Salmenes 2
1 Kvi ståkar heidningarne, og kvi stilar folki på fåfengt verk?
Efu mutanfahl uh ku suk inkanek in alein? Efu ku mwet uh oru nunak lusrongten lalos?
2 Kongarne på jordi reiser seg, og herremennerne legg råd saman imot Herren og den han hev salva:
Tokosra lalos elos tuyak in alein, Ac mwet kol lalos tukeni pwapa in lain LEUM GOD Ac tokosra se su El sulela.
3 «Lat oss slita sund deira band og kasta deira tog av oss!»
Elos fahk, “Lela kut in srikutla lukelos. Lela kut in srola liki koko lalos.”
4 Han som tronar i himmelen, lær: Herren spottar deim.
LEUM GOD El muta inkusrao isrun Ac aksruksruki pwapa munas lalos.
5 So talar han til deim i sin vreide, og i sin harm skræmer han deim:
Na El akesmakyalos ke mulat lal, Ac aksangengyalos ke kasrkusrak lal.
6 «Og eg hev då sett inn min konge på Sion, mitt heilage fjell.»
El fahk, “Fin Zion, eol mutal sik, Nga oakiya tari tokosra luk.”
7 Eg vil fortelja um ei rådgjerd: Herren sagde til meg: «Du er min son, eg hev født deg i dag.
Ac tokosra el fahk, “Nga fah fahkak ma LEUM GOD El sapkin. El fahk nu sik, ‘Kom wen nutik; Misenge nga papa lac tomom.
8 Krev av meg, so vil eg gjeva deg heidningarne til arv og endarne av jordi til eiga.
Siyuk, ac nga ac fah asot mutunfacl nukewa nu sum; Faclu nufon ac fah ma lom.
9 Du skal knasa deim med jarnstav; som kruskjerald skal du smuldra deim.»
Kom ac fah kunauselosla ke osra soko; Kom ac fah foklolosi nu ke ip srisrik, oana sie ahlu orek ke fohk kle.’”
10 Og no, de kongar, far visleg fram! Lat dykk segja, de domarar på jordi!
Inge, kowos tokosra uh, porongo kas in sensenkakin inge. Kowos mwet kol lun faclu, lutlut ke mwe luti se inge.
11 Ten Herren med age, og fagna dykk med otte!
Kulansupu LEUM GOD ke sangeng; Rarrar
12 Kyss sonen, so han ikkje skal verta vreid, og de skal ganga til grunnar på vegen! For hans vreide kunde lett kveikjast. Sæle er alle dei som set si lit til honom!
ac epasr nu sel. Kowos fin tia, na kasrkusrak lal ac fah sa in sikyak, Ac kowos ac fah misa. Insewowo elos nukewa su suk nien wikla yorol.
