Salmenes 145

1 Ein lovsong av David. Eg vil upphøgja deg, min Gud, du konge, og eg vil lova namnet ditt æveleg og alltid.

Sabo Fibangoañe. A i Davide Honjoneko irehe, ry Andrianañahareko, ry Mpanjaka, hibango ty tahina’o mb’an-jafe’afe’e.

2 Kvar dag vil eg lova deg, og eg vil prisa namnet ditt æveleg og alltid.

Handriañeko boak’ andro, le hibango ty tahina’o nainai’e donia.

3 Stor er Herren og mykje lovsungen, og hans storleik er uransakleg.

Hinakinake t’Iehovà, rengèñe añ’abo, tsy taka-tsikaraheñe ty hajabahina’e.

4 Ei ætt skal lova dine verk for ei onnor, og dine storverk skal dei forkynna.

Ho bangoe’ ty tariratse raik’ ami’ty ila’e o tolon-draha’oo; naho hitaroñe o fitoloña’o jabajabao.

5 Di høge og herlege æra og dine underverk vil eg grunda på.

Ty ha’raelahim-bolonahe’ ty enge’o vaho o tolon-draha’o mahalatsao ro fitsakoreako.

6 Um dine sterke, skræmelege gjerningar skal dei tala, og dine storverk vil eg fortelja um.

Ho talilie’ ondatio ty haozaram-panoe’o mampañeveñe, vaho ho taroñeko ty hajabahina’o.

7 Minne-ord um din store godleik skal dei lata strøyma ut, og di rettferd skal dei lovsyngja.

Ho talilie’ iereo ty fitiahiañe o havokaran-kasoa’o; hirebeha’ iereo ty havantaña’o.

8 Nådig og miskunnsam er Herren, langmodig og stor i miskunn.

Matarike t’Iehovà, naho lifo-tretrè, malaon-kaviñerañe vaho lifo-piferenaiñañe.

9 Herren er god imot alle, og han miskunnar alle sine verk.

Kila hasoà’ Iehovà; ambone’ ze hene anoe’e o fitretreza’eo.

10 Alle dine verk skal prisa deg, Herre, og dine trugne lova deg.

Fonga handrenge Azo o tolon-draha’oo, ry Iehovà; vaho hañonjoñe Azo o noro’oo.

11 Um herlegdomen i ditt rike skal dei tala, og ditt velde skal dei forkynna,

Ho saontsie’ iereo ty volonahem-pifehea’o, vaho hitalily o haozara’oo,

12 til å kunngjera dine velduge verk for menneskjeborni, og den strålande herlegdom i ditt rike.

hampandrendreke o ana’ ondatio o fitoloña’e ra’elahio, naho ty hafanjàka’ ty enge’ i fifehea’ey.

13 Ditt rike er eit rike for alle ævor, og ditt herredøme varer gjenom alle ætter.

Fifeheañe tsy modo ty fifehea’o, naho manitsike o tariratse iabio ty fameleha’o.

14 Herren er stydjar alle som fell, og han reiser alle som er nedbøygde.

Songa tohaña’ Iehovà o mikorovokeo, sindre atroa’e o mibokok’ ambaneo.

15 Alle vender augo sine ventande til deg, og du gjev deim deira føda i si tid.

Kila fihaino miandrandra ama’o, vaho anjotsoa’o mahakama an-tsa’e.

16 Du let upp handi og mettar alt levande med hugnad.

Manoka-pitàn-drehe mañeneke ty fañiria’ ze hene raha veloñe.

17 Herren er rettferdig på alle sine vegar og miskunnsam i alle sine verk.

Vantañe amo lala’e iabio t’Iehovà naho matarik’ amy ze hene fitoloña’e.

18 Herren er nær hjå alle deim som kallar på honom, alle som kallar på honom i sanning.

Marine’ ze mikanjy aze iaby t’Iehovà; ze hene mikanjy aze an-katò.

19 Han gjer etter deira ynskje som ottast honom, og han høyrer deira rop og frelser deim.

Ho henefa’e ty fisalalà’ o mañeveñe ama’eo; ho janjiñe’e ka ty toreo’ iareo vaho ho rombahe’e.

20 Herren varar alle deim som elskar honom, men alle ugudlege tyner han.

Ambena’ Iehovà ze hene mikoko aze, fe fonga ho rotsahe’e o lo-tserekeo.

21 Min munn skal mæla um Herrens pris, og alt kjøt skal lova hans heilage namn i all æva og alltid.

Hivolam-pandrengeañe am’ Iehovà ty vavako, le kila nofotse ro hibango ty tahina’e masiñe nainai’e donia.