Salmenes 144
1 Av David. Lova vere Herren, mitt berg, som lærde mine hender strid og mine fingrar ufred,
Davidov. Blagoslovljen Jahve, hridina moja: ruke mi uči boju a prste ratu.
2 mi miskunn og mi festning, mi borg og min bergar, min skjold og den eg flyr til, han som tvingar mitt folk under meg!
On je ljubav moja i tvrđava moja, zaštita moja, izbavitelj moj, štit moj za koji se sklanjam; on mi narode stavlja pod noge!
3 Herre, kva er ein mann, at du kjenner honom, eit menneskjebarn, at du agtar på det?
Što je čovjek, o Jahve, da ga poznaješ, što li čedo ljudsko da ga se spominješ?
4 Mannen likjest ein pust, hans dagar er som ein kvervande skugge.
Poput daška je čovjek, dani njegovi kao sjena nestaju.
5 Herre, bøyg din himmel, og stig ned, rør du fjelli so dei ryk!
Jahve, nagni svoja nebesa i siđi, takni bregove: i zadimit će se!
6 Lat ljonet lyna, og spreid deim, send dine piler, og skræm deim!
Sijevni munjom i rasprši dušmane, odapni strijele i rasprši ih!
7 Rett henderne ned frå det høge, frels meg og fria meg ut frå dei store vatni, frå handi åt framande,
Ruku pruži iz visina, istrgni me i spasi iz voda beskrajnih, iz šaka sinova tuđinskih:
8 dei som med munnen talar svik, og deira høgre hand er lygne-hand.
laži govore usta njihova, a desnica krivo priseže.
9 Gud, ein ny song vil eg syngja deg, til tistrengs-harpa vil eg syngja deg lov,
Pjevat ću ti, Bože, pjesmu novu, na harfi od deset žica svirat ću.
10 du som gjev kongar frelsa, som friar David, tenaren din, frå det vonde sverd.
Ti daješ pobjedu kraljevima, koji si spasio Davida, slugu svojega. Od pogubna mača
11 Frels meg og fria meg ut frå handi åt framande, dei som med munnen talar svik, og deira høgre hand er lygne-hand!
spasi mene, oslobodi me iz ruke tuđinske; laži govore usta njihova, a desnica krivo priseže.
12 So våre søner kann vera i sin ungdom som høgvaksne vokstrar, våre døtter som hyrnestolpar, hogne som til eit slott,
Daj da nam sinovi budu kao biljke što rastu od mladosti svoje; a kćeri naše kao stupovi ugaoni, krasne poput hramskog stupovlja;
13 so våre bur kann vera fulle og gjeva av alle slag, so våre sauer kann auka seg i tusundtal, ja, ti tusundtal på våre marker,
da nam žitnice budu pune svakog obilja, s plodovima svakojakim u izobilju;
14 so våre kyr kann hava kalv, og der ikkje må vera brot og ikkje tap, og inkje klagerop på våre gator.
ovce naše plodile se na tisuće, plodile se beskrajno na našim poljima; stoka naša neka bude tovna! U zidinama nam ne bilo proboja ni ropstva ni plača na ulicama našim!
15 Sælt er det folk som hev det soleis; sælt er det folk som hev Herren til Gud.
Blago narodu kojem je tako, blago narodu kojem je Jahve Bog!
