Salmenes 147
1 Halleluja! For det er godt å lovsyngja vår Gud, for yndelegt er det, og lovsong høver vel.
BOEIPA te thangthen uh. Mamih kah Pathen tingtoeng he then tih koehnah neh naepnoi rhoeprhui pai.
2 Herren byggjer upp Jerusalem, han samlar dei burtdrivne israelitar.
Jerusalem aka thoh BOEIPA loh a heh tih Israel te a calui.
3 Han lækjer deim som hev sundbrote hjarta, og bind um deira verkjande sår.
Lungbuei a rhek rhoek te a hoeih sak tih a hma te a poi pah.
4 Han set tal på stjernorne, han nemner deim alle med namn.
Aisi rhoek ke amah tarhing la a tae tih a ming te rhip a sui.
5 Stor er vår Herre og veldug i magt, på hans vit er det ikkje mål.
Mamih kah Boeipa tah len tih a thadueng khaw yet. A lungcuei te tae lek pawh.
6 Herren held dei spaklyndte uppe, dei ugudlege bøygjer han ned til jordi.
Kodo rhoek aka tungaep BOEIPA loh halang rhoek te diklai la a kunyun sak.
7 Syng for Herren med takkesong, syng lov for vår Gud med cither!
BOEIPA te uemonah neh doo lamtah mamih kah Pathen te rhotoeng neh tingtoeng uh.
8 han som tekkjer himmelen med skyer, han som lagar regn for jordi, han som let det veksa gras på fjelli.
Vaan ke khomai neh a thing tih diklai ham khotlan a hmoel pah dongah tlang ah sulrham a poe sak.
9 Han gjev feet for, ramn-ungarne som ropar.
A pang uh vaengah rhamsa ham neh vangak ca ham a buh a khueh pah.
10 Han hev ikkje hug til hestens styrke, han hev ikkje hugnad i mannsens leggjer.
Marhang kah thayung thamal neh hmae pawt tih, hlang kho dongah khaw aka ngaingaih pawh.
11 Herren hev hugnad i deim som ottast han, deim som ventar på hans miskunn.
Amah aka rhih so neh a sitlohnah dongah aka ngaiuep ni BOEIPA loh a ngaingaih.
12 Jerusalem, prisa Herren, Sion, lova din Gud!
Aw Jerusalem BOEIPA taengah domyok ti lamtah, aw Zion na Pathen te thangthen laeh.
13 For stengerne på dine portar hev han gjort faste, han hev velsigna dine born i deg.
Na vongka kah thohkalh te a caang sak tih na kotak kah na ca rhoek te yoethen a paek.
14 Han gjev dine grensor fred, han mettar deg med den feitaste kveite.
Na khorhi ah rhoepnah a khueh tih cang tha te nang n'kum sak.
15 Han sender sin tale til jordi, fort spring hans ord.
A olthui te diklai la a tueih tih a ol loh leklek yong.
16 Han som gjev snø som ull, han strår ut rim som oska.
Vuelsong te tumul bangla a haeh tih vueltling te hmaiphu bangla a yaal.
17 Han kastar sin is som småe stykke; kven kann standa for hans kulde?
A rhaelnu te a tham la a lun vaengah a khosik hmai ah unim aka pai thai?
18 Han sender sitt ord og smeltar deim, han let vinden sin blåsa, då renn vatn.
A ol a tueih vaengah te rhoek yut tih a hil neh a hmuh vaengah tui la cip.
19 Han hev kunngjort sitt ord for Jakob, sine fyresegner og rettar for Israel.
A ol te a ol bangla Jakob taengah, a oltlueh neh a laitloeknah Israel taengah a phoe sak.
20 Soleis hev han ikkje gjort med noko folk, og hans rettar - deim kjenner dei ikkje. Halleluja!
Te te namtom boeih taengah a saii pawt dongah ni laitloeknah te a ming uh pawh. BOEIPA te thangthen uh.
