Salmenes 139
1 Til songmeisteren; av David; ein salme. Herre, du ransakar meg og kjenner meg.
in finem David psalmus
2 Um eg sit eller stend upp, so veit du det, du skynar min tanke langan veg.
Domine probasti me et cognovisti me tu cognovisti sessionem meam et surrectionem meam
3 Mi gonga og lega røyner du ut, og alle mine vegar kjenner du grant.
intellexisti cogitationes meas de longe semitam meam et funiculum meum investigasti
4 For det er inkje ord på mi tunga - sjå, Herre, du kjenner det alt til fullnads.
et omnes vias meas praevidisti quia non est sermo in lingua mea
5 Bak og framme held du ikring meg, og du legg di hand på meg.
ecce Domine tu cognovisti omnia novissima et antiqua tu formasti me et posuisti super me manum tuam
6 Slik kunnskap er meg for underleg, han er for høg, eg kann ikkje greida honom.
mirabilis facta est scientia tua ex me confortata est non potero ad eam
7 Kvar skal eg fara frå din ande, og kvar skal eg fly ifrå ditt andlit?
quo ibo ab spiritu tuo et quo a facie tua fugiam
8 For eg upp til himmelen, so er du der, og reidde eg seng i helheimen, sjå, der er du og. (Sheol h7585)
si ascendero in caelum tu illic es si descendero ad infernum ades (Sheol h7585)
9 Tek eg vengjerne til morgonroden, slo eg meg ned ved ytste havet,
si sumpsero pinnas meas diluculo et habitavero in extremis maris
10 di hand vilde leida meg ogso der, og di høgre hand vilde halda meg fast.
etenim illuc manus tua deducet me et tenebit me dextera tua
11 Og sagde eg: «Myrker løyne meg, og ljoset verte natt ikringum meg, »
et dixi forsitan tenebrae conculcabunt me et nox inluminatio in deliciis meis
12 so vilde ikkje heller myrkret gjera noko myrkt for deg, og natti vilde vera ljos som dagen, myrkret vilde vera som ljoset.
quia tenebrae non obscurabuntur a te et nox sicut dies inluminabitur sicut tenebrae eius ita et lumen eius
13 For du hev skapt mine nyro, du hev verka meg i morsliv.
quia tu possedisti renes meos suscepisti me de utero matris meae
14 Eg takkar deg, av di eg er laga på øgjeleg underfull vis; underfulle er dine verk, og mi sjæl veit det so vel.
confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es mirabilia opera tua et anima mea cognoscit nimis
15 Mine bein var ikkje dulde for deg då eg vart laga i løynd, då eg med kunst vart verka djupt i jordi.
non est occultatum os meum a te quod fecisti in occulto et substantia mea in inferioribus terrae
16 Då eg var eit foster, såg dine augo meg, og i di bok vart dei alle uppskrivne, dei dagar som vart fastsette, då ikkje ein av deim var komen.
inperfectum meum viderunt oculi tui et in libro tuo omnes scribentur die formabuntur et nemo in eis
17 Og kor dyre dine tankar er for meg, du Gud, kor store summarne er av deim!
mihi autem nimis honorificati sunt amici tui Deus nimis confirmati sunt principatus eorum
18 Vil eg telja deim, so er dei fleire enn sand; eg vaknar, og endå er eg hjå deg.
dinumerabo eos et super harenam multiplicabuntur exsurrexi et adhuc sum tecum
19 Gud, gjev du vilde drepa den ugudlege! og de, blodfuse menner, vik burt frå meg -
si occideris Deus peccatores et viri sanguinum declinate a me
20 dei som nemner deg med fulskap, brukar ditt namn til lygn - dine fiendar!
quia dices in cogitatione accipient in vanitate civitates tuas
21 Skulde eg ikkje, Herre, hata deim som hatar deg, og styggjast ved deim som stend deg imot?
nonne qui oderunt te Domine oderam et super inimicos tuos tabescebam
22 Med det sterkaste hatet hatar eg deim, fiendar er dei for meg.
perfecto odio oderam illos inimici facti sunt mihi
23 Ransaka meg, Gud, og kjenn mitt hjarta! Prøv meg og kjenn mine tankar!
proba me Deus et scito cor meum interroga me et cognosce semitas meas
24 Og sjå um eg er på veg til pinsla, og leid meg på æveleg veg!
et vide si via iniquitatis in me est et deduc me in via aeterna
