbɔ be nye dzidada sɔ gbɔ ale gbegbe hã la, tsɔ wo kem le wò ŋkɔ la ta.
12 Kven er den mann som ottast Herren? Honom lærer han den veg han skal velja.
Ekema ame kawoe nye ŋutsu ma siwo vɔ̃a Yehowa? Afia nu wo le mɔ si woato la dzi.
13 Hans sjæl skal stødt bu i sæla, og hans avkjøme skal erva landet.
Woakpɔ dzidzedze le woƒe agbemeŋkekewo me, eye woƒe dzidzimeviwo anyi anyigba la ƒe dome.
14 Herren hev samlag med deim som ottast honom, og si pakt vil han kunngjera deim.
Yehowa gblɔa nya ɣaɣlawo na ame siwo vɔ̃nɛ, eye wòɖea eƒe nubabla fiaa wo.
15 Mine augo er stendigt vende til Herren, for han dreg mine føter ut or garnet.
Nye ŋkuwo le Yehowa ŋu ɖaa, elabena eya koe aɖe nye afɔ le mɔ me.
16 Vend deg til meg og ver meg nådig! for eg er einsleg og arm.
Trɔ ɖe ŋunye ne nàve nunye, elabena metsi akogo, eye hiã tum.
17 Min hjarteverk hev dei gjort stor; før meg ut or mine trengslor!
Nye dzi ƒe nuxaxawo do gã ɖe edzi, na vovom tso nye vevesesewo me.
18 Sjå min armodsdom og mi møda, og forlat meg alle mine synder!
Nye kɔ nàkpɔ nye nuxaxa kple nye vevesese ɖa, eye nàɖe nye nu vɔ̃wo katã ɖa.
19 Sjå mine fiendar, at dei er mange! og dei hatar meg med rettarlaust hat.
Kpɔ ale si nye futɔwo dzi ɖe edzii ɖa, eye nàkpɔ ale si wolé fum ɖikaɖikae ɖa!
20 Vara mi sjæl og frels meg! Lat meg ikkje verta til skammar! for eg flyr til deg.
Kpɔ nye agbe ta, eye nàɖem; megana ŋu nakpem o, elabena mewòe mebe ɖo.
21 Lat uskyld og trurøkna verja meg, for eg ventar på deg.
Nuteƒewɔwɔ kple dzɔdzɔenyenye nedzɔ ŋunye, elabena nye mɔkpɔkpɔ le mewò.
22 Å Gud, løys Israel ut or alle sine trengslor!
O! Mawu, ɖe Israel tso woƒe xaxawo katã me.
