Salmenes 18
1 Til songmeisteren; av Herrens tenar David, som førde fram for Herren ordi i denne songen den dag då Herren hadde frelst honom frå alle hans fiendar og frå Saul. Og han sagde: Herre, eg hev deg hjarteleg kjær, min styrke!
I KIN pok ong komui Maing, ai kel.
2 Herren er min berggrunn og mi festning og min frelsar; min Gud er mitt berg som eg flyr til, min skjold og mitt frelsehorn, mi borg.
Ieowa ai paip, ai kel, ai saundor ai Kot, ai paipalap, me i kin liki, pere pa i, menkamaur pa i o sile pa i!
3 Eg kallar på Herren som er høglova, og vert frelst frå mine fiendar.
I kin ngidingid ong Ieowa, me kaping en ko ong, o i pan dorela sang ai imwintiti kan.
4 Daudsens reip var spente um meg, og bekkjer av vondskap skræmde meg.
I lodi onger sal en mela kan, o pilap en Pileam akan kamasak ia er.
Sal en wasan mela kol ia dier, o sal en mela kaloe ia dier. (Sheol h7585)
6 I mi trengsla kalla eg på Herren, og eg ropa til min Gud; han høyrde frå sitt tempel mi røyst, og mitt rop kom for hans andlit, til hans øyro.
Ni ai masak i likwir ong Ieowa o weriwer ong ai Kot; I ap kotin ereki ngil ai sang nan tanpas a, o ai likwir lel ong karong a kan.
7 Og jordi skok og riste seg, og grunnvollarne i fjelli skalv, og dei skok seg, for han var vreid.
Sappa rerer o mokidedar, o pason en nana kan ititekok o rerer, ni a kotin ongiongidar.
8 Røyk steig upp or hans nase, og eld frå hans munn åt um seg; gloande kol loga frå honom.
Atiniai koda sang nan silang i, o kisiniai kelail sang nan au a, ap kareda liol.
9 Og han lægde himmelen og steig ned, og det var kolmyrker under hans føter.
O a kotikidier nanlang o kotidido, o rotorot impan aluwilu a kan.
10 Og han for fram på kerub, og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
O a kotikot pon Kerup amen o kotin pirwei, o a kotin dake pa en ang.
11 Og han gjorde myrker til sitt åklæde rundt ikring seg, til sitt tjeld myrke vatn, tjukke skyer.
Tanpas a im pwal iei rotorot, o katau laud, o tapok rotorot, kapil pena i.
12 Frå glansen for hans andlit for hans skyer fram, hagl og gloande kol.
Lingan me mi mo a, kamueit pasang tapok kan iang akel o liol.
13 Og Herren tora i himmelen, den Høgste let si røyst ljoda: hagl og gloande kol.
O Ieowa kotin wiadar nansapwe nanlang, o me Lapalapia kotin poronelar kapit i iang akel o liol.
14 Og han sende ut sine piler og spreidde deim ikring, og eldingar i mengd og fortulla deim.
A kotin kasik wei sapwilim a kanang en kasik katieu, o kotin kamueit irail pasang. A kotin wiadar liol toto o kamasak irail adar.
15 Då kom djupålarne i vatnom til synes, og grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved ditt trugsmål, Herre, ved andepusten frå din nase.
Al en pil akan ap sansaladar, o pason en sappa weiweidar ki ar ongiong Maing, mon ang en silang omui.
16 Han rette ut handi frå det høge, han greip meg; han drog meg upp or store vatn.
A kotikidier lim a sang nan wasa ileile, a kotin kol ia di o kotin api ia dar sang nan pil kalaimun akan.
17 Han frelste meg frå min megtige fiende og frå mine hatarar, for dei var meg for sterke.
A kotin dore ia la sang ai imwintiti kelail akan, sang ir, me kailong kin ia, ir me i sota itar ong.
18 Dei for imot meg på min motgangs dag; men Herren vart min studnad.
Irail kaloe ia dier ni ai ran apwal, a Ieowa kotin wialar sauas pa i.
19 Han førde meg ut i vidt rom; han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
O a kotin kalua ia wasan saladok, a kotin kamaio ia da, aki a kotin kupukupura ia.
20 Herren gjorde med meg etter mi rettferd, han lønte meg etter reinleiken i mine hender.
Ieowa kin kotin sauasa ia duen ai pung, a kotin katingi ong ia duen makelekel en pa i kan.
21 For eg tok vare på Herrens vegar og fall ikkje i vondskap frå min Gud.
Pwe i kin weweid nani al en Ieowa, o i sota kin katiwo ong ai Kot.
22 For alle hans lover hadde eg for auga, hans bodord støytte eg ikkje frå meg.
Pwe a masan akan mi mo i, o i sota pan kase sang ia a kusoned akan.
23 Og eg var ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
Pwe ngai unsokalar mon silang i o suedeki ai sapung.
24 Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken i mine hender for hans augo.
O Ieowa kotin katingi ong ia duen ai pung, o duen makelekel en pa i kan mon silang i.
