Salmenes 18
1 Til songmeisteren; av Herrens tenar David, som førde fram for Herren ordi i denne songen den dag då Herren hadde frelst honom frå alle hans fiendar og frå Saul. Og han sagde: Herre, eg hev deg hjarteleg kjær, min styrke!
Ya Mukulu wa Bayimbi. Zabbuli ya Dawudi gye yayimbira Mukama bwe yamuwonya abalabe be ne Sawulo. Nkwagala Ayi Mukama kubanga ggwe maanyi gange.
2 Herren er min berggrunn og mi festning og min frelsar; min Gud er mitt berg som eg flyr til, min skjold og mitt frelsehorn, mi borg.
Mukama lwe lwazi lwange, ky’ekigo kyange ekigumu era ye mununuzi wange, ye Katonda wange era lwe lwazi lwange mwe neekweka; ye ngabo yange era ye mulokozi wange ow’amaanyi, era kye kigo kyange ekinywevu.
3 Eg kallar på Herren som er høglova, og vert frelst frå mine fiendar.
Nkoowoola Mukama asaana okutenderezebwa, era amponya eri abalabe bange.
4 Daudsens reip var spente um meg, og bekkjer av vondskap skræmde meg.
Emiguwa gy’okufa gyanneetooloola; embuyaga ez’okusaanawo zansaanikira.
Ebisiba eby’amagombe byanneetooloola; n’emitego gy’okufa ne ginjolekera. (Sheol h7585)
6 I mi trengsla kalla eg på Herren, og eg ropa til min Gud; han høyrde frå sitt tempel mi røyst, og mitt rop kom for hans andlit, til hans øyro.
Mu nnaku yange nakoowoola Mukama; ne nkaabirira Katonda wange annyambe. Yawulira eddoboozi lyange ng’ali mu yeekaalu ye; omulanga gwange ne gutuuka mu matu ge.
7 Og jordi skok og riste seg, og grunnvollarne i fjelli skalv, og dei skok seg, for han var vreid.
Emisingi gy’ensi ne gikankana ne giyuuguuma; ensozi ne zinyeenyezebwa ne ziseeseetuka, kubanga yali asunguwadde.
8 Røyk steig upp or hans nase, og eld frå hans munn åt um seg; gloande kol loga frå honom.
Omukka ne gunyooka nga guva mu nnyindo ze. Omuliro ne guva mu kamwa ke, ne gukoleeza amanda ne gabuubuuka.
9 Og han lægde himmelen og steig ned, og det var kolmyrker under hans føter.
Yayabuluza eggulu n’akka wansi; ebire ebikutte nga biri wansi w’ebigere bye.
10 Og han for fram på kerub, og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
Yeebagala kerubi n’abuuka, n’aseeyeeyeza ku biwaawaatiro by’empewo.
11 Og han gjorde myrker til sitt åklæde rundt ikring seg, til sitt tjeld myrke vatn, tjukke skyer.
Yafuula ekizikiza ekyamwetooloolanga okuba enkuufiira ey’ebire ebijjudde amazzi.
12 Frå glansen for hans andlit for hans skyer fram, hagl og gloande kol.
Okumasamasa okwali mu maaso ge ne kuva mu bire bye, n’okumyansa kw’eggulu n’omuzira.
13 Og Herren tora i himmelen, den Høgste let si røyst ljoda: hagl og gloande kol.
Mukama yabwatuka ng’asinziira mu ggulu; oyo Ali Waggulu Ennyo yayogera; mu kamwa ke ne muvaamu omuzira n’okumyansa kw’eggulu.
14 Og han sende ut sine piler og spreidde deim ikring, og eldingar i mengd og fortulla deim.
Yalasa obusaale bwe n’asaasaanya abalabe; n’okumyansa okw’eggulu n’abawangula.
15 Då kom djupålarne i vatnom til synes, og grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved ditt trugsmål, Herre, ved andepusten frå din nase.
Ebiwonvu eby’omu nnyanja ne bibikkulwa n’emisingi gy’ensi ne gyeyerula olw’okunenya kwo Ayi Mukama n’olw’okubwatuka kw’omukka ogw’omu nnyindo zo.
16 Han rette ut handi frå det høge, han greip meg; han drog meg upp or store vatn.
Mukama yagolola omukono gwe ng’ali waggulu, n’ankwata n’annyinyulula mu mazzi amangi.
17 Han frelste meg frå min megtige fiende og frå mine hatarar, for dei var meg for sterke.
Yamponya abalabe bange ab’amaanyi, abankyawa, abo abaali bansinza amaanyi.
18 Dei for imot meg på min motgangs dag; men Herren vart min studnad.
Bannumba nga ndi mu buzibu, naye Mukama n’annyamba.
19 Han førde meg ut i vidt rom; han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
N’antwala mu kifo ekigazi n’amponya, kubanga yansanyukira nnyo.
20 Herren gjorde med meg etter mi rettferd, han lønte meg etter reinleiken i mine hender.
Mukama ankoledde ng’obutuukirivu bwange bwe buli, ansasudde ng’ebikolwa byange ebirungi bwe biri.
21 For eg tok vare på Herrens vegar og fall ikkje i vondskap frå min Gud.
Kubanga ntambulidde mu makubo ga Mukama, ne sikola kibi eri Katonda wange.
22 For alle hans lover hadde eg for auga, hans bodord støytte eg ikkje frå meg.
Ddala ddala amateeka ga Mukama gonna ngagondedde, era ne siva ku biragiro bye.
23 Og eg var ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
Sisobyanga mu maaso ge era nneekuuma obutayonoona.
