Salmenes 22
1 Til songmeisteren etter «Morgonraudens hind»; ein salme av David. Min Gud, min Gud, kvi hev du forlate meg? Dei ord eg skrik ut, er langt burte frå mi frelsa.
聖歌隊の指揮者によってあけぼののめじかのしらべにあわせてうたわせたダビデの歌 わが神、わが神、なにゆえわたしを捨てられるのですか。なにゆえ遠く離れてわたしを助けず、わたしの嘆きの言葉を聞かれないのですか。
2 Min Gud! eg ropar um dagen, og du svarar meg ikkje, og um natti, og eg fær ikkje tegja.
わが神よ、わたしが昼よばわっても、あなたは答えられず、夜よばわっても平安を得ません。
3 Og du er då heilag, du som bur yver Israels lovsongar.
しかしイスラエルのさんびの上に座しておられるあなたは聖なるおかたです。
4 På deg leit våre feder; dei leit på deg, og du frelste deim.
われらの先祖たちはあなたに信頼しました。彼らが信頼したので、あなたは彼らを助けられました。
5 Til deg ropa dei og slapp undan; på deg leit dei og vart ikkje til skammar.
彼らはあなたに呼ばわって救われ、あなたに信頼して恥をうけなかったのです。
6 Men eg er ein makk og ikkje ein mann, ei spott for menneskje og vanvyrd av folk.
しかし、わたしは虫であって、人ではない。人にそしられ、民に侮られる。
7 Alle som ser meg, spottar meg, rengjer munnen og rister på hovudet og segjer:
すべてわたしを見る者は、わたしをあざ笑い、くちびるを突き出し、かしらを振り動かして言う、
8 «Legg det på Herren! han frelse honom, han berge honom, sidan han hev hugnad i honom!»
「彼は主に身をゆだねた、主に彼を助けさせよ。主は彼を喜ばれるゆえ、主に彼を救わせよ」と。
9 Ja, du er den som drog meg fram frå morslivet, som let meg kvila trygt ved morsbrjostet.
しかし、あなたはわたしを生れさせ、母のふところにわたしを安らかに守られた方です。
10 På deg er eg kasta frå morslivet, frå morsfanget er du min Gud.
わたしは生れた時から、あなたにゆだねられました。母の胎を出てからこのかた、あなたはわたしの神でいらせられました。
11 Ver ikkje langt burte frå meg! for trengsla er nær, for det finst ingen hjelpar.
わたしを遠く離れないでください。悩みが近づき、助ける者がないのです。
12 Sterke uksar ringar meg inne, Basans stutar kringset meg.
多くの雄牛はわたしを取り巻き、バシャンの強い雄牛はわたしを囲み、
13 Dei spilar upp sitt gap imot meg, som ei flengjande og burande løva.
かき裂き、ほえたけるししのように、わたしにむかって口を開く。
14 Eg er runnen ut som vatn, og alle mine bein skilst frå kvarandre; mitt hjarta hev vorte voks, smolte inst i mitt liv.
わたしは水のように注ぎ出され、わたしの骨はことごとくはずれ、わたしの心臓は、ろうのように、胸のうちで溶けた。
15 Mi kraft er uppturka som eit krusbrot, mi tunga kleimer seg til min gom, og du legg meg ned i daudens dust.
わたしの力は陶器の破片のようにかわき、わたしの舌はあごにつく。あなたはわたしを死のちりに伏させられる。
16 For hundar hev sanka seg um meg, ein hop av illmenne kringsett meg; dei hev gjenombora mine hender og mine føter.
まことに、犬はわたしをめぐり、悪を行う者の群れがわたしを囲んで、わたしの手と足を刺し貫いた。
17 Eg kann telja alle mine bein; dei skodar til, dei ser på meg med lyst.
わたしは自分の骨をことごとく数えることができる。彼らは目をとめて、わたしを見る。
18 Dei skifte mine klæde millom seg og kasta lut um min kjole.
彼らは互にわたしの衣服を分け、わたしの着物をくじ引にする。
19 Men du, Herre, ver ikkje langt burte, du min styrke, skunda deg å hjelpa meg!
しかし主よ、遠く離れないでください。わが力よ、速く来てわたしをお助けください。
20 Fria mi sjæl frå sverdet, mi einaste frå hundevald!
わたしの魂をつるぎから、わたしのいのちを犬の力から助け出してください。
21 Frels meg frå løvegap, og frå villukse-horn - du bønhøyrer meg!
わたしをししの口から、苦しむわが魂を野牛の角から救い出してください。
22 Eg vil forkynna ditt namn for mine brør, midt i ålmugen vil eg lova deg.
わたしはあなたのみ名を兄弟たちに告げ、会衆の中であなたをほめたたえるでしょう。
23 De som ottast Herren, lova honom, all Jakobs ætt, æra honom, og hav age for honom, all Israels ætt!
主を恐れる者よ、主をほめたたえよ。ヤコブのもろもろのすえよ、主をあがめよ。イスラエルのもろもろのすえよ、主をおじおそれよ。
24 For han hev ikkje vanvyrdt og ikkje stygst ved ein armings armodsdom, og ikkje løynt si åsyn for honom; men då han ropa til honom, høyrde han.
主が苦しむ者の苦しみをかろんじ、いとわれず、またこれにみ顔を隠すことなく、その叫ぶときに聞かれたからである。
25 Frå deg kjem min lovsong i ein stor ålmuge; eg vil avgjera mine lovnader for deira augo som ottast honom.
大いなる会衆の中で、わたしのさんびはあなたから出るのです。わたしは主を恐れる者の前で、わたしの誓いを果します。
26 Dei audmjuke skal eta og verta mette; dei som søkjer Herren, skal lova honom. Dykkar hjarta live til æveleg tid!
貧しい者は食べて飽くことができ、主を尋ね求める者は主をほめたたえるでしょう。どうか、あなたがたの心がとこしえに生きるように。
27 Alle endarne av jordi skal koma det i hug og venda um til Herren, og alle heidninge-ætter skal tilbeda for di åsyn.
地のはての者はみな思い出して、主に帰り、もろもろの国のやからはみな、み前に伏し拝むでしょう。
28 For riket høyrer Herren til, og han råder yver alle hedningarne.
国は主のものであって、主はもろもろの国民を統べ治められます。
29 Alle rikmenner på jordi skal eta og tilbeda; for hans åsyn skal dei bøygja kne, alle dei som stig ned i dusti, og den som ikkje kann halda si sjæl i live.
地の誇り高ぶる者はみな主を拝み、ちりに下る者も、おのれを生きながらえさせえない者も、みなそのみ前にひざまずくでしょう。
30 Etterkomarar skal tena honom; det skal verta fortalt um Herren til den komande ætt.
子々孫々、主に仕え、人々は主のことをきたるべき代まで語り伝え、
31 Dei skal koma og forkynna hans rettferd for det folk som vert født, at han hev gjort det.
主がなされたその救を後に生れる民にのべ伝えるでしょう。
