Salmenes 139
1 Til songmeisteren; av David; ein salme. Herre, du ransakar meg og kjenner meg.
Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.
2 Um eg sit eller stend upp, so veit du det, du skynar min tanke langan veg.
Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.
3 Mi gonga og lega røyner du ut, og alle mine vegar kjenner du grant.
Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.
4 For det er inkje ord på mi tunga - sjå, Herre, du kjenner det alt til fullnads.
Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.
5 Bak og framme held du ikring meg, og du legg di hand på meg.
Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.
6 Slik kunnskap er meg for underleg, han er for høg, eg kann ikkje greida honom.
Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.
7 Kvar skal eg fara frå din ande, og kvar skal eg fly ifrå ditt andlit?
Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?
8 For eg upp til himmelen, so er du der, og reidde eg seng i helheimen, sjå, der er du og. (Sheol h7585)
Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny. (Sheol h7585)
9 Tek eg vengjerne til morgonroden, slo eg meg ned ved ytste havet,
Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na końcu morza,
10 di hand vilde leida meg ogso der, og di høgre hand vilde halda meg fast.
I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.
11 Og sagde eg: «Myrker løyne meg, og ljoset verte natt ikringum meg, »
Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,
12 so vilde ikkje heller myrkret gjera noko myrkt for deg, og natti vilde vera ljos som dagen, myrkret vilde vera som ljoset.
Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzień świeci; ciemnościć są jako światłość.
13 For du hev skapt mine nyro, du hev verka meg i morsliv.
Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.
14 Eg takkar deg, av di eg er laga på øgjeleg underfull vis; underfulle er dine verk, og mi sjæl veit det so vel.
Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.
15 Mine bein var ikkje dulde for deg då eg vart laga i løynd, då eg med kunst vart verka djupt i jordi.
Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.
16 Då eg var eit foster, såg dine augo meg, og i di bok vart dei alle uppskrivne, dei dagar som vart fastsette, då ikkje ein av deim var komen.
Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
17 Og kor dyre dine tankar er for meg, du Gud, kor store summarne er av deim!
Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.
18 Vil eg telja deim, so er dei fleire enn sand; eg vaknar, og endå er eg hjå deg.
Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.
19 Gud, gjev du vilde drepa den ugudlege! og de, blodfuse menner, vik burt frå meg -
Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;
20 dei som nemner deg med fulskap, brukar ditt namn til lygn - dine fiendar!
Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.
21 Skulde eg ikkje, Herre, hata deim som hatar deg, og styggjast ved deim som stend deg imot?
Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?
22 Med det sterkaste hatet hatar eg deim, fiendar er dei for meg.
Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.
23 Ransaka meg, Gud, og kjenn mitt hjarta! Prøv meg og kjenn mine tankar!
Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,
24 Og sjå um eg er på veg til pinsla, og leid meg på æveleg veg!
I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.
