Salmenes 2

1 Kvi ståkar heidningarne, og kvi stilar folki på fåfengt verk?

DA me men liki kan linarinarki, o da me wei kan lamelam eki me mal akan?

2 Kongarne på jordi reiser seg, og herremennerne legg råd saman imot Herren og den han hev salva:

Nanmarki en jappa kan kin kanudi o jaupeidi kan kapukapun pena, en kaokaoe dodok en leowa o Japwilim a me keidier.

3 «Lat oss slita sund deira band og kasta deira tog av oss!»

Kitail en kawela ara men jaliedi o kaje jan kitail ara jal akan!

4 Han som tronar i himmelen, lær: Herren spottar deim.

A me kotikot nanlan, kotin kiparamateki, o Kaun o kotin mamale kin irail.

5 So talar han til deim i sin vreide, og i sin harm skræmer han deim:

Eu ran a pan kotin kapun on ir ni a onion; o ni a onion lapalap a pan kotin kamajak irail.

6 «Og eg hev då sett inn min konge på Sion, mitt heilage fjell.»

A nai kajapwilada ai Nanmarki pon dol en Jion jaraui.

7 Eg vil fortelja um ei rådgjerd: Herren sagde til meg: «Du er min son, eg hev født deg i dag.

A nai pan padaki wei duen aude pan kapun en leowa! A kotin majani on ia er: Koe nai Ol, ran wet I kaipwi uk adar!

8 Krev av meg, so vil eg gjeva deg heidningarne til arv og endarne av jordi til eiga.

Poeki re i, I ap pan ki on uk, en jojoki men liki kan, o en aneki imwin jappa kan.

9 Du skal knasa deim med jarnstav; som kruskjerald skal du smuldra deim.»

Koe pan kawe irail ekidi jokon mata, o kamor irail pajan raj on dal akan.

10 Og no, de kongar, far visleg fram! Lat dykk segja, de domarar på jordi!

Ari, komail nanmarki kan en dukidi, o komail jaunkapun en jappa kan en lolekonala!

11 Ten Herren med age, og fagna dykk med otte!

Papan leowa ni lan o pereperen ni majak!

12 Kyss sonen, so han ikkje skal verta vreid, og de skal ganga til grunnar på vegen! For hans vreide kunde lett kveikjast. Sæle er alle dei som set si lit til honom!

Metik japwilim a Ol, pwe a der onion, o komail ap lokidokila pon al o, pwe a onion kak madan tapida. A meid pai ir karoj, me liki i.