Salmenes 146

1 Halleluja! Mi sjæl, lova Herren!

Angraeng to pakoeh ah. Aw ka hinghaih, Angraeng to pakoeh ah.

2 Eg vil lova Herren so lenge eg liver, syngja lov for min Gud medan eg er til.

Ka hing thung Angraeng to ka pakoeh han; ka hing thung boih ka Sithaw pakoehhaih laa to ka sak han.

3 Set ikkje lit til hovdingar, til ein menneskjeson som ikkje kann hjelpa.

long angraengnawk to oep hmah, kami doeh oep hmah; nihcae mah abomh o thai mak ai.

4 Fer hans ande ut, so vender han attende til si jord, den dagen er det ute med hans tankar.

Nihcae loe duek naah long ah ni amlaem o let; to naah nihcae poekhaihnawk boih to anghmat.

5 Sæl er den som hev Jakobs Gud til hjelp, som vonar på Herren, sin Gud!

Jakob ih Sithaw to bomkung ah suem kami, a oephaih to angmah ih Angraeng Sithaw khaeah suem kami loe tahamhoih,

6 han som hev skapa himmel og jord, havet og alt som i deim er, han som er trufast til æveleg tid,

Anih mah ni long hoi van, tuipui hoi athung ah kaom hmuennawk boih to sak; anih loe dungzan khoek to oepthoh;

7 han som gjev dei nedtyngde rett, han som gjev dei hungrige brød. Herren løyser dei bundne.

pacaekthlaek ih kaminawk to toenghaih hoiah lok a caek; zok amthlam kaminawk to buh a paek. Angraeng mah ni thongkrah kaminawk to loisak.

8 Herren opnar augo på dei blinde, Herren reiser dei nedbøygde, Herren elskar dei rettferdige,

Angraeng mah mikmaengnawk to mik amtuengsak moe, poek pahnaem kaminawk to tapom tahang; katoeng kaminawk to Angraeng mah palung.

9 Herren varar dei framande, farlause og enkjor held han uppe, men han villar vegen for dei ugudlege.

Angraeng mah angvinnawk to toep moe, ampa tawn ai kami hoi lamhmainawk to pacah; toe kasae kaminawk ih loklam loe buenglueng tamlet ah ohsak.

10 Herren skal vera konge æveleg, din Gud, Sion, frå ætt til ætt. Halleluja!

Angraeng loe dungzan khoek to Angraeng ah om tih; Aw Zion, na Sithaw mah adungnawk boih khoek to uk tih. Angraeng to saphaw oh.