Salmenes 147

1 Halleluja! For det er godt å lovsyngja vår Gud, for yndelegt er det, og lovsong høver vel.

FANMANALABA jamyo as Jeova: sa mauleg na utacantaye alabansa sija gui Yuusta; sa magof este; ya y alabansa respetao.

2 Herren byggjer upp Jerusalem, han samlar dei burtdrivne israelitar.

Si Jeova jumajatsa Jerusalem: ja fandadaña y manmayute juyong guiya Israel.

3 Han lækjer deim som hev sundbrote hjarta, og bind um deira verkjande sår.

Janafanjomlo y manmayulang na corason, ya jabee y chetnotñija.

4 Han set tal på stjernorne, han nemner deim alle med namn.

Jasangan y numeron y pution sija; jafanaan todo sija ni y naanñija.

5 Stor er vår Herre og veldug i magt, på hans vit er det ikkje mål.

Dangculo y Yuusta, yan matatnga gui ninasiña; tiningoña taeuttimo.

6 Herren held dei spaklyndte uppe, dei ugudlege bøygjer han ned til jordi.

Si Jeova jumajatsa y manmanso: ya jachule papa y manaelaye gui jilo oda.

7 Syng for Herren med takkesong, syng lov for vår Gud med cither!

Cantaye si Jeova ni y finatinas grasias; cantaye alabansa sija gui atpa, para y Yuusta.

8 han som tekkjer himmelen med skyer, han som lagar regn for jordi, han som let det veksa gras på fjelli.

Ni y jatatampe y langet ni y mapagages, ya jalilisto y ichan para y tano, ya janafandodoco y chaguan gui jilo ogso sija.

9 Han gjev feet for, ramn-ungarne som ropar.

Güiya numannae y gâgâ sija nañija, yan y fumaguon y aga sija ni y manaagang.

10 Han hev ikkje hug til hestens styrke, han hev ikkje hugnad i mannsens leggjer.

Güiya ti ninamamagof ni y ninasiñan y cabayo: ni ti ninamamagof güe ni y adeng y taotao.

11 Herren hev hugnad i deim som ottast han, deim som ventar på hans miskunn.

Si Jeova ninamamagof güe ni y manmaañao nu güiya, ni y umangoco sija gui minaaseña.

12 Jerusalem, prisa Herren, Sion, lova din Gud!

Alaba si Jeova, O Jerusalem; alaba si Yuusmo, O Sion.

13 For stengerne på dine portar hev han gjort faste, han hev velsigna dine born i deg.

Sa janafanfitme y rejas y trangcamo: jabendise y famaguonmo gui sumanjalommo.

14 Han gjev dine grensor fred, han mettar deg med den feitaste kveite.

Jafatinas pas gui jalom uttimomo, ya ninabula jao ni y guesmauleg na trigo.

15 Han sender sin tale til jordi, fort spring hans ord.

Janajanao y tinagoña gui jilo tano: y sinanganña malalago goschadig.

16 Han som gjev snø som ull, han strår ut rim som oska.

Mannae niebe calang pulo: jachalapon y manengjeng na sereno calang apo.

17 Han kastar sin is som småe stykke; kven kann standa for hans kulde?

Jayute y aesña calang andesmorona sija: jaye siña tumojgue gui menan y manengjengña?

18 Han sender sitt ord og smeltar deim, han let vinden sin blåsa, då renn vatn.

Janajanao y sinanganña, ya jadirite: janafanguaefe y mangloña, ya y janom sija manmilalag.

19 Han hev kunngjort sitt ord for Jakob, sine fyresegner og rettar for Israel.

Jafanue si Jacob ni y sinanganña, ya y layña sija yan y juisioña sija y Israel.

20 Soleis hev han ikkje gjort med noko folk, og hans rettar - deim kjenner dei ikkje. Halleluja!

Ti jafatinas taegüine gui un nasion: ya y juisioña, sija ti manmatungo sija. Fanmanalaba jamyo as Jeova.