Salmenes 17
1 Ei bøn av David. Herre, høyr på rettvis sak, lyd etter mitt rop, vend øyra til mi bøn frå saklause lippor!
Oración de David. OYE, oh Jehová, justicia; está atento á mi clamor; escucha mi oración hecha sin labios de engaño.
2 Lat min rett ganga ut frå ditt andlit, dine augo skoda kva rett er!
De delante de tu rostro salga mi juicio; vean tus ojos la rectitud.
3 Du prøver mitt hjarta, gjestar det um natti, du ransakar meg, du finn ingen ting; min tanke vik ikkje av frå min munn.
Tú has probado mi corazón, hasme visitado de noche; me has apurado, y nada inicuo hallaste: heme propuesto que mi boca no ha de propasarse.
4 Mot det som menneskje hev gjort meg, hev eg etter ordet frå dine lippor teke meg i vare for valdsmanns stigar.
Para las obras humanas, por la palabra de tus labios yo me he guardado de las vías del destructor.
5 Mine stig heldt seg stødt til dine farvegar, mine føtar snåva ikkje.
Sustenta mis pasos en tus caminos, porque mis pies no resbalen.
6 Eg ropar til deg, for du svarar meg, Gud! Bøyg ditt øyra til meg, høyr mitt ord!
Yo te he invocado, por cuanto tú me oirás, oh Dios: inclina á mí tu oído, escucha mi palabra.
7 Vis di underfulle miskunn, du som frelsar deim som flyr til deg, frå deim som stend imot di høgre hand!
Muestra tus estupendas misericordias, tú que salvas á los que en ti confían de los que se levantan contra tu diestra.
8 Vakta meg som din augnestein! gøym meg i skuggen av dine vengjer
Guárdame como lo negro de la niñeta del ojo, escóndeme con la sombra de tus alas,
9 for dei ugudlege som øydelegg meg, mine fiendar til dauden, som kringset meg!
De delante de los malos que me oprimen, de mis enemigos que me cercan por la vida.
10 Dei let sitt feite hjarta att, med sin munn talar dei i ovmod.
Cerrados están con su grosura; con su boca hablan soberbiamente.
11 Kvar me gjeng, kringgjeng dei oss no; sine augo set dei på å støyta meg ned til jordi.
Nuestros pasos nos han cercado ahora: puestos tienen sus ojos para echar[nos] por tierra.
12 Han er lik ei løva som stundar etter å riva sund, og ei ungløva som ligg i løyne.
Parecen al león que desea hacer presa, y al leoncillo que está escondido.
13 Statt upp, Herre, stig fram imot honom, støyt honom ned, frels mi sjæl frå den ugudlege med ditt sverd,
Levántate, oh Jehová; prevén su encuentro, póstrale: libra mi alma del malo con tu espada;
14 frå menner med di hand, Herre, frå menner av denne verdi, som hev sin lut i dette liv, og som du fyller buken på med dine skattar, dei som er rike på søner og let sine avleivor etter seg til sine born!
De los hombres con tu mano, oh Jehová, de los hombres de mundo, cuya parte es en [esta] vida, y cuyo vientre hinches de tu tesoro: hartan [sus] hijos, y dejan el resto á sus chiquitos.
15 Eg skal i rettferd skoda ditt andlit, eg skal, når eg vaknar, mettast av di åsyn.
Yo en justicia veré tu rostro: seré saciado cuando despertare á tu semejanza.
