Salmenes 16
1 Ein miktam av David. Vakta meg, Gud! for eg flyr til deg.
Tambozoro iraho, ry Andrianañahare, toe ama’o ty fitsolohako.
2 Eg segjer til Herren: «Du er min Herre; eg hev inkje godt utan deg.
Ty hoe ty tinaroko am’ Iehovà: Ihe ro Talèko, izaho tsy aman-kasoa naho tsy ama’o.
3 Og dei heilage som er i landet, dei er dei herlege som eg hev all min hugnad i.»
O noro’e an-tane atoio: ie ro talango’e, toe mampinembanembañe ahiko.
4 Mange sorger skal dei hava som byter åt seg ein annan; eg vil ikkje renna ut deira drykkoffer av blod og ikkje taka deira namn på mine lippor.
Hampitomboeñe ty hasotria’ ze mihitrike mb’an-tsamposampo’e añe; tsy hailiko ty engan-dranon-dio’iareo, le tsy ho rambesen-tsoñiko o añara’ iareoo.
5 Herren er min tilmælte deil og mitt staup; du held min lut i hævd.
Iehovà ro anjara-lovako naho ty fitoviko. Tohañe’o ty navike ho ahiko.
6 Ein lut er meg tilfallen som er av dei huglege, ja, ein arv som eg finn fager.
An-toetse fanjaka ty nipoha’ o taly ho ahikoo; Eka, soa i lovakoy.
7 Eg vil lova Herren som gav meg råd; endå um næterne minner mine nyro meg um det.
Andriañeko t’Iehovà mpamere ahiko, ie haleñe, anare’ ty troko.
8 Eg set alltid Herren framfyre meg; for han er ved mi høgre hand, eg skal ikkje verta rikka.
Najadoko aoloko nainai’e t’Iehovà. Ie ty an-tañako havana eo, tsy higavingaviñe.
9 Difor gled mitt hjarta seg, og mi æra fagnar seg, ja, ogso mitt kjøt skal kvila i trygd.
Aa le tsy mahay avao ty troko, vaho mirebeke ty havokarako; mierañerañe ka ty sandriko,
10 For du vil ikkje yverlata mi sjæl til helheimen, du vil ikkje lata din heilage sjå undergang. (Sheol h7585)
amy te tsy hapo’o an-tsikeokeok’ ao ty fiaiko, vaho tsy hado’o hahaoni-pihomahañe i Masi’oy. (Sheol h7585)
11 Du vil kunngjera meg livsens veg; ei nøgd med gleda er for di åsyn, fagnad ved di høgre hand til æveleg tid.
Ampaharofoana’o ahiko ty lalan-kaveloñe; lifotse hafaleañe ty añatrefa’o; haravoravoañe nainai’e ro am-pitàn-kavana’o.
