Salmenes 18
1 Til songmeisteren; av Herrens tenar David, som førde fram for Herren ordi i denne songen den dag då Herren hadde frelst honom frå alle hans fiendar og frå Saul. Og han sagde: Herre, eg hev deg hjarteleg kjær, min styrke!
I KIN pok on komui Main, ai kel.
2 Herren er min berggrunn og mi festning og min frelsar; min Gud er mitt berg som eg flyr til, min skjold og mitt frelsehorn, mi borg.
Ieowa ai paip, ai kel, ai jaundor, ai Kot, ai paipalap, me i kin liki, pere pa i, menkamaur pa i o jile pa i!
3 Eg kallar på Herren som er høglova, og vert frelst frå mine fiendar.
I kin nidinid on Ieowa, me kapin en ko on, o i pan dorela jan ai imwintiti kan.
4 Daudsens reip var spente um meg, og bekkjer av vondskap skræmde meg.
I lodi oner jal en mela kan, o pilap en Pileam akan kamajak ia er.
Jal en wajan mela kol ia dier, o jal en mela kaloe ia dier. (Sheol h7585)
6 I mi trengsla kalla eg på Herren, og eg ropa til min Gud; han høyrde frå sitt tempel mi røyst, og mitt rop kom for hans andlit, til hans øyro.
Ni ai majak i likwir on Ieowa o weriwer on ai Kot; I ap kotin ereki nil ai jan nan tanpaj a, o ai likwir lel on karon a kan.
7 Og jordi skok og riste seg, og grunnvollarne i fjelli skalv, og dei skok seg, for han var vreid.
Jappa rerer o mokidedar, o pajon en nana kan ititekok o rerer, ni a kotin onionidar.
8 Røyk steig upp or hans nase, og eld frå hans munn åt um seg; gloande kol loga frå honom.
Atiniai koda jan nan jilan i, o kijiniai kelail jan nan au a, ap kareda liol.
9 Og han lægde himmelen og steig ned, og det var kolmyrker under hans føter.
O a kotikidier nanlan o kotidido, o rotorot impan aluwilu a kan.
10 Og han for fram på kerub, og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
O a kotikot pon Kerup amen o kotin pirwei, o a kotin dake pa en an.
11 Og han gjorde myrker til sitt åklæde rundt ikring seg, til sitt tjeld myrke vatn, tjukke skyer.
Tanpaj a im pwal iei rotorot, o katau laud, o tapok rotorot, kapil pena i.
12 Frå glansen for hans andlit for hans skyer fram, hagl og gloande kol.
Linan me mi mo a, kamueit pajan tapok kan ian akel o liol.
13 Og Herren tora i himmelen, den Høgste let si røyst ljoda: hagl og gloande kol.
O Ieowa kotin wiadar nanjapwe nanlan, o me Lapalapia kotin poronelar kapit i ian akel o liol.
14 Og han sende ut sine piler og spreidde deim ikring, og eldingar i mengd og fortulla deim.
A kotin kajik wei japwilim a kanan en kajik katieu, o kotin kamueit irail pajan. A kotin wiadar liol toto o kamajak irail adar.
15 Då kom djupålarne i vatnom til synes, og grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved ditt trugsmål, Herre, ved andepusten frå din nase.
Al en pil akan ap janjaladar, o pajon en jappa weiweidar ki ar onion Main, mon an en jilan omui.
16 Han rette ut handi frå det høge, han greip meg; han drog meg upp or store vatn.
A kotikidier lim a jan nan waja ileile, a kotin kol ia di o kotin api ia dar jan nan pil kalaimun akan.
17 Han frelste meg frå min megtige fiende og frå mine hatarar, for dei var meg for sterke.
A kotin dore ia la jan ai imwintiti kelail akan, jan ir, me kailon kin ia, ir me i jota itar on.
18 Dei for imot meg på min motgangs dag; men Herren vart min studnad.
Irail kaloe ia dier ni ai ran apwal, a Ieowa kotin wialar jauaj pa i.
19 Han førde meg ut i vidt rom; han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
O a kotin kalua ia wajan jaladok, a kotin kamaio ia da, aki a kotin kupukupura ia.
20 Herren gjorde med meg etter mi rettferd, han lønte meg etter reinleiken i mine hender.
Ieowa kin kotin jauaja ia duen ai pun, a kotin katini on ia duen makelekel en pa i kan.
21 For eg tok vare på Herrens vegar og fall ikkje i vondskap frå min Gud.
Pwe i kin weweid nani al en Ieowa, o i jota kin katiwo on ai Kot.
22 For alle hans lover hadde eg for auga, hans bodord støytte eg ikkje frå meg.
Pwe a majan akan mi mo i, o i jota pan kaje jan ia a kujoned akan.
23 Og eg var ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
Pwe nai unjokalar mon jilan i o juedeki ai japun.
24 Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken i mine hender for hans augo.
O Ieowa kotin katini on ia duen ai pun, o duen makelekel en pa i kan mon jilan i.
