Salmenes 144
1 Av David. Lova vere Herren, mitt berg, som lærde mine hender strid og mine fingrar ufred,
Madaydayaw ni Yahweh, a dakkel a batok, a mangisursuro kadagiti imak a makiranget ken kadagiti ramayko a makigubat.
2 mi miskunn og mi festning, mi borg og min bergar, min skjold og den eg flyr til, han som tvingar mitt folk under meg!
Ipakpakitam kaniak ti kinapudnom iti tulagmo ken sika ti sarikedkedko, ti nangato a torek ken ti mangis-ispal kaniak, ti kalasagko ken ti pagkamkamangak, ti nangikabil kadagiti nasion iti panagturayko.
3 Herre, kva er ein mann, at du kjenner honom, eit menneskjebarn, at du agtar på det?
O Yahweh, ania koma ti tao tapno ikankanom wenno ti anak ti tao tapno panpanunotem ti maipapan kenkuana?
4 Mannen likjest ein pust, hans dagar er som ein kvervande skugge.
Ti tao ket maiyarig iti anges; kasla lumablabas nga aniniwan dagiti aldawna.
5 Herre, bøyg din himmel, og stig ned, rør du fjelli so dei ryk!
Luktam ti tangatang, O Yahweh, ket bumabaka; sagidem dagiti bantay ken paasukem dagitoy.
6 Lat ljonet lyna, og spreid deim, send dine piler, og skræm deim!
Mangibaonka kadagiti kimat ken warawaraem dagiti kabusorko; ibiatmo dagiti panam ken abugem ida iti pannakatikaw.
7 Rett henderne ned frå det høge, frels meg og fria meg ut frå dei store vatni, frå handi åt framande,
Igaw-atmo ti imam manipud ngato; ispalennak kadagiti adu a danum manipud kadagiti ima dagitoy a ganggannaet.
8 dei som med munnen talar svik, og deira høgre hand er lygne-hand.
Agsasao dagiti ngiwatda kadagiti inuulbod, ken ti makannawan nga imada ket kinapalso.
9 Gud, ein ny song vil eg syngja deg, til tistrengs-harpa vil eg syngja deg lov,
Kantaanka iti baro a kanta, O Dios; iti arpa a sangapulo ti kwerdasna, agkantaak kadagiti pammadayaw kenka.
10 du som gjev kongar frelsa, som friar David, tenaren din, frå det vonde sverd.
Mangmangtedka iti pannakaisalakan kadagiti ar-ari; inispalmo ni David nga adipenmo iti dakes a kampilan.
11 Frels meg og fria meg ut frå handi åt framande, dei som med munnen talar svik, og deira høgre hand er lygne-hand!
Ispalennak ken wayawayaannak kadagiti ima dagitoy a ganggannaet. Agsasao dagiti ngiwatda iti inuulbod, ken ti makannawan nga imada ket kinapalso.
12 So våre søner kann vera i sin ungdom som høgvaksne vokstrar, våre døtter som hyrnestolpar, hogne som til eit slott,
Dagiti annakmi koma a lallaki ket kasla kadagiti mula a dumakkel unay iti kinaagtutuboda ken dagiti annakmi a babbai ket kasla kadagiti nakitikitan nga adigi iti suli, nasukog a kasla kadagiti adda iti palasio.
13 so våre bur kann vera fulle og gjeva av alle slag, so våre sauer kann auka seg i tusundtal, ja, ti tusundtal på våre marker,
Mapno koma dagiti kamaligmi kadagiti agduduma a kita ti apit, ken aganak koma dagiti karneromi iti rinibu ken sangapulo a ribu kadagiti talonmi.
14 so våre kyr kann hava kalv, og der ikkje må vera brot og ikkje tap, og inkje klagerop på våre gator.
Ket aganakto iti adu dagiti bakami. Awanto ti mangrebba kadagiti didingmi; awanto iti pannakapapanaw ken sangsangit kadagiti dalanmi.
15 Sælt er det folk som hev det soleis; sælt er det folk som hev Herren til Gud.
Nagasat dagiti tattao nga addaan kadagiti kasta a bendission; naragsak dagiti tattao a ti Diosda ket ni Yahweh.
