Salmenes 144
1 Av David. Lova vere Herren, mitt berg, som lærde mine hender strid og mine fingrar ufred,
Psalmus David. Adversus Goliath. [Benedictus Dominus Deus meus, qui docet manus meas ad prælium, et digitos meos ad bellum.
2 mi miskunn og mi festning, mi borg og min bergar, min skjold og den eg flyr til, han som tvingar mitt folk under meg!
Misericordia mea et refugium meum; susceptor meus et liberator meus; protector meus, et in ipso speravi, qui subdit populum meum sub me.
3 Herre, kva er ein mann, at du kjenner honom, eit menneskjebarn, at du agtar på det?
Domine, quid est homo, quia innotuisti ei? aut filius hominis, quia reputas eum?
4 Mannen likjest ein pust, hans dagar er som ein kvervande skugge.
Homo vanitati similis factus est; dies ejus sicut umbra prætereunt.
5 Herre, bøyg din himmel, og stig ned, rør du fjelli so dei ryk!
Domine, inclina cælos tuos, et descende; tange montes, et fumigabunt.
6 Lat ljonet lyna, og spreid deim, send dine piler, og skræm deim!
Fulgura coruscationem, et dissipabis eos; emitte sagittas tuas, et conturbabis eos.
7 Rett henderne ned frå det høge, frels meg og fria meg ut frå dei store vatni, frå handi åt framande,
Emitte manum tuam de alto: eripe me, et libera me de aquis multis, de manu filiorum alienorum:
8 dei som med munnen talar svik, og deira høgre hand er lygne-hand.
quorum os locutum est vanitatem, et dextera eorum dextera iniquitatis.
9 Gud, ein ny song vil eg syngja deg, til tistrengs-harpa vil eg syngja deg lov,
Deus, canticum novum cantabo tibi; in psalterio decachordo psallam tibi.
10 du som gjev kongar frelsa, som friar David, tenaren din, frå det vonde sverd.
Qui das salutem regibus, qui redemisti David servum tuum de gladio maligno,
11 Frels meg og fria meg ut frå handi åt framande, dei som med munnen talar svik, og deira høgre hand er lygne-hand!
eripe me, et erue me de manu filiorum alienorum, quorum os locutum est vanitatem, et dextera eorum dextera iniquitatis.
12 So våre søner kann vera i sin ungdom som høgvaksne vokstrar, våre døtter som hyrnestolpar, hogne som til eit slott,
Quorum filii sicut novellæ plantationes in juventute sua; filiæ eorum compositæ, circumornatæ ut similitudo templi.
13 so våre bur kann vera fulle og gjeva av alle slag, so våre sauer kann auka seg i tusundtal, ja, ti tusundtal på våre marker,
Promptuaria eorum plena, eructantia ex hoc in illud; oves eorum fœtosæ, abundantes in egressibus suis;
14 so våre kyr kann hava kalv, og der ikkje må vera brot og ikkje tap, og inkje klagerop på våre gator.
boves eorum crassæ. Non est ruina maceriæ, neque transitus, neque clamor in plateis eorum.
15 Sælt er det folk som hev det soleis; sælt er det folk som hev Herren til Gud.
Beatum dixerunt populum cui hæc sunt; beatus populus cujus Dominus Deus ejus.]
