Salmenes 139
1 Til songmeisteren; av David; ein salme. Herre, du ransakar meg og kjenner meg.
Ki te tino kaiwhakatangi. He Himene na Rawiri. E Ihowa, kua tirotirohia ahau e koe, kua mohiotia ano e koe.
2 Um eg sit eller stend upp, so veit du det, du skynar min tanke langan veg.
E matau ana koe ki toku nohoanga iho, ki toku whakatikanga ake; e mohio ana koe ki oku whakaaro i tawhiti.
3 Mi gonga og lega røyner du ut, og alle mine vegar kjenner du grant.
E kitea putia ana e koe toku ara me toku takotoranga iho; e matatau ana hoki koe ki oku ara katoa.
4 For det er inkje ord på mi tunga - sjå, Herre, du kjenner det alt til fullnads.
Kahore rawa hoki he kupu i toku arero, i toe i a koe te mohio, e Ihowa.
5 Bak og framme held du ikring meg, og du legg di hand på meg.
Kua hanga a muri, a mua, oku e koe: kua pa ano tou ringa ki ahau.
6 Slik kunnskap er meg for underleg, han er for høg, eg kann ikkje greida honom.
He mea whakamiharo rawa, kei tawhiti atu hoki i ahau, tenei matauranga: kei runga noa atu, e kore e taea e ahau.
7 Kvar skal eg fara frå din ande, og kvar skal eg fly ifrå ditt andlit?
Me haere ahau ki hea i tou wairua? Me oma ranei ahau ki hea i tou aroaro?
8 For eg upp til himmelen, so er du der, og reidde eg seng i helheimen, sjå, der er du og. (Sheol h7585)
Ki te kake ahau ki te rangi, kei reira koe: ki te wharikitia e ahau toku moenga i roto i te reinga, kei reira ano koe. (Sheol h7585)
9 Tek eg vengjerne til morgonroden, slo eg meg ned ved ytste havet,
Ki te tango ahau ki nga pakau o te ata, a ka noho ki nga topito o te moana;
10 di hand vilde leida meg ogso der, og di høgre hand vilde halda meg fast.
Kei reira ano tou ringa hei arahi i ahau, tou matau hei pupuru i ahau.
11 Og sagde eg: «Myrker løyne meg, og ljoset verte natt ikringum meg, »
Ki te mea ahau, He pono, tera ahau e hipokina e te pouri, a ko te marama i tetahi taha oku, i tetahi taha, ka meinga he po;
12 so vilde ikkje heller myrkret gjera noko myrkt for deg, og natti vilde vera ljos som dagen, myrkret vilde vera som ljoset.
Ahakoa te pouri kahore e huna mai i a koe, engari ka marama te po ano ko te ao: ki a koe rite tahi te pouri me te marama.
13 For du hev skapt mine nyro, du hev verka meg i morsliv.
I a koe hoki oku whatumanawa: nau hoki ahau i hipoki i roto i te kopu o toku whaea.
14 Eg takkar deg, av di eg er laga på øgjeleg underfull vis; underfulle er dine verk, og mi sjæl veit det so vel.
Ka whakawhetai ahau ki a koe; he mea whakawehi, he mea whakamiharo toku hanganga; he mahi whakamiharo au mahi, mohio rawa ano toku wairua ki tena.
15 Mine bein var ikkje dulde for deg då eg vart laga i løynd, då eg med kunst vart verka djupt i jordi.
Kihai i huna oku wahi i a koe, i ahau e hanga ngarotia ana, e ata whakairohia ana i nga wahi hohonu rawa o te whenua.
16 Då eg var eit foster, såg dine augo meg, og i di bok vart dei alle uppskrivne, dei dagar som vart fastsette, då ikkje ein av deim var komen.
I kite ou kanohi i ahau, kahore ano kia ahua noa: i tuhituhia katoatia ano hoki oku wahi ki tau pukapuka, i nga rangi i whakaahua ai, i te mea kahore ano tetahi i oti noa.
17 Og kor dyre dine tankar er for meg, du Gud, kor store summarne er av deim!
Kia pehea mai hoki te matenui o ou whakaaro ki ahau, e te Atua; koia ano te ranea, ina huihuia!
18 Vil eg telja deim, so er dei fleire enn sand; eg vaknar, og endå er eg hjå deg.
Ki te taua e ahau, maha atu i te onepu: ka oho ake ahau, kei a koe tonu ahau.
19 Gud, gjev du vilde drepa den ugudlege! og de, blodfuse menner, vik burt frå meg -
He pono ka patua e koe, e te Atua, te tangata kino: mawehe koia atu i ahau, e nga tangata toto.
20 dei som nemner deg med fulskap, brukar ditt namn til lygn - dine fiendar!
He kino hoki a ratou kupu mou: e whakahua noa ana ou hoariri i tou ingoa.
21 Skulde eg ikkje, Herre, hata deim som hatar deg, og styggjast ved deim som stend deg imot?
Kahore ianei ahau, e Ihowa, e kino ki te hunga e kino ana ki a koe? e whakarihariha hoki ki te hunga e whakatika ana ki a koe?
22 Med det sterkaste hatet hatar eg deim, fiendar er dei for meg.
He tino kino taku kino ki a ratou: waiho iho ratou e ahau hei hoariri moku.
23 Ransaka meg, Gud, og kjenn mitt hjarta! Prøv meg og kjenn mine tankar!
Tirohia iho ahau, e te Atua, kia matau hoki koe ki toku ngakau: whakamatautauria ahau, kia matau hoki koe ki oku whakaaro:
24 Og sjå um eg er på veg til pinsla, og leid meg på æveleg veg!
Kia kite mehemea kei ahau tetahi ara o te kino, ka arahi ai i ahau i te ara pumau.
