Salmenes 147
1 Halleluja! For det er godt å lovsyngja vår Gud, for yndelegt er det, og lovsong høver vel.
Monkamfo Awurade. Eye sɛ wɔto ayeyi nnwom ma yɛn Nyankopɔn, ɛyɛ fɛ na ɛfata dodo sɛ wɔkamfo no!
2 Herren byggjer upp Jerusalem, han samlar dei burtdrivne israelitar.
Awurade kyekyere Yerusalem; Ɔboaboa Israel nnommum ano.
3 Han lækjer deim som hev sundbrote hjarta, og bind um deira verkjande sår.
Ɔsa wɔn a wɔn koma abotow no yare, na ɔkyekyere wɔn akuru.
4 Han set tal på stjernorne, han nemner deim alle med namn.
Ɔkyerɛ nsoromma dodow a ɛwɔ hɔ, na ɔde obiara din frɛ no.
5 Stor er vår Herre og veldug i magt, på hans vit er det ikkje mål.
Yɛn Awurade so, na ne tumi yɛ kɛse; yɛrente nʼase nwie.
6 Herren held dei spaklyndte uppe, dei ugudlege bøygjer han ned til jordi.
Awurade wowaw ahobrɛasefo na ɔtotow amumɔyɛfo hwehwe fam.
7 Syng for Herren med takkesong, syng lov for vår Gud med cither!
Monto aseda nnwom mma Awurade. Momfa sanku nto dwom mma yɛn Nyankopɔn.
8 han som tekkjer himmelen med skyer, han som lagar regn for jordi, han som let det veksa gras på fjelli.
Ɔde omununkum kata ɔsoro ani; ɔma asase osu ma sare nyin wɔ nkoko so.
9 Han gjev feet for, ramn-ungarne som ropar.
Ɔma anantwi aduan, na sɛ kwaakwaadabimma su a, ɔma wɔn aduan.
10 Han hev ikkje hug til hestens styrke, han hev ikkje hugnad i mannsens leggjer.
Ɛnyɛ ɔpɔnkɔ ahoɔden na nʼani sɔ na ɛnyɛ onipa ahoɔden nso.
11 Herren hev hugnad i deim som ottast han, deim som ventar på hans miskunn.
Na mmom, Awurade ani sɔ nnipa a wosuro no, wɔn a wɔde wɔn ho to nʼadɔe a ɛnsa da no so no.
12 Jerusalem, prisa Herren, Sion, lova din Gud!
Momma Awurade so, Yerusalem; kamfo wo Nyankopɔn, Sion,
13 For stengerne på dine portar hev han gjort faste, han hev velsigna dine born i deg.
ɔma wʼapon akyi adaban yɛ den, na ohyira wo nkurɔfo a wɔte wo mu.
14 Han gjev dine grensor fred, han mettar deg med den feitaste kveite.
Ɔma wʼahye so dwo, na ɔde awi ankasa ma wo.
15 Han sender sin tale til jordi, fort spring hans ord.
Ɔsoma nʼahyɛde kɔ asase so; nʼasɛm tu mmirika ntɛm so.
16 Han som gjev snø som ull, han strår ut rim som oska.
Ɔtrɛw sukyerɛmma mu sɛ oguan ho nwi, na ɔpete obosu sukyerɛmma sɛ nsõ.
17 Han kastar sin is som småe stykke; kven kann standa for hans kulde?
Ɔtotow mparuwbo gu fam sɛ mmosea. Hena na obetumi agyina nʼawɔw dennen no ano?
18 Han sender sitt ord og smeltar deim, han let vinden sin blåsa, då renn vatn.
Ɔsoma nʼasɛm no ma ɛnan no; ɔhwanyan ne mframa, na nsu sen.
19 Han hev kunngjort sitt ord for Jakob, sine fyresegner og rettar for Israel.
Wada nʼasɛm adi akyerɛ Yakob, ne mmara ne ɔhyɛ nsɛm akyerɛ Israel.
20 Soleis hev han ikkje gjort med noko folk, og hans rettar - deim kjenner dei ikkje. Halleluja!
Ɔnyɛɛ eyi maa ɔman foforo biara ɛ; wonnim ne mmara. Monkamfo Awurade!