25 Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande mann syner du deg ulastande,
Komui me kalangan ong me mau kan, o lelapok ong me lelapok kan,
26 mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde gjer du deg rang.
O makelekel ren me makelekel akan, o sapung ren me sapung kan.
27 For du frelser arme folk og tvingar høge augo ned.
Pwe kom kin kotin dorela aramas luet akan, ap kadukiedi mas en me aklapalap akan.
28 For du let mi lampa lysa klårt, Herren, min Gud, gjer mitt myrker bjart.
Pwe kom kin kotin kamaraini ai lamp, Ieowa ai Kot kin kamaraini ai rotorot.
29 For ved deg renner eg mot herflokkar, og ved min Gud spring eg yver murar.
Pwe ni ai iang komui i kak kaloedi karis en saunpei kan, o ni ai iang ai Kot, i kak luswei pon kel takai.
30 Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
Al en Kot me unsokala; masan en Ieowa me makelekel. I pere pan karos, me liki i.
31 For kven er Gud forutan Herren, og kven er eit berg utan vår Gud?
Pwe ia amen Kot impan Ieowa, de ia paip eu impan atail Kot?
32 Den Gud som gyrder meg med kraft og gjer min veg ulastande,
Iei Kot, me kotin aude kin ia manaman, o kaunsokala al ai.
33 som gjev meg føter liksom hindarne og set meg upp på mine høgder,
A kin kotin wiai ong nä i kan dueta nä en tia, o kotin kasapwil ia dang wasa ileile.
34 som lærer upp mine hender til strid, so mine armar spenner koparbogen.
A kotin padaki ong pa i kan tiak en mauin o, pwen kak ong kaonopada kasik katieu mata.
35 Og du gav meg di frelsa til skjold, di høgre hand studde meg, og di småminking gjorde meg stor.
Kom kotiki ong ia pere pan maur omui, o lim omui pali maun kamana ia da, o omui opampap me kasapwil ia da.
36 Du gjorde vidt rom åt mine stig under meg, og mine oklo vagga ikkje.
Kom kotin kaonopadar al, me i pan weweid ia, pwe nä i kan ender krisedi.
37 Eg forfylgde mine fiendar og nådde deim og vende ikkje um fyrr eg hev gjort av med deim.
I pan tang wong ai imwintiti kan o kono irail edi, o i sota pan puredo, lao karos lodier.
38 Eg slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg; dei fell under føter.
I pan kamor irail pasang, re sota pan kak palian ia, o re pan pupedi ong pan nä i kan.
39 Og du gyrde meg med kraft til striden; du bøygde under meg deim som stod upp imot meg.
Kom kak kamana kin ia omui manaman ong ni pei; Kom kak kasedi ong pan nä i kan karos me palian ia.
40 Du let mine fiendar snu ryggen til meg, og mine hatarar, deim rudde eg ut.
Kom kin kotin kaloedi ong ia ai imwintiti kan, pwen kawela, me kailong kin ia.
41 Dei ropa - men der var ingen frelsar - til Herren, men han svarar deim ikkje.
Re kin likelikwir, a sota sauas parail ren Ieowa, a sota kotin sapeng ir.
42 Og eg smuldrar deim som dust for vinden; som søyla på gator slo eg deim ut.
I pan suk irail pasang dueta pwel par nan kisiniang; i pan kase ir ala dueta pwel samin sang nani al o.
43 Du frelste meg frå folke-ufred; du sette meg til hovud for heidningar; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
Kom kin kotin dore ia sang ren akamai en aramas, o kom kotin kasapwil ia dang men liki kan; o wei eu me i sasa kin upa ong ia.
44 Ved gjetordet um meg lydde dei meg; framande folk smeikte for meg.
Ni ar ronger, re peiki ong ia er, o nain men wai kan peikiong ia ni lingkaping.
45 Framande folk visna av og gjekk skjelvande ut or sine borger.
Nain men wai kan poridier o rerer o pwarado sang nan ar im kalaimun akan.
46 Herren liver, og lova er han, mitt berg, og upphøgd er den Gud som meg frelser,
Ieowa kotin ieias; kaping ong ai paipalap; o kaping ong Kot ai saundor.
47 den Gud som gjev meg hemn og legg folkeslag under meg,
Kot me kotin depuk ong ai imwintiti kan, o a kotin kaloedi ong ia ai imwintiti kan;
48 som frelser meg frå mine fiendar; ja - du lyfter meg høgt yver deim som stend imot meg, frå valdsmannen bergar du meg.
Kom kotin dore ia la sang ai imwintiti kan, o kom kotin kasapwil ia dang ir, me palian ia. Kom kin kotin sauasa ia ong me morsued ong ia.
49 Difor vil eg prisa deg millom heidningarne, Herre, og lovsyngja ditt namn.
I me i men danke komui, Maing Ieowa, nan pung en men liki kan o kauleki duen mar omui,
50 Han gjer frelsa stor for sin konge, og gjer miskunn mot den som er salva av honom, mot David og hans ætt til æveleg tid.
Komui me kotin kamaurada melel sapwilim a nanmarki o a kotin sauasa mau sapwilim a Dawid keiedier o kadaudok a kokolata.