25 Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande mann syner du deg ulastande,
Komui me kalanan on me mau kan, o lelapok on me lelapok kan,
26 mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde gjer du deg rang.
O makelekel ren me makelekel akan, o japun ren me japun kan.
27 For du frelser arme folk og tvingar høge augo ned.
Pwe kom kin kotin dorela aramaj luet akan, ap kadukiedi maj en me aklapalap akan.
28 For du let mi lampa lysa klårt, Herren, min Gud, gjer mitt myrker bjart.
Pwe kom kin kotin kamaraini ai lamp, Ieowa ai Kot kin kamaraini ai rotorot.
29 For ved deg renner eg mot herflokkar, og ved min Gud spring eg yver murar.
Pwe ni ai ian komui i kak kaloedi karij en jaunpei kan, o ni ai ian ai Kot, i kak lujwei pon kel takai.
30 Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
AI en Kot me unjokala; majan en Ieowa me makelekel. I pere pan karoj, me liki i.
31 For kven er Gud forutan Herren, og kven er eit berg utan vår Gud?
Pwe ia amen Kot impan Ieowa, de ia paip eu impan atail Kot?
32 Den Gud som gyrder meg med kraft og gjer min veg ulastande,
lei Kot, me kotin aude kin ia manaman, o kaunjokala al ai.
33 som gjev meg føter liksom hindarne og set meg upp på mine høgder,
A kin kotin wiai on na i kan dueta na en tia, o kotin kajapwil ia dan waja ileile.
34 som lærer upp mine hender til strid, so mine armar spenner koparbogen.
A kotin padaki on pa i kan tiak en mauin o, pwen kak on kaonopada kaiik katieu mata.
35 Og du gav meg di frelsa til skjold, di høgre hand studde meg, og di småminking gjorde meg stor.
Kom kotiki on ia pere pan maur omui, o lim omui pali maun kamana ia da, o omui opampap me kajapwil ia da.
36 Du gjorde vidt rom åt mine stig under meg, og mine oklo vagga ikkje.
Kom kotin kaonopadar al, me i pan weweid ia, pwe nil i kan ender krijedi.
37 Eg forfylgde mine fiendar og nådde deim og vende ikkje um fyrr eg hev gjort av med deim.
I pan tan won ai imwintiti kan o kono irail edi, o i jota pan puredo, lao karoj lodier.
38 Eg slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg; dei fell under føter.
I pan kamor irail pajan, re jota pan kak palian ia, o re pan pupedi on pan na i kan.
39 Og du gyrde meg med kraft til striden; du bøygde under meg deim som stod upp imot meg.
Kom kak kamana kin ia omui manaman on ni pei; Kom kak kajedi on pan na i kan karoj me palian ia.
40 Du let mine fiendar snu ryggen til meg, og mine hatarar, deim rudde eg ut.
Kom kin kotin kaloedi on ia ai imwintiti kan, pwen kawela, me kailon kin ia.
41 Dei ropa - men der var ingen frelsar - til Herren, men han svarar deim ikkje.
Re kin likelikwir, a jota jauaj parail ren Ieowa, a jota kotin japen ir.
42 Og eg smuldrar deim som dust for vinden; som søyla på gator slo eg deim ut.
I pan juk irail pajan dueta pwel par nan kijinian; i pan kaje ir ala dueta pwel jamin jan nani al o.
43 Du frelste meg frå folke-ufred; du sette meg til hovud for heidningar; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
Kom kin kotin dore ia jan ren akamai en aramaj, o kom kotin kajapwil ia dan men liki kan; o wei eu me i jaja kin upa on ia.
44 Ved gjetordet um meg lydde dei meg; framande folk smeikte for meg.
Ni ar roner, re peiki on ia er, o nain men wai kan peikion ia ni linkapin.
45 Framande folk visna av og gjekk skjelvande ut or sine borger.
Nain men wai kan poridier o rerer o pwarado jan nan ar im kalaimun akan.
46 Herren liver, og lova er han, mitt berg, og upphøgd er den Gud som meg frelser,
Ieowa kotin ieiaj; kapin on ai paipalap; o kapin on Kot ai jaundor.
47 den Gud som gjev meg hemn og legg folkeslag under meg,
Kot me kotin depuk on ai imwintiti kan, o a kotin kaloedi on ia ai imwintiti kan;
48 som frelser meg frå mine fiendar; ja - du lyfter meg høgt yver deim som stend imot meg, frå valdsmannen bergar du meg.
Kom kotin dore ia la jan ai imwintiti kan, o kom kotin kajapwil ia dan ir, me palian ia. Kom kin kotin jauaja ia on me, morjued on ia.
49 Difor vil eg prisa deg millom heidningarne, Herre, og lovsyngja ditt namn.
I me i men danke komui, Main Ieowa, nan pun en men liki kan o kauleki duen mar Omui,
50 Han gjer frelsa stor for sin konge, og gjer miskunn mot den som er salva av honom, mot David og hans ætt til æveleg tid.
Komui me kotin kamaurada melel japwilim a nanmarki o a kotin jauaja mau japwilim a Dawid keiedier o kadaudok a kokolata.