24 Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken i mine hender for hans augo.
Noolwekyo, Mukama ansasudde ng’obutuukirivu bwange bwe buli, era ng’ebikolwa byange ebirungi bwe biri by’alaba.
25 Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande mann syner du deg ulastande,
Eri omwesigwa weeraga ng’oli mwesigwa, n’eri atalina musango weeraga nga tolina musango.
26 mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde gjer du deg rang.
Eri abalongoofu weeraga ng’oli mulongoofu, n’eri abakyamu weeraga ng’obasinza amagezi.
27 For du frelser arme folk og tvingar høge augo ned.
Owonya abawombeefu, naye abeegulumiza obakkakkanya.
28 For du let mi lampa lysa klårt, Herren, min Gud, gjer mitt myrker bjart.
Okoleezezza ettaala yange; Ayi Mukama Katonda wange, ekizikiza kyange okimulisizza.
29 For ved deg renner eg mot herflokkar, og ved min Gud spring eg yver murar.
Bwe mbeera naawe nsobola okulumba abalabe bange; nga ndi ne Katonda wange nsobola okuwalampa bbugwe.
30 Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
Katonda byonna by’akola bigolokofu; Mukama ky’asuubiza akituukiriza; era bwe buddukiro bw’abo bonna abamwekwekamu.
31 For kven er Gud forutan Herren, og kven er eit berg utan vår Gud?
Kale, ani Katonda, wabula Mukama? Era ani Lwazi, wabula Katonda waffe?
32 Den Gud som gyrder meg med kraft og gjer min veg ulastande,
Oyo ye Katonda ampa amaanyi era aluŋŋamya ekkubo lyange.
33 som gjev meg føter liksom hindarne og set meg upp på mine høgder,
Ebigere byange abinyweza ng’eby’empeewo, n’ansobozesa okuyimirira ku ntikko z’ensozi.
34 som lærer upp mine hender til strid, so mine armar spenner koparbogen.
Anjigiriza okulwana entalo, ne nsobola n’okuleega omutego ogw’obusaale ogw’ekikomo.
35 Og du gav meg di frelsa til skjold, di høgre hand studde meg, og di småminking gjorde meg stor.
Ompadde obulokozi bwo okuba engabo yange; era ompaniridde n’omukono gwo ogwa ddyo; weetoowazizza n’ongulumiza.
36 Du gjorde vidt rom åt mine stig under meg, og mine oklo vagga ikkje.
Ongaziyirizza ekkubo ebigere byange we biyita, obukongovvule bwange ne butanuuka.
37 Eg forfylgde mine fiendar og nådde deim og vende ikkje um fyrr eg hev gjort av med deim.
Nagoba abalabe bange embiro, ne mbakwata ne sidda mabega okutuusa nga mbazikirizza.
38 Eg slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg; dei fell under føter.
Nababetenta ne batasobola na kugolokoka, ne mbalinnyako ebigere byange.
39 Og du gyrde meg med kraft til striden; du bøygde under meg deim som stod upp imot meg.
Ompadde amaanyi ag’okulwana; abalabe bange ne banvuunamira.
40 Du let mine fiendar snu ryggen til meg, og mine hatarar, deim rudde eg ut.
Okyusizza abalabe bange ne bankuba amabega ne badduka, ne ndyoka nsanyaawo abo bonna abankyawa.
41 Dei ropa - men der var ingen frelsar - til Herren, men han svarar deim ikkje.
Baalaajana naye tewaali yabawonya; ne bakaabirira Mukama, naye n’atabaddamu.
42 Og eg smuldrar deim som dust for vinden; som søyla på gator slo eg deim ut.
Ne mbamerengula ng’enfuufu empewo gy’efuumuula; ne mbasammula eri ng’ebisooto by’omu luguudo.
43 Du frelste meg frå folke-ufred; du sette meg til hovud for heidningar; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
Omponyezza obulumbaganyi bw’abantu; n’onfuula omufuzi w’amawanga. Abantu be nnali simanyi ne bafuuka abaweereza bange.
44 Ved gjetordet um meg lydde dei meg; framande folk smeikte for meg.
Olumpulira ne baŋŋondera, bannamawanga ne bajugumira mu maaso gange.
45 Framande folk visna av og gjekk skjelvande ut or sine borger.
Bannamawanga baggwaamu omutima ne bava mu bigo byabwe nga bakankana.
46 Herren liver, og lova er han, mitt berg, og upphøgd er den Gud som meg frelser,
Mukama mulamu! Atenderezebwe, Olwazi lwange; era agulumizibwe Katonda w’obulokozi bwange.
47 den Gud som gjev meg hemn og legg folkeslag under meg,
Ye Katonda, asasula ku lwange abankola obubi era akakkanya amawanga ne ngafuga. Amponyeza abalabe bange.
48 som frelser meg frå mine fiendar; ja - du lyfter meg høgt yver deim som stend imot meg, frå valdsmannen bergar du meg.
Ayi Mukama, ongulumizizza okusinga abalabe bange, n’onkuuma abakambwe ne batankwatako.
49 Difor vil eg prisa deg millom heidningarne, Herre, og lovsyngja ditt namn.
Noolwekyo, Ayi Mukama, nnaakutenderezanga mu mawanga, era nnaayimbanga nga ntendereza erinnya lyo.
50 Han gjer frelsa stor for sin konge, og gjer miskunn mot den som er salva av honom, mot David og hans ætt til æveleg tid.
Awa kabaka obuwanguzi obw’amaanyi, amulaga ebyekisa emirembe gyonna oyo gwe yafukako amafuta, eri Dawudi n’eri ezzadde lye.
