Salmenes 22

1 Til songmeisteren etter «Morgonraudens hind»; ein salme av David. Min Gud, min Gud, kvi hev du forlate meg? Dei ord eg skrik ut, er langt burte frå mi frelsa.

In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David. [Deus, Deus meus, respice in me: quare me dereliquisti? longe a salute mea verba delictorum meorum.

2 Min Gud! eg ropar um dagen, og du svarar meg ikkje, og um natti, og eg fær ikkje tegja.

Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies; et nocte, et non ad insipientiam mihi.

3 Og du er då heilag, du som bur yver Israels lovsongar.

Tu autem in sancto habitas, laus Israël.

4 På deg leit våre feder; dei leit på deg, og du frelste deim.

In te speraverunt patres nostri; speraverunt, et liberasti eos.

5 Til deg ropa dei og slapp undan; på deg leit dei og vart ikkje til skammar.

Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt; in te speraverunt, et non sunt confusi.

6 Men eg er ein makk og ikkje ein mann, ei spott for menneskje og vanvyrd av folk.

Ego autem sum vermis, et non homo; opprobrium hominum, et abjectio plebis.

7 Alle som ser meg, spottar meg, rengjer munnen og rister på hovudet og segjer:

Omnes videntes me deriserunt me; locuti sunt labiis, et moverunt caput.

8 «Legg det på Herren! han frelse honom, han berge honom, sidan han hev hugnad i honom!»

Speravit in Domino, eripiat eum: salvum faciat eum, quoniam vult eum.

9 Ja, du er den som drog meg fram frå morslivet, som let meg kvila trygt ved morsbrjostet.

Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, spes mea ab uberibus matris meæ.

10 På deg er eg kasta frå morslivet, frå morsfanget er du min Gud.

In te projectus sum ex utero; de ventre matris meæ Deus meus es tu:

11 Ver ikkje langt burte frå meg! for trengsla er nær, for det finst ingen hjelpar.

ne discesseris a me, quoniam tribulatio proxima est, quoniam non est qui adjuvet.

12 Sterke uksar ringar meg inne, Basans stutar kringset meg.

Circumdederunt me vituli multi; tauri pingues obsederunt me.

13 Dei spilar upp sitt gap imot meg, som ei flengjande og burande løva.

Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens.

14 Eg er runnen ut som vatn, og alle mine bein skilst frå kvarandre; mitt hjarta hev vorte voks, smolte inst i mitt liv.

Sicut aqua effusus sum, et dispersa sunt omnia ossa mea: factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.

15 Mi kraft er uppturka som eit krusbrot, mi tunga kleimer seg til min gom, og du legg meg ned i daudens dust.

Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhæsit faucibus meis: et in pulverem mortis deduxisti me.

16 For hundar hev sanka seg um meg, ein hop av illmenne kringsett meg; dei hev gjenombora mine hender og mine føter.

Quoniam circumdederunt me canes multi; concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos;

17 Eg kann telja alle mine bein; dei skodar til, dei ser på meg med lyst.

dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me.

18 Dei skifte mine klæde millom seg og kasta lut um min kjole.

Diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem.

19 Men du, Herre, ver ikkje langt burte, du min styrke, skunda deg å hjelpa meg!

Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me; ad defensionem meam conspice.

20 Fria mi sjæl frå sverdet, mi einaste frå hundevald!

Erue a framea, Deus, animam meam, et de manu canis unicam meam.

21 Frels meg frå løvegap, og frå villukse-horn - du bønhøyrer meg!

Salva me ex ore leonis, et a cornibus unicornium humilitatem meam.

22 Eg vil forkynna ditt namn for mine brør, midt i ålmugen vil eg lova deg.

Narrabo nomen tuum fratribus meis; in medio ecclesiæ laudabo te.

23 De som ottast Herren, lova honom, all Jakobs ætt, æra honom, og hav age for honom, all Israels ætt!

Qui timetis Dominum, laudate eum; universum semen Jacob, glorificate eum.

24 For han hev ikkje vanvyrdt og ikkje stygst ved ein armings armodsdom, og ikkje løynt si åsyn for honom; men då han ropa til honom, høyrde han.

Timeat eum omne semen Israël, quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis, nec avertit faciem suam a me: et cum clamarem ad eum, exaudivit me.

25 Frå deg kjem min lovsong i ein stor ålmuge; eg vil avgjera mine lovnader for deira augo som ottast honom.

Apud te laus mea in ecclesia magna; vota mea reddam in conspectu timentium eum.

26 Dei audmjuke skal eta og verta mette; dei som søkjer Herren, skal lova honom. Dykkar hjarta live til æveleg tid!

Edent pauperes, et saturabuntur, et laudabunt Dominum qui requirunt eum: vivent corda eorum in sæculum sæculi.

27 Alle endarne av jordi skal koma det i hug og venda um til Herren, og alle heidninge-ætter skal tilbeda for di åsyn.

Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ; et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium:

28 For riket høyrer Herren til, og han råder yver alle hedningarne.

quoniam Domini est regnum, et ipse dominabitur gentium.

29 Alle rikmenner på jordi skal eta og tilbeda; for hans åsyn skal dei bøygja kne, alle dei som stig ned i dusti, og den som ikkje kann halda si sjæl i live.

Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ; in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram.

30 Etterkomarar skal tena honom; det skal verta fortalt um Herren til den komande ætt.

Et anima mea illi vivet; et semen meum serviet ipsi.

31 Dei skal koma og forkynna hans rettferd for det folk som vert født, at han hev gjort det.

Annuntiabitur Domino generatio ventura; et annuntiabunt cæli justitiam ejus populo qui nascetur, quem fecit Dominus.]