Salmenes 18
1 Til songmeisteren; av Herrens tenar David, som førde fram for Herren ordi i denne songen den dag då Herren hadde frelst honom frå alle hans fiendar og frå Saul. Og han sagde: Herre, eg hev deg hjarteleg kjær, min styrke!
Al la ĥorestro. De la sklavo de la Eternulo, David, kiu eldiris al la Eternulo la vortojn de ĉi tiu kanto, kiam la Eternulo lin savis el la manoj de ĉiuj liaj malamikoj kaj el la mano de Saul. Kaj li diris: Mi varmege Vin amas, ho Eternulo, mia forteco!
2 Herren er min berggrunn og mi festning og min frelsar; min Gud er mitt berg som eg flyr til, min skjold og mitt frelsehorn, mi borg.
La Eternulo estas mia Roko, kaj mia fortikaĵo, kaj mia Savanto, Mia Dio, mia forta Roko, kiun mi fidas, Mia ŝildo kaj la korno de mia savo, mia rifuĝejo.
3 Eg kallar på Herren som er høglova, og vert frelst frå mine fiendar.
Mi vokas al la Eternulo, la glorinda; Kaj mi saviĝas de miaj malamikoj.
4 Daudsens reip var spente um meg, og bekkjer av vondskap skræmde meg.
Ĉirkaŭis min la ondoj de la morto, Kaj torentoj pereigaj min teruris;
La ŝnuroj de Ŝeol min ĉirkaŭis, La retoj de la morto min atingis. (Sheol h7585)
6 I mi trengsla kalla eg på Herren, og eg ropa til min Gud; han høyrde frå sitt tempel mi røyst, og mitt rop kom for hans andlit, til hans øyro.
En mia premiteco mi vokis la Eternulon, Kaj al mia Dio mi kriis; El Sia templo Li aŭdis mian voĉon, Kaj mia krio al Li atingis Liajn orelojn.
7 Og jordi skok og riste seg, og grunnvollarne i fjelli skalv, og dei skok seg, for han var vreid.
Ektremis kaj ekskuiĝis la tero, La fundamentoj de la montoj ekmoviĝis Kaj ekŝanceliĝis, ĉar Li koleris.
8 Røyk steig upp or hans nase, og eld frå hans munn åt um seg; gloande kol loga frå honom.
Leviĝis fumo el Lia nazo, Kaj ekstermanta fajro el Lia buŝo; Karboj ekflamis de ĝi.
9 Og han lægde himmelen og steig ned, og det var kolmyrker under hans føter.
Li klinis la ĉielon kaj iris malsupren; Kaj densa mallumo estis sub Liaj piedoj.
10 Og han for fram på kerub, og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
Kaj Li ekrajdis sur kerubo kaj ekflugis, Kaj Li portiĝis sur la flugiloj de la vento.
11 Og han gjorde myrker til sitt åklæde rundt ikring seg, til sitt tjeld myrke vatn, tjukke skyer.
El la mallumo Li faris al Si kovron, Tendon Li faris ĉirkaŭ Si el la mallumo de la akvo, densaj nuboj.
12 Frå glansen for hans andlit for hans skyer fram, hagl og gloande kol.
De la brilo antaŭ Li, tra Liaj densaj nuboj, Flugis hajlo kaj brulantaj karboj.
13 Og Herren tora i himmelen, den Høgste let si røyst ljoda: hagl og gloande kol.
Kaj la Eternulo ektondris en la ĉielo, Kaj la Plejaltulo aŭdigis Sian voĉon; Hajlon kaj brulantajn karbojn.
14 Og han sende ut sine piler og spreidde deim ikring, og eldingar i mengd og fortulla deim.
Li ĵetis Siajn sagojn, kaj dispelis ilin; Ĵetis multajn fulmojn, kaj konfuzis ilin.
15 Då kom djupålarne i vatnom til synes, og grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved ditt trugsmål, Herre, ved andepusten frå din nase.
Kaj malkovriĝis la kuŝujoj de la akvoj, Kaj nudiĝis la fundamentoj de la universo, De Via minaca voĉo, ho Eternulo, De la kolera spirado de Via nazo.
16 Han rette ut handi frå det høge, han greip meg; han drog meg upp or store vatn.
Li etendas el supre la brakon, kaj prenas min; Li eltiras min el grandaj akvoj;
17 Han frelste meg frå min megtige fiende og frå mine hatarar, for dei var meg for sterke.
Li savas min de mia potenca malamiko, Kaj de miaj malamantoj, ĉar ili estas pli fortaj ol mi.
18 Dei for imot meg på min motgangs dag; men Herren vart min studnad.
Ili atingis min en la tago de mia malfeliĉo; Sed la Eternulo fariĝis mia subteno.
19 Han førde meg ut i vidt rom; han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
Kaj Li elkondukis min en vastan lokon; Li liberigis min, ĉar Li estas favora al mi.
20 Herren gjorde med meg etter mi rettferd, han lønte meg etter reinleiken i mine hender.
La Eternulo rekompencas min laŭ mia justeco; Laŭ la pureco de miaj manoj Li repagas al mi.
21 For eg tok vare på Herrens vegar og fall ikkje i vondskap frå min Gud.
Ĉar mi min tenis je la vojoj de la Eternulo, Kaj mi ne faris malbonon antaŭ mia Dio.
22 For alle hans lover hadde eg for auga, hans bodord støytte eg ikkje frå meg.
Ĉar ĉiuj Liaj leĝoj estis antaŭ mi, Kaj Liajn ordonojn mi ne forigis de mi.
23 Og eg var ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
Mi estis senkulpa antaŭ Li, Kaj mi gardis min, ke mi ne peku.
24 Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken i mine hender for hans augo.
Kaj la Eternulo rekompencis min laŭ mia justeco, Laŭ la pureco de miaj manoj antaŭ Liaj okuloj.
25 Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande mann syner du deg ulastande,
Kun favorkorulo Vi estas favorkora, Kun piulo Vi estas pia,
26 mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde gjer du deg rang.
Kun purulo Vi agas laŭ lia pureco, Kaj kun maliculo laŭ lia maliceco.
27 For du frelser arme folk og tvingar høge augo ned.
Ĉar humilan popolon Vi helpas, Sed altajn okulojn Vi malaltigas.
28 For du let mi lampa lysa klårt, Herren, min Gud, gjer mitt myrker bjart.
Ĉar Vi lumigas mian lumilon; La Eternulo, mia Dio, lumigas mian mallumon.
29 For ved deg renner eg mot herflokkar, og ved min Gud spring eg yver murar.
Ĉar kun Vi mi forkurigas militistaron, Kaj kun mia Dio mi transsaltas muron.
30 Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
La vojo de Dio estas perfekta; La parolo de la Eternulo estas tute pura; Li estas ŝildo por ĉiuj, kiuj Lin fidas.
31 For kven er Gud forutan Herren, og kven er eit berg utan vår Gud?
Ĉar kiu estas Dio, krom la Eternulo? Kaj kiu estas Roko, krom nia Dio?
32 Den Gud som gyrder meg med kraft og gjer min veg ulastande,
Tiu Dio, kiu ĉirkaŭzonas min per forto Kaj perfektigas mian vojon;
33 som gjev meg føter liksom hindarne og set meg upp på mine høgder,
Kiu similigas miajn piedojn al cervaj, Kaj starigas min sur miaj altaĵoj;
34 som lærer upp mine hender til strid, so mine armar spenner koparbogen.
Kiu instruas mian manon militi, Kaj miajn brakojn streĉi kupran pafarkon.
35 Og du gav meg di frelsa til skjold, di høgre hand studde meg, og di småminking gjorde meg stor.
Vi donis al mi la ŝildon de Via savo; Kaj Via dekstra mano subtenas min, Kaj Via favoro min grandigas.
36 Du gjorde vidt rom åt mine stig under meg, og mine oklo vagga ikkje.
Vi larĝigas mian paŝon sub mi, Por ke ne ŝanceliĝu miaj piedoj.
37 Eg forfylgde mine fiendar og nådde deim og vende ikkje um fyrr eg hev gjort av med deim.
Mi persekutas miajn malamikojn, kaj mi atingas ilin; Kaj mi ne revenas, ĝis mi ilin pereigas.
38 Eg slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg; dei fell under føter.
Mi ilin frakasas, ke ili ne povas plu leviĝi; Ili falas sub miajn piedojn.
39 Og du gyrde meg med kraft til striden; du bøygde under meg deim som stod upp imot meg.
Vi ĉirkaŭzonas min per forto por la milito; Miajn atakintojn Vi ĵetas sub min.
40 Du let mine fiendar snu ryggen til meg, og mine hatarar, deim rudde eg ut.
Vi forkurigas de mi miajn malamikojn, Kaj miajn malamantojn mi ekstermas.
41 Dei ropa - men der var ingen frelsar - til Herren, men han svarar deim ikkje.
Ili krias, sed ne venas helpanto; Al la Eternulo, sed Li ne respondas al ili.
42 Og eg smuldrar deim som dust for vinden; som søyla på gator slo eg deim ut.
Mi disflugigas ilin, kiel polvon laŭ la vento; Kiel stratan koton mi ilin forĵetas.
43 Du frelste meg frå folke-ufred; du sette meg til hovud for heidningar; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
Vi savas min de popola tumulto; Vi faras min ĉefo de la nacioj; Popolo, kiun mi ne konas, servas min.
44 Ved gjetordet um meg lydde dei meg; framande folk smeikte for meg.
Per atentaj oreloj ili obeas min; Aligentuloj respektegas min.
45 Framande folk visna av og gjekk skjelvande ut or sine borger.
Aligentuloj senfortiĝas, Kaj kuras terurite el siaj fortikaĵoj.
46 Herren liver, og lova er han, mitt berg, og upphøgd er den Gud som meg frelser,
Vivas la Eternulo; kaj benata estu mia Roko; Kaj alte glorata estu la Dio de mia savo:
47 den Gud som gjev meg hemn og legg folkeslag under meg,
Tiu Dio, kiu donas al mi venĝon Kaj submetas al mi popolojn,
48 som frelser meg frå mine fiendar; ja - du lyfter meg høgt yver deim som stend imot meg, frå valdsmannen bergar du meg.
Kiu savas min de miaj malamikoj, Altigas min super miaj atakintoj, Kaj savas min de perfortulo.
49 Difor vil eg prisa deg millom heidningarne, Herre, og lovsyngja ditt namn.
Tial mi gloras Vin, ho Eternulo, inter la popoloj, Kaj pri Via nomo mi kantas.
50 Han gjer frelsa stor for sin konge, og gjer miskunn mot den som er salva av honom, mot David og hans ætt til æveleg tid.
Li donas grandan helpon al Sia reĝo, Kaj faras favoraĵon al Sia sanktoleito, Al David kaj al lia idaro, por eterne.
